هر چه بیشتر از عمر توافق هسته ای ژنو می گذرد مشخص تر می شود که این توافق منافذی دارد و غرب تلاش می کند از این منافذ حداکثر سوء استفاده را کرده و تا حدممکن از عمل به تعهد خود مبنی بر لغو تحریم ها در چارچوب این توافق خودداری کند.
یکی از این منافذ در موضوع لغو تحریم بیمه ای ایران قرار دارد. غرب بر اساس توافق ژنو متعهد شده است ممنوعیت بیمه محموله های نفتی ایران را در طول مدت توافق لغو کند اما تصریحی در این توافق نشده است که آیا خساراتی که در این دوره اتفاق می افتد پس از گذشت این دوره و انقضای توافق قابل پیگیری هستند یا نه.
دعاوی حقوقی پروسه ای طولانی را طی می کنند و در طول دوره ای 6 ماهه قابل حل و فصل نیستند. در هنگام نگارش متن توافق توجهی به این موضوع نشده است و دولت آمریکا عامدانه از شفاف کردن موضع خود در این باره خودداری می کند.
یک منفذ مهمتر که در توافق ژنو دیده می شود بندی است که به «تحریم های هسته ای» اشاره می کند.در متن توافق ژنو دولت آمریکا متعهد شده است در دوره اجرای توافق «تحریم های هسته ای» علیه ایران وضع نکند. در واقع آمریکا دست خود را برای وضع تحریم های جدید علیه ایران به بهانه های دیگر نبسته است.
به هر ترتیب اکنون که مذاکرات برای توافق جامع آغاز شده است مذاکره کنندگان ایرانی باید توجه داشته باشند نواقص توافق ژنو در توافق جامع تکرار نشود و هرگونه منفذی برای سوء استفاده های بعدی غرب مسدود و از جمله این که باب هرگونه تحریم علیه ایران بسته شود.
* علی بختیاری زاده
انتهای پیام//