آنها فقط شهدای نازنین بی آزاری بودند

اگه روزی دور هم جمع شدیم و اختلاف های جزئی که هستش رو کنار گذاشتیم و همه با هم رفتیم باغ موزه دفاع مقدس همدان رو خراب کردیم و بودجه های خیلی خیلی هنگفت اون رو آوردیم برای تعالی جامعه خرج کردیم ، حالا تازه داریم به دارودسته ی "بچه های کف خیابونی " ملحق میشیم . لطفا قیل از جو گیر شدن این پایین رو هم بخوانید .

-باغ موزه دفاع مقدس یعنی لفظ موزه وارد دفاه مقدس کردیم و از این به بعد دفاع مقدس جاش تو موزه هاست . کسانی که طرح باغ موزه رو دادن در نیت و اخلاصشون هیچ شکی نیست اما متاسفانه همیشه انقلاب از اون جایی ضربه خورده که بهش میگن "جهالت"

-اگه برای بعضی ها دفاع مقدس یعنی نشان دادن توپ و تانک اما برای من دفاع مقدس یعنی اون بیست به چپ ، ده تا به راست حضرت زهرا[سلام الله علیها] تو گوش برونسی یا اون کاری که حاج سعید قاسمی تو جنگ بوسنی کرد... از دل ساختمان های بلند نمیتوان طلب کارهای انقلابی کرد ، بی برو برگرد

- مسئول قبلی باغ موزه همدان در مصاحبه با خبرگزاری فارس: هزینه نگهداری سالانه باغ موزه همدان 760000000 تومان است یعنی فقط پول آب و برق و این جور چیزها

-ای کاش مسعود دهنمکی بعد از اخراجی های یک به شلمچه برمیگشت و سوار بر ترک موتور از این پایگاه بسیج به دیگری می رفت و به جوانان کف خیابان یاد می داد که چطور میتوان اخراجی های جامعه را جذب کرد؟ و ای کاش ابراهیم حاتمی کیا بعد از آژانس شیشه ای دیگر فیلم نمی ساخت و با قشر متوسط به بالای شهری در کف خیابان راه می رفت و یادشان می داد که بابا به خدا بقیه هم هستند

-میلاد دخانچی[همونی که من با کتاب توسعه و مبانی تمدن غرب آشنا کرد] : آنچه وضعیت موجود اخلاقی جامعه ما را رقم زده هم مدیران متوهمی هستند که حفظ روح انقلابی کشور را از سازه های غول پیکر درجه سه مدرنیستی طلب می کنند و هم آنان که به نام توسعه شاپینگ مال های طویل می سازند و هم آنانی که سینما را محل رقص منویات خویش قرار داده و در جشنواره فیلم حکومتی به آقای وزیر پشت می کنند.

-وحید جلیلی[آوینی کوچک] : دیگر چمران ها و همت ها و فهمیده ها و رجایی ها و ... هم باید در طرح ژنریک معنویت عرضه می شدند تا در نسل سوم دافعه ! ایجاد نکنند. آنها صرفا" شهدای نازنین بی آزاری بودند که شهرام جزایری ها با زکات اختلاس هایشان حاضر بودند کنگره بزرگداشت هم برایشان بگیرند. اکنون وظیفه این شهدای نازنین آن بود که بر بیلبوردهای بزرگ حاشیه اتوبان "مدرس" به پرشیاها و زانتیاها و الگانس هایی لبخند بزنند که حامل مدافعان و مروجان مخلص اسلام معنوی و عرفانی اند.

-امام خامنه ای:  آقایان! اگر آقازاده‌هایتان جرأت نمی‌کنند به شما بگویند، به این برادر بزرگترشان می‌گویند... نه به‌خاطر من، به‌خاطر فرزندان خودتان فکری به حال این فاصله‌ها بکنید. این نسل می‌گوید: کسی به ما اعتنا نمی‌کند و پاسخ ما را نمی‌دهد. اگر این درد را علنا و بر سر هر کوی و برزن فریاد می‌کردند شاید همگان در پی درمان برمی‌آمدند اما این درد پنهان را هر جایی بازگو نمی‌کنند و نباید دلخوش شد که نسل ما سکوت می‌کند. این سکوت اگر از ترس و واهمه باشد نشان بی‌دردی نیست، بلکه علامت دردی خطرناک است که آرام‌آرام همه وجود را در بر می‌گیرد....