مصاحبه صدای دانشجو با فاطمه رهبر، رییس فراکسیون زنان و خانواده مجلس؛

شرایط فعلی جامعه ایران را در زمینه عفاف بانوان و غیرتمندی مردان چگونه ارزیابی می‌کنید؟ به نظر شما تغییراتی که از بدو انقلاب تاکنون شاهد آن بوده‌ایم، نشانگر یک سیر نزولی است یا وضعیت سال‌های ابتدای انقلاب را که برخی معتقدند از نظر عفاف و حجاب وضعیت مناسب‌تر از حال کنونی بوده است، ناشی از شور و حال و فضای خاص ایام ابتدای انقلاب می‌دانید؟

در ابتدای بروز انقلاب اسلامی چهره جدیدی از زن مسلمان ایرانی توسط حضرت امام (ره) معرفی و به نمایش گذاشته شد که آغاز آن با راهپیمایی بانوان مسلمان در نهضت انقلاب بود. بعد از پیروزی انقلاب نیز شرایط جامعه به گونه ای مساعد گردید که بانوان توانستند در تمام عرصه های علمی ، سیاسی ، فرهنگی ، اقتصادی و... نقش آفرینی کنند. در سال 59 با تاکید حضرت امام(ره)، حجاب در ادارجات اجباری گردید و جزو مقررات استخدامی کشور شد و کم کم حجاب اسلامی در اماکن عمومی الزامی گردید.البته قبلا در قانون اساسی که به تایید ملت ایران هم رسیده بود، تاکید شده بود که کلیه قوانین و مقررات مدنی باید بر طبق موازین اسلام باشد. در ماده 4 قانون تعزیرات سال 63 (و تکمیلیه آن در سال 75) زنانی که بدون حجاب اسلامی وارد معابر و مناظر عمومی شوند قابل توقیف و محاکمه می باشند.

این مقدمه نشانگر آن است که از منظر قانون از همان ابتدای انقلاب پیش بینی های لازم صورت گرفته است. ولی به نظرم رفته رفته بعد از 8 سال دفاع مقدس فضای معنوی کشور کمرنگ شده و ناهنجاری های فرهنگی پر رنگ تر می گردد. تا جایی که از ابتدای دهه 70 مقام معظم رهبری بحث شبیخون فرهنگی ، سپس تهاجم فرهنگی و ناتو فرهنگی را مطرح می نمایند و با تاکید بر مهندسی فرهنگی و الزام وجود پیوست فرهنگی در کلیه طرح ها و اعلام نیاز الگوی سبک اسلامی ایرانی، دغدغه های خود را نسبت به فرهنگ کشور اعلام نمودند. به گونه ای که در سخنرانی ایشان در سال جاری کلمه فرهنگ به عنوان سال الحاق شد و همچنین فرمودند که فرهنگ از اقتصاد مهم تر است چون فرهنگ به منزله هوایی است که آن را تنفس می کنیم.

به نظر شما کم‌رنگ شدن دو عنصر «غیرت در مردان» و «حیا و عفت در زنان» به صورت توامان چه قدر به ظهور و بروز ناهنجاری‌های اجتماعی در جامعه ایران در سال‌های اخیر دامن زده است؟

غیرت مردان و عفت و حجاب زنان چیزی است که در روایات گوناگون مورد تاکید و لازم و ملزوم یکدیگر از ائمه اطهار و رسول گرامی اسلام قرار گرفته است. باید بدانیم حجاب و حفظ حیا جزو واجبات است و ربطی به حقوق زناشویی ندارد که مثلا مرد راضی باشد یا نباشد که همسرش به طرز نامناسبی در خیابان ها حضور یابد. متاسفانه افراد که چنین می پندارند، آزادی را با هرج و مرج اشتباه گرفته و منشاء آسیب های فراوانی در این حوزه شده اند.

چه زمینه‌های اجتماعی منجر به این می‌شود که در شهری مثل تهران، منکری مانند بی‌حجابی رفته رفته به «عرف»تبدیل شود و حتی عملا در سطح خیابان‌ها شاهد کشف حجاب برخی بدون این که  مورد تذکر واقع شود هستیم؟

قطعا در شرایط فعلی جامعه ناهنجاری هایی دیده می شود که بخشی از آن از سرناآگاهی و

بخشی از آن از بی قیدی و اباحی گری سرچشمه می گیرد. دخترانی که امروزه خود را به مانند عروسکی در خیابان ها به نمایش می گذارند در همین مدارس و در همین دانشگاه های ما تربیت شده اند. تا زمانی که در مدارس ابتدایی هستند جشن تکلیف گرفته و سعی در انجام آموزه های دینی دارند- البته اگر والدین آن ها لجاجت و عنادورزی نداشته باشند- اما همین که به دبیرستان و دانشگاه ها می روند، زمینه را برای خود نمایی باز می بینند.

از طرفی حدود 6000 شبکه و کانال ماهواره ای در ایران قابل دریافت است. اکثر خانواده ها بدون توجه به این که مجتوای اکثر این شبکه ها با ارزش ها و سنت های اسلامی - ایرانی مغایرت و تضاد دارد از این شبکه ها استفاده می کنند. بیش از 380 کانال موسیقی و رقص و آواز و...، 1200 شبکه موزیکال و 250 شبکه کودک با ارائه برنامه های ضد مبانی اخلاق و حدود 100 شبکه مد و لباس با تبلیغ فرهنگ عریانی که با ارائه سبک زندگی غربی هدایت افکار کودک و نوجوان و جوانان و زنان و مردان ما را تحت تاثیر قرار داده اند ، نهایتا باعث تغییر ذائقه مخاطب ، تخریب بنیان خانواده، برهم خوردن روابط خانوادگی، رواج ابتذال، عادی سازی روابط غیر اخلاقی و غیر شرعی و... شده است که همه این ها با هدف سست کردن اصول و اعنقادات دینی مخصوصا در زنان و نسل جوان برنامه ریزی گردیده است.از طرفی بهره مندی از اینترنت پر سرعت بدون سطوح دسترسی و از بین رفتن حساسیت خانواده ها به دلیل فراگیر شدن موضوع و در یکی دو سال اخیر همگانی شدن برنامه های ارتباطی مانند واتساپ، وایبر، ویچت، تلگرام و ... در تلفن های همراه اکثر کاربران، دغدغه و حساسیت های شرعی و فرهنگی را به تنزل کشیده است. ازسوی دیگر نافرمانی مدنی تعداد اندکی از معترضین به سیاست های حاکمیتی و عدم برخورد قاطع و مستمر و قانونی به کسانی که منع حجاب می نمایند ، عملا به عادی سازی و چشم و هم چشمی نیز تبدیل گردیده است. مشکلات اقتصادی از یک سو ، تمایل جوانان به ادامه زندگی مجردی و نرفتن زیر بار مسئولیت زندگی مشترک نیز سبب بالا رفتن سن ازدواج گردیده است که خود به این مشکلات دامن می زند.

در همان اصل هشتم قانون اساسی، تعیین ساختار و ضوابط و حدود این امر الهی به عهده قانونگذار نهاده شده است. مجلس اصولگرا چه گامی‌ برای عملی شدن این طرح برداشته است؟ آیا آن گونه که انتظار می‌رود توانسته است مطالبات را در زمینه احیای این واجب فراموش شده محقق کند؟

مجلس شورای اسلامی سال ها در انتظار لایحه ای در خصوص امر به معروف و نهی از منکر ماند و به دلیل بی نتیجه ماندن اقدام به ارائه یک طرح در این خصوص نمود که به زودی در صحن علنی مجلس مطرح خواهد شد. قانون مد و لباس ، قانون تسهیل ازدواج جوانان و موادی از قانون برنامه پنجم توسعه شامل ماده 196 پشتیبانی از فعالیت های مربوط به توسعه فرهنگ و حجاب، ماده 227 سند امنیت زنان در اجتماع، ماده 230 برنامه که سندی از آن مربوط به توسعه عفاف و حجاب می باشد و ... بخشی از اقدامات مجلس می باشد که با نظارت بر اجرای قانون گسترش راهبردهای عفاف و حجاب و حمایت همه جانبه از اجرایی شدن این قوانین تلاش می نماید.

به نظر شما بانوان محجبه ما در جامعه جهت گسترش هرچه بیشتر فضای عفت ورزی چه وظیفه ای بر عهده دارند ؟

نقش زنان  و دختران در حفظ حرمت و عفاف و کرامت ایشان بر کسی پوشیده نیست. خودباوری زنان ، کرامت ایشان و نقش آفرینی آنان در عرصه های گوناگون در دوره های متفاوت در معرض نمایش گذاشته شده است. زن ایرانی مسلمان نمونه و الگویی برای زنان بسیاری از کشورهاست. به نظر می آید که یک نهضت زنانه می تواند در مقابل تعداد اندک و انگشت شمار هنجار شکن ایفاء وظیفه نماید. دشمن به صورت نامحسوس و نامرئی با برنامه ریزی دراز مدت و به طور عمیق و چند بعدی زنان و جوانان ما را نشانه گرفته است. بنابراین نیازمند ابتکار عمل بانوان هوشمند هستیم. با بهره مندی از پتانسیل و توانمندی سازمان ها و نهادهای دولتی و غیر دولتی و به ویژه دانشجویی در عرصه ها و اماکن گوناگون می تواند در اصلاح شرایط موثر واقع شده و استفاده از عزم ملی و غیرت عمومی و با مدیریت دقیق و قوه ای جهادی و توجه ویژه به نقش مساجد و کانون های فرهنگی در این زمینه می توان اقدام عاجل کرد.