بچه‌ها در حال بازی هستند، آرام، معصوم و شاد؛ پرستارشان را صدا می‌زنند، دست او را محکم گرفته و وادار به خنده می‌کنند؛ شاید دنیا برای آنها در خنده پرستارشان خلاصه می‌شود و شاید جهان در چارچوب بازوان پرستارشان معنا می‌یابد...