نسخه مناسب چاپ
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی صدای دانشجو،اینجا دیار همدان است، خطه‌ای که روزگاری همدانا خوانده می‌شد، سرزمین پرورش مشاهیر بزرگی در عرصه‌های مختلف علمی، فرهنگی، سیاسی، دینی در سطح ملی و جهانی.
این خاک عالم‌پرور در طول تاریخ خود مردان و زنانی را پرورش داده که هنوز هم که هنوز است نامشان شهره بوده و هست، تا آن جا که گزافه نیست اگر بگوییم همدان را به واسطه این بزرگان می‌شناسند.
همدان مهد عارفانی بوده که راه رسیدن به خدا را در عرفان دیده بودند از جمله این بزرگان می‌توان به آخوندملاعلی معصومی همدانی، ملاحسینقلی شوندی همدانی، شیخ محمد بهاری و آیت‌الله تألهی همدانی اشاره کرد.
آذرماه امسال همدان میزبان برگزاری کنگره آیت‌الله تألهی است تا شاید بتوان گوشه‌ای از دنیای عرفان این مرد بزرگ را به دیگران شناساند.
آیت‌الله شیخ محمدهادی تألهی همدانی (ره)، یکی از این وارستگان است که بیراه نیست اگر بگوییم در زادگاه خود، ناشناخته مانده است.
آوازه سلوک و عرفان این عارف ربانی از زبان شیخ محمدتقی انصاری(ره)، آیت‌الله مرعشی نجفی(ره)، آیت‌الله بهجت (ره)، آیت‌الله شهید مدنی (ره) و دیگر رهروان طریق هدایت به گوش رسیده است.
این سالک فرزانه، در ۱۳۲۱ هجری قمری مصادف با سال ۱۲۷۹ هجری شمسی در خانواده‌ای مذهبی از پنجره همدان، دیده به جهان گشود. پدرش آیت‌الله شیخ مرتضی تألهی(ره) از سالکان پرآوازه بود که تحصیلات مقدمات علوم را نزد برادر بزرگ خود آخوند ملاحاج محمد به پایان رسانید و سپس فقه و اصول را نزد جمعی از آیات عظام از جمله عالم کامل شیخ موسی و سیدالفقهاء و المجتهدین، حاج سید عبدالمجید گروسی که از شاگردان طراز اول آیت‌الله‌العظمی میرزا حسن شیرازی بود تلمذ کرد و در تاریخ پنجم رجب ۱۳۴۸ قمری وفات کرد و در وادی‌السلام نجف اشرف مدفون شد.
به لطف این انتساب، شیخ محمدهادی نیز از همان ابتدای نوجوانی مقدمات و سطح را نزد پدر بزرگوار خویش همچنین عموی خود شیخ محمد تألهی گذراند و بعد از آن سال‌های متمادی از بزرگانی چون آیت‌الله میرزا علی‌آقا خلخالی، حاج سید علی عرب و آیت‌الله معصومی همدانی معروف به آیت‌الله آخوند کسب فیض کرد. البته چون ایشان تنها فرزند ذکور خانواده بود بعد از رحلت پدر در همدان اقامت گزید و تمام مقامات علمی و معنوی خویش را در شهر همدان کسب کرد.
بعدها مدرسه زنگنه همدان مرکز تحقیق و تدریس شیخ محمدهادی شد و آثار گران‌بهایی را تألیف کرد؛ ایشان، عارفی بود که عرفان نظری و عملی در وجودش متجلی شده بود. معرفتش به رب الارباب، چنان بود که زهد از سیمایش آشکار و هویدا بود و بسیار زاهدانه زیست. دیدنش، انسان را به یاد خدا می‌انداخت.
این عالم عامل سرانجام بعد از ۹۶ سال زندگی بابرکت خود، در سال ۱۴۱۷ هجری قمری و مصادف با ۱۳۷۵ سال هجری شمسی رحلت کرد و مزار آرامگاه این عارف ربانی در باغ بهشت همدان است. این عارف بزرگ دائماً با کتب حدیث و قرآن سروکار داشت و از مطالعه خسته نمی‌شد. اغلب اوقات در حال تفکر بود با جرأت می‌توان گفت که عمر خود را ضایع نساخت. از آیت‌الله شیخ هادی تألهی، آثاری را به جای مانده است که برخی از آن‌ها عبارت‌اند از:
۱. رساله‌ای در باب معرفت نفس
۲. رساله‌ای در محکمات و متشابهات قرآن مجید.
۳. رساله‌ای درباره حضرت مهدی (عج)
۴. رساله‌ای در رد صوفیه
۵. رساله‌ای در تعقیبات نماز
۶. رساله‌ای از فضیلت روز جمعه
۷. مجموعه‌ای از مطالب متفرقه به‌صورت جُنگ
نوشتار مختلف ایشان شامل موضوعات تفسیری، تاریخی، اجتماعی، اقتصادی، ادعیه که با تلاش فراوان فرزند ایشان موضوع‌بندی و به شرح زیر ارائه شد.
• هادی ۱ - شامل هزار و یک‌کلام (طی ۱۹۳ سند در سال ۱۳۹۲ چاپ و نشر یافته است)
• هادی ۲ - در موضوع ولایت
• هادی 3 – نماز الصلاه معراج المومن
• یادنامه(زندگی نامه آیت الله تألهی)
خالی از لطف نیست یکی از سفارشات آیت‌الله تالهی همدانی را هم بدانید:
ایشان می‌فرمایند: از تسبیحات حضرت زهرا (س) نباید غفلت کرد فوائد آن بی‌شمار و منافع آن بسیار است. همین قدر بس که امام می‌فرماید: «اگر چیزی از این تسبیح بهتر بود، حضرت رسول(ص) آن را به حضرت فاطمه(س) سفارش می‌فرمود چون محبوب‌ترین زنان نزد رسول خدا(ص) فاطمه(س) است، چنان که محبوب‌ترین مردان نزد آن جناب شوهر این مخدره جناب علی (ع) بود».
انتهای پیام/
دیدگاه شما