آیت‌الله شیخ محمد هادی تألهی همدانی (ره) از آن دسته عارفانی بود که دائماً با کتب حدیث و قرآن سر و کار داشت و از مطالعه خسته نمی‌شد، اغلب اوقات در حال تفکر بود که با جرأت می‌توان گفت عمر خود را ضایع نساخت.