دانشگاه شاید چیزی فراتر از درس و کلاس و نمره و استاد باشد. درست است که ته اش
سید محمد ساجد برای دانشجویان جدیدالورود نوشته است:
برای خیلی از آدمها روزگار دانشجویی اولین دورهای است که میتوانند مفهوم زندگی برای خود را تجربه کنند و در فضایی باز طعم آزادی برای انتخاب ها و استقلال برای تصمیمها را بچشند.
به قول یکی از اساتید کار درستمان، دو قشر در دانشگاه ضرر میکنند؛ اول آن کسانی که آمدهاند فقط درس بخوانند و دوم آن کسانی که آمدهاند فقط درس نخوانند. دقیقاً موضوع همین است یعنی افراط و تفریط. یکسری از این سر میافتند و عدهای دیگر از آن سر. باید بتوانید تعادل را برقرار کنید.
هر چقدر هم آدم عشق درس باشد، باز هم بنا به ویژگیهای جسمی و روحیاش نمیتواند یک کار را دائماً برای طولانی مدت تکرار کند و نیاز به تنوع دارد.
سینما و تئاتر، کافیشاپ و پارک و کوه و ... از جمله تفریحاتی است که تا حدودی میتواند این تنوع را برای شما ایجاد کند. این قبیل برنامهها و تفریحات که اغلب به صورت گروهی و دستهجمعی صورت میگیرد بسیار خوب است و شاید در هیچ برهه زمانی دیگری از زندگی حال و حوصله و انژریاش را نداشته باشید تا به آنها بپردازید، اما اگر به همین موضوعات اکتفا کنید شاید پس از مدتی احساسی به شما دست بدهد. حسی که به خودم هم دست داد و نمیدانم اسماش را چه بگذارم فقط اینقدر میدانم که نه خوب است و نه بد.
حواستان باشد شما در آیندهای نه چندان دور باید در جامعهای بزرگ و سازمانیافته زندگی کنید و نه تنها زندگی کنید بلکه بر روی محیطتان نیز تاثیر گذار باشید. که این مهم نیازمند کسب مهارتهایی است که متأسفانه این مهارتها را در هیچ یک از واحد های درسی خود پاس نمیکنید. پس به ناچار باید خودتان دست به کار شوید.
دوران دانشجویی به شما این فرصت را میدهد که در جامعه ای کوچک این مهارتها را کسب کرده و خود را آماده ورود به جامعهای بزرگتر کنید. در پاسخ به چگونگی تحقق این موضوع باید بگویم که معمولاً در اکثر دانشگاههای کشور مجموعههای خودجوش دانشجویی به عناوین مختلف (تشکل،کانون،انجمن و ... ) فعالیت دارند. هریک از این مجموعهها دارای اصول و عقاید خاص خود و همچنین محدوده فعالیت مشخصی میباشد. به طور مثال معمولاً تشکلها در زمینههای گوناگون و کانون ها در یک موضوع خاص فعالیت دارند.
عضویت فرد در هر یک از این مجموعهها و فعالیت در آن دارای آثار و فواید بیشماری میباشد. تقویت روحیه مسئولیت پذیری، نظم گرایی، برنامه ریزی، ارتباط جمعی، قدرت تصمیمگیری، تشخیص و تحلیل مسائل و... تنها بخش کوچکی از برکات حضور در مجموعههای دانشجویی علیالخصوص تشکلها(به دلیل جامعیت داشتن فعالیتها) میباشد که این همان چیزی است که بیشک در آیندهای نزدیک بیشتر از درس هایی مثل ریاضی 1 و معادلات به دردتان خواهد خورد.
اما از آنجایی که درس و تحصیل باید اولویت اول تمام دانشجویان باشد عدهای فعالیت در این مجموعه ها را مانعی در مقابل روند تحصیلیشان می پندارند که تجربه ثابت کرده است که این پندار نه تنها اشتباه است بلکه در اکثر مواقع قضیه به طور عکس اتفاق میافتد به این معنی که این حضور در تشکلهای دانشجویی، کانونها، انجمنهای علمی و ... نه تنها به تحصیل دانشجویان لطمهای وارد نمیکند بلکه با تقویت عنصر نظم گرایی و برنامه ریزی به فرد در زمینه تحصیل نیز کمک شایانی خواهد کرد.
حال ای دانشجوی عزیزالورود ، پیشنهاد نگارنده حقیر به شما این است که با دیدی فراتر از نمره و کلاس و استاد و ... به مسائل پیرامونتان در دانشگاه نگاه کنید و با تحقیق و آگاهی کامل به عضویت در یکی از این مجموعهها که به حمدا... در دانشگاه ها کم نیستند، درآیید و بهره بسیار بیشتر و مفیدتری از دوران شیرین و لذت بخش دانشجویی خود ببرید.