وقتی انسان می خواهد مطلبی بیان کند که مخاطبانش نسبت به آن موضوع آشنایی ندارند کارش نسبتاً آسان است چرا که اطلاعات قبلی درباره موضوع ندارند و یا حداقل تحلیل موضوع بدلیل تخصصی بودن مطلب بر ایشان مقدور نیست و درنتیجه چندان حساسیتی به صحت و صحیح بودن مطلب نخواهند داشت. لکن وقتی انسان میخواهد درباره مطلبی سخن بگوید که آحاد جامعه غالباً در جریان موضوع هستند و هریک به نحوی با آن مسئله در ارتباط هستند و اطلاعات کافی و معلومات لازم را دارند،کاری بس سخت و حساس هست.

در جامعه ی امروز که آمال و آرزوهای دنیوی اندیشه های صحیح و سالم اسلامی را به قتلگاه برده، ریالی بیشتر سود کردن کسب رزق حلال را به حاشیه رانده، لحظه ای بردن لذت آنی و کاذب کرامت و عزت انسانی را خدشه دار کرده، عطش قدرت جایگزین خدمت صادقانه شده و ایمان را برای به نان رسیدن ملعبه کردن و تمام خوبی ها و اعمال صالح برای عده ای شوخی بیش نیست،چگونه می توان از عمل واجب امر به معروف و نهی از منکر در جامعه سخن گفت؟!

آنجایی که مقام معظم رهبری در عمل به این تکلیف واجب می فرمایند: « همه باید امربه معروف و نهی از منکر کنند… امروز امر به معروف و نهی از منکر، هم مسئولیت انقلابی و سیاسی شماست »، حجت را بر همه تمام کرده و هر فرد فعال و مؤثر در عرصه ی اجتماعی،فرهنگی و سیاسی و متعهد به انقلاب اسلامی می بایست در حد توان خود جهت عمل و احیای این فریضه الهی مجاهدانه به مسئله ورود کند و دست روی دست گذاشتن را رها کند و در حالیکه روح جامعه ی امروز ما با نفوذ شیطان به بیماری کوچک شمردن گناه دچار شده و نفس های آلوده اش هر روز افراد بیشتری را گرفتار معصیت می کند و بیش از اینکه ارکان جامعه،وجدانهای انسانها و اراده عمومی جامعه سست و مغلوب وسوسه های شیطانی نشده باید دست بکار شد.

امر به معروف و نهی از منکر در جامعه همانندبرگ درختان عمل میکند بطوریکه آلودگی ها را از جامعه می زداید و پاکی را در هوای جامعه می گستراند. امروز پیش از آنکه بدنبال امر به معرف و نهی از منکر تک تک افراد جامعه بود، احساس نیاز می شود کسانی که با عناوین و نام های حقوقی در منصب های قرار گرفته اند و مسئولیت را مصونیت خود می دانند و دچار انحراف شده اند و آشکارا چوب حراج به اموال و منابع عمومی بیت المال مسلمین زده اند تا قدری بیشتر در آن منصب بمانند و یا رفقا را راضی نگه دارند و پله های به ظاهر ترقی را فراهم آورند،باید به خوبی ها فرا خوانده شوند و از اعمال بد آنها جلوگیری کرد و اگر اصرار به عملکرد غلط خود داشتند،تحت نظارت قانونی قرار گیرند و سپس با برخورد بدون اغماض مانع فساد شد. این دسته از افراد هستند که از موقعیت و امانت سوء استفاده و هر فرد عادی از جامعه که بخواهد اینان را امر به معروف و نهی از منکر کند،با قدرتی که در اختیار دارند با زدن برچسبی به ناحق وی را کنار می زنند و به چپاول بیت المال مسلمین ادامه می دهند و مردم را به انقلاب و نظام بدبین می کنند، اینها هستند که مغرضانه بدنبال براندازی نظام و اسلام هستند.امام خمینی(ره)در همین رابطه می فرماید:« آن مردمی که دارند حقوق ضعفا را پایمال می کنند را باید نهی از منکر کرد.» مقاوم معظم رهبری هم در این باره می فرمایند: «منکرات، هم اخلاقی، هم سیاسی، هم اقتصادی است. همه جا هم،جای نهی از منکر است.»

تا یک جریان مردمی و اسلامی می خواهد عمل واجب امر به معروف و نهی از منکر را در جامعه احیاء کند، برخی جریانهای  فرصت طلب با استفاده از این فضای بوجود آمده و تحت پوشش نام و عناوین حزب الله بصورت گروه فشار عمل می کنند و بدنبال اهداف غیرخدای هستند و عملکرد ایشان بهانه ای برای معاندان انقلاب و نظام می شود تا در برابر این جریان واقعی مردم ایستادگی کنند. مقام معظم رهبری در رابطه با این موضوع می فرمایند:« البته جوان حزب الهی هم باید باهوش باشد، باید چشمهایش را باز کند و نگذارد کسی در صفوف او رخنه کند و به نام امر به معروف و نهی از منکر ، فسادی ایجاد نماید که چهره ی حزب الله را خراب کند. باید مواظب باشید.این به عهده ی خودتان است. من یقین دارم – وتجربه های این چند سال هم نشان داده – تا نیروهای مؤمن و حزب الهی برای انجام کاری به میدان می آیند، یک عده عناصر بدلی و دروغین،با نام اینها در گوشه ای فساد ایجاد می کنند تا ذهن مسئولین را نسبت به نیروهای مؤمن و حزب الهی و مردمی چرکین کنند.»

آفت دیگری هم که احیاء امر به معروف ونهی از منکر را در جامعه تهدید می کند عدم همخوانی قول و فعل آمر به معروف و ناهی از منکر است بطوریکه در ظاهر مردم را به رعایت امورات مربوط به حلال و حرام دعوت می کند ولی خودش برخلاف گفته ی خویش عمل میکند و توجهی به حلال و حرام ندارد، این آفت هرچند تعداد آن کم هم باشد ولی باز زیاد است. چرا که مقام معظم رهبری نسبت به این آفت خطرناک هشدار می دهد و می فرمایند:« اگر خدای نکرده دل با زبان همراه نباشد، آنگاه انسان مشمول این جمله می شود: “لعن الله الامرین بالمعروف التارکین له ” کسی که مردم را به نیکی امر می کند،اما خود او به آن عمل نمی کند،مردم را از بدی نهی می کند،اما خود او همان بدی را مرتکب می شود؛ چنین شخصی مشمول لعنت خدا می شود، این چیز خیلی خطرناکی خواهدشد.»

مسئله ی بعدی که در ترویج امر به معروف و نهی از منکر مهم است، این است که چه کسی و در چه جای این فریضه را در میان عموم مردم اشاعه کند که بیشترین تأثیر یا به عبارتی جذب حداکثری و دفع حداقلی را در پی داشته باشد. مصداقاً به موردی که چندی پیش از نزدیک شاهد آن بودم اشاره کنم؛ همین هفته قبل در مراسم بزرگداشت شهید پاسدار مصطفی محمدنژاد -که در مناطق مرزی شمالغرب کشور در درگیری با گروهک های ضد انقلاب به درجه رفیع شهادت نائل آمده بود – حضور داشتم، از پدربزرگوار این شهید دعوت شد تا در جمع مردم حاضر در مسجد که اغلباً جوان بودند به ایراد سخنرانی بپردازد،وی که فرصت را برای عمل به فریضه ی امر به معروف و نهی از منکر مناسب دید به نقل خاطره ای از فرزند شهیدش مصطفی محمدنژادگفت:«پسر من مصطفی به همراه دو برادر و خواهرش در سال ۱۳۸۷به حفظ کل قرآن کریم نائل شد،سپس در دانشگاه امام حسین(ع) قبول و به عضویت نهاد مقدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمد،تا چند روز پیش هم در مناطق مرزی مشغول انجام وظیفه بود،مصطفی یک گوشی موبایل داشت که دو باتری برایش تهیه کرده بود،برای اینکه وقتی که در سپاه بود و امکانات هم در اختیار داشت حتی گوشی موبایلش را آنجا و در محل کارش برای شارژ به برق نمی زد وقتی مادرش بهش میگفت چرا سرکارت شارژنمیکنی؟ میگفت استفاده شخصی از موبایل میکنم پس نباید از بیت المال باتری گوشیم را شارژ کنم،در خانه که می آمد دو باتری را شارژ می کرد و وقتی که مأموریت بود از آنها استفاده می کرد.» پدر شهید در توضیح کیفیت تربیت فرزندش ادامه داد :« مردم و جوانان؛ من فقط نان حلال سر سفره ام برده ام تاحدی رعایت حلال و حرام کرده ام و با نان حلال بچه بزرگ کرده ام، زیربنای شهادت نان حلال بود که تولید غیرت در جوان من کرد تا بتواند به مرتبه ای برسد که کلید بهشت را به وی بدهند.»عزیزان اگر دقت کنید به گفته های این پدرشهید می توان دریافت که خیلی ظریف و غیر مستقیم با انتخاب بهترین شرایط ، مکان و زمان توانسته هنرمندانه عمل امر به معروف و نهی از منکر را در بین مردم انجام دهد.

امروز تا حرف از امر به معروف و نهی از منکر می شود،برخورد با بد حجابی در اذهان عمومی تداعی می شود، این رویکرد غلط نهادهای متولی امر به معروف و نهی از منکر را در گذشته نشان می دهد.امر به معروف و نهی از منکر تنها در حجاب خلاصه نمی شود بلکه از کوچکترین موضوع گرفته تا بزرگترین مسئله که در ارتباط با اجتماع و مردم است شامل امر به معروف و نهی از منکر می شود. اصلاح کج روی ها،انحرافات و حتی تبدیل شدن به یک کشور قدرتمند و سالم بوسیله امر به معروف و نهی از منکر ممکن خواهد بود.

امروز نیاز به یادآوری و احیای فریضه واجب امر به معروف و نهی از منکر داریم تا به جامعه ی اسلامی مطهر برسیم و توان اجتماعی و درونی خود را برای رسیدن به اهداف ملی و جهانی نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران افزایش دهیم، عمل واجبی که اگر توجه نشود با نبودنش همه چیز را از ما خواهد گرفت، مقام معظم رهبری می فرمایند:« امر به معروف و نهی از منکر یک واجب فراموش شده است، ما باید خود را به سر چشمه اسلام برسانیم تا زندگی به تمامی شیرین شود.قرآن کریم میفرمایند:”الذین ان مکناهم فی الارض اقاموا الصلاه و اتوا الذکوه و امروا بالمعروف نهوا عن المنکر” من می خواهم این واجب فراموش شده اسلام را به یاد شما ملت ایران بیاورم،امر به معروف و نهی از منکر ،همه آحاد مردم باید وظیفه امر کردن به کار خوب و نهی کردن از کار بد را برای خود قائل باشند.این،تضمین کننده حیات طیبه در نظام اسلامی خواهد بود.»

آری واجب فراموش شده ای که مظلوم هم واقع شده و اگر فراموش نشده بود کوچترین انحرافات در همان نطفه خفه شده بود و تبدیل به یک مسئله مهم در جامعه نمیشد که جماعتی را باخود به عذاب الهی کشاند،امروز شاید مهمترین وظیفه یک منتظر که در آرزوی ظهور منجی بشریت،مهدی موعود(عج) نفس می کشد چیزی نباشد جز احیای امر به معروف و نهی از منکر تا در محضر الهی،امام امت(ره) ،شهدا و حضرت ولی عصر(عج) سرافکنده و روسیاه نباشیم.