محمود موقع انقلاب شاگرد ما بود ولی حالا استاد ما شد… (مقام معظم رهبری حضرت آیت الله خامنه ای دام ظله)

خانم زهرا کاوه، خواهر شهید محمود کاوه

در آستانه ی سالگرد شهید محمود کاوه سردار رشید اسلام برآن شدیم مصاجبه ای با خواهر ایشان داشته باشیم. نزدیک های ساعت ۷ صبح بود که تماس گرفتیم و در خواست رو مطرح کردیم، ظاهرا جلسه داشتند ولی با گشاده رویی که خیلی شبیه به خود شهید کاوه بود قبول کردند و اول صبح درب منزل ایشان بودیم اما محیط کار را برای مصاحبه بیشتر ترجیح دادیم، در ادامه مصاحبه را می خوانید.

لطفا خودتون رو معرفی کنید و از خانوادتون صحبت کنید؟

من زهرا کاوه خواهر شهید محمود کاوه هستم، خانواده ی ما پنج تا فرزند داشت. من کوچکترین فرزند و برادرم دومین و تک پسر خانواده بود.

فاصله‌ی سنی شما با شهید کاوه چند سال و رابطتون با ایشان چطور بود؟

فاصله سنی ما ۸ سال بود. دو تا خواهر دیگه هم بین ما بودند، رابطه من با شهید بیشتر یه رابطه ی آموزشی به نظر می رسید و من الان که فکر می کنم می بینم خیلی کارهای برادرم روی من تاثیر می گذاشت و بیشتر افکار و ذهنیاتم را از ایشان دارم.

اولین خاطره ای که از شهید به یاد دارید، چه بود؟

وقتی در سن ۱۰ تا ۱۴ سالگی بودم، محمود خیلی علاقه داشت که نقش یک فرمانده را داشته و ما سربازاش باشیم و اگر یک مقدار تخطی از جانب ما می شد برخورد فیزیکی می کرد، ما هم خواهر کوچک بودیم که معمولا همکاری می کردیم و مطیعش بودیم و هر چه هم می خواستیم برای ما می خرید.

به خاطر شرایط قبل از انقلاب پدرم محمود را به حوزه فرستاد، البته یادم می آید زیاد در حوزه نماند چون روحیاتش به حوزه نمی خورد، و بیشتر به رشته های فنی و مخصوصا برق علاقه داشت. محمود کم کم با شروع عکاسی وارد جریانات انقلاب شد، عکس های انقلاب را جمع و کنار خیابان پهن می کرد، یک بار هم  رژیم حمله کرد و تمام عکس هایش را گرفتند، بعد هم به جبهه رفت و بعد از آن بیت امام؛ در بیت نیز شیطنت می کرد مثلا بنی صدر که می آمد بیت جهت دیدار امام، محمود بنی صدر را بازرسی بدنی می کرد هر چقدر هم حاج احمد می گفت توجه نمی کرد، بعد هم می آمد برای ما در خانه تعریف می کرد که امروز چقدر حاج احمد را اذیت کردیم.

نحوه ی ازدواج شهید کاوه را بگویید.

با اصرار های مادرم ایشان از همکارهای سپاه همسر خود را انتخاب کردند. اما باز هم می گفت که من شهید می شوم و دردسرش برای شما می ماند اما به هر حال این ازدواج صورت گرفت با این که خواستگاری اش حدود هشت نه ماه طول کشید و چون پدرم مخالف سر و صدا کردن و دست زدن بود مراسم بدون این که حتی دست زدن هم داشته باشد برگزارشد.

در مورد این موضوع بگویید که چطور خانم شهید کاوه با توجه به این که شهید گفته بود که من از جبهه برنمی گردم جواب مثبت دادند.

ایشان چون که خودشان پاسدار بود یک سری از شرایط اولیه رو پذیرفته بودند، اما خب بدلیل مشکلات و مسائل محمود دیگر نتوانست به ارومیه بیاید، مثلا وقتی دخترش به دنیا آمد به دلیل این که عملیات بود، محمود نرفت و به برادر زنش خبر داد تا برود و خانمش را از بیمارستان مرخص کند و این موضوع در آن زمان عجیب به نظر می رسید و بعد از تقریبا دو سه ماه بود که از جبهه برگشت و دخترش را دید، همسرش این شرایط را پذیرفته بود.

زمانی که برای مکه ثبت نام کرده بود و گفتند که مکه ی شما رایگان است، گفته بود که نه من باید پولش را بدهم و وقتی که خانمش پرسیده بود چرا رایگان اسم نمی نویسی؟ کلا سفر مکه را لغو کرد، همین اتفاق برای سوریه هم افتاد، یک بار دیگر هم که یک حواله ی پیکان را پاره کرد و گفت این ارزش ندارد که جنگ و جبهه را با این ها مقایسه کرد. هر چقدر امکانات هم می آوردند، فرش،رادیو… به ثانیه نمی کشید که می دیدیم نیست اگر در بیمارستان بود می داد به اتاق های دیگر و اگر در خانه هم بود به بقیه می بخشید.

هنگامی که گفت محمود تنها پسر و گل سرسبد خانواده ما بود، بغضش ترکید و گریه امانش را برید

در مورد لحظه ی شهادت شهید کاوه توضیح دهید.

مادرم تمام خواب هایش صادقه است، یک شب از خواب بلند شد و گفت که در خواب دیده، محمود جلوی یک گروه بوده و پشت سرش هم گل و پرچم ، این در حالی بود که آن زمان سه روز محمود در ارومیه تشییع جنازه شده و به ما نگفته بودند و فقط به ما گفته بودند مجروح شده، پدرم خیلی ناراحت بود اما آنقدر به ما سرزدند و رفت و آمد به خانه ی ما شد که پدرم جان تازه ای گرفت، از بیت امام، بیت آقای خامنه ای، منزل آقای بهشتی، از طرف آقای رفسنجانی و از سران کشوری آمدند… البته همسر شهید بیشتر از ما آمادگی داشت چون که خودشان هم بالاخره پاسدار و با این مسائل آشنایی داشت اما برای ما مشکل بود چرا که محمود هم تک فرزند خانواده ی ما بود.

در مورد فیلمی هم که در مورد شهید کاوه ساخته شد و مسایل سیاسی پیرامون آن هم توضیح بدهید.

یک شب دست اندرکاران فیلم آمدند به خانه ی ما و گفتند که آقای قالیباف پیشنهاد این کار را دادند، فیلم در کرمانشاه کلید خورد و آقای فرهادی شروع کردند، بعد که سر تخصیص اعتبار رسید آقای احمدی نژاد گفتند که خودم پیگیر این بودجه هستم، چون شهرداری تهران می گفت که به نحوی نام شهرداری تهران برای ساخت این فیلم برده بشود و به نوعی تبلیغات شهرداری روی آن قرار بگیرد، در هرصورت یک سری اختلافاتی بوجود آمد، اما خب ما در بحث فیلم انتظار دیگه ای داشتیم، در حالی که تهران و اصفهان فیلم هایی که برای سردارهایشان ساخته شده خیلی بیشتر هزینه ی چهره ی نقش اول آن ها می شود و با این فیلم قابل مقایسه نیست و من به آقای فرهادی هم گفتم که نقش اول باید با نظر ما انتخاب بشود اما این اتفاق هیچ وقت نیافتاد.

حرف آخر؟

محمود هم مثل همه ی جوان های دیگر بود یعنی در منزل شیطنت های خاص خود را داشت و همه ی ما را اذیت می کرد و در تمامی کارهای کوچک هم دقت می نمود و دنبال این بود که ما را تنبیه کند اما این روحیه هیچگاه بیرون از منزل بروز نداشت و مردم چهره ای مردمی از محمود می دیدند که خیلی سنگین رفتار می کرد. محمود هم مثل شما بود روحیاتی شبیه شما داشت شیطنت های خاص خود را اما مراقبت های اخلاقی ویژه ای هم داشت.

محمود بعضا با آدم های ناباب هم معاشرت داشت که مورد مذمت پدرم هم قرار می گرفت اما هیچ وقت از آن ها تاثیر نگرفت یا همیشه خود محمود آدم شیک پوشی بود، لباس های تمییز و مرتب آخرین مد روز را می پوشید، به موهایش خیلی می رسید این طور نیست که شما فکر کنید که محمود دست نیافتنی است نخیر همه شما مثل امثال محمودها هستید فقط باید نکته گم شده خودتان را پیدا کنید.