دلایل ساخته شدن چنین پدیده هایی که ره 100 ساله را یکروزه می روند چیست؟ این پرسش اساسی همواره با یک علامت سوال بزرگ در اذهان و افکار عمومی نقش می بندد اما هیچگاه پاسخ قانع کننده ای برای آن دریافت نکرده اند.

در جایی که مردم کشور برای دریافت یک وام عادی با حداقل مبلغ باید یک مسیر طولانی و سنگلاخی را سپری کنند تا بتوانند از آن برای رفع مشکلات خود استفاده کنند، ویژه خواران به آسانی یک لیوان آب نوشیدنی، وام های میلیاردی دریافت می کنند و به اسم کار اقتصادی، به دلالی و خرید و فروش یا بساز و بفروش روی می آورند و از پس این اقدامات بزرگ اقتصادی! خود سودهای کلانی به جیب می زنند که حتی از مبلغ وام دریافتی هم فراتر است.

گرده مردم و بیت المال، می شود پلکان ترقی برخی افراد که از این فضای اقتصادی نابسامان استفاده کرده و این نردبان را به سرعت بالا می روند و از آن بالا هم به مردم نیشخند می زنند که شما راه پول درآوردن را نمی دانید به همین خاطر است که باید یک ماه دوندگی کنید تا یک حقوق بخور و نمیر به شما بدهند!

اینگونه افراد علیرغم مال اندوزی فراوان، سیری ناپذیر هم هستند و به همین خاطر حتی هنگامی که میلیاردها سرمایه اندوخته اند باز هم در اندیشه افزودن اموال منقول و غیر منقول برای خود و خانواده هستند. چشم و دلشان هم سیری ندارد. حتی شاید به ظاهر دست نیازمندی را هم بگیرند و کمکی هم به او بکنند که این هم از روی ظاهر سازی و عوام فریبی انجام می شود تا به او بگویند که چه انسان خیر خواه و مردم داری است این آدم ویژه خوار و رانت خوار و مفسد اقتصادی!؟

نظام اقتصادی کشور که بیمار باشد، سیستم بانکی کشور که دچار نوعی بیماری مزمن تخلف مالی و پول خوری باشد، آنها که دستشان به جایی وصل است و یا پارتی و آشنایی دارند، از این آشفته بازار اقتصادی برای خود نمدی می بافند و کیسه ای تا پر کنند جیبشان را.

جالب اینجاست که شاید همان هایی که ویژه خواری های کلان کرده اند و مفسد اقتصادی هم هستند، صدایشان از دیگران بلندتر است که کجایید بردند و خوردند!؟ و حتی ادعا می کنند که ما کار اقتصادی کردیم. شغل ایجاد کردیم. تولید را رونق دادیم. فضای کسب وکار ایجاد کردیم.

قصه آنها داستان آن دزدی است که مالی را دزدیده بود و در حالی که فرار می کرد، فریاد می زد آی دزد، دزد را بگیرید!

و اکنون که این داستان همچنان ادامه دارد تنها ارگان و قوه ای که باید و می تواند با این افراد که شده اند مافیای اقتصادی، مقابله کند قوه قضاییه است. هر چند باید آبشخورهای اینگونه افراد بسته شود که آن هم مستلزم آن است همه قوا اقدام کنند.

قوه قضاییه که البته عزم خود را برای مبارزه با اینگونه ویژه خواران و مفسدان اقتصادی جزم کرده است، راه پر خطری را در پیش دارد. مقابله و مبارزه با آنها کار ساده ای نیست که بگوییم در چند روز ریشه آنها خشکانده می شود. این یک بخش از ماجراست که اصل آن، علاج واقعه قبل از وقوع است. نباید اجازه چنین سوء استفاده هایی را داد که پرونده های قطوری مانند فساد اقتصادی 3 هزار میلیارد تومانی، اختلاس در بیمه و... درست شود. علی ایحال پس از دستور رئیس جمهور هم فضایی برای چندمین بار ایجاد شده است که می خواهد کاری کند تا جلوی این اقدامات که برای نظام اسلامی سم است بگیرد. خدا کند که به نتیجه برسد. البته اعتقاد داریم که اینگونه مفاسد را نباید جناحی کرد، مبارزه و مقابله با فساد از هر طیفی که باشد عزم ملی می خواهد که هر جناحی هم که نفری از آن مرتکب آن فساد شده است، باید پیش قدم مبارزه با آن باشد.
نامه های امیر مومنان (ع) همه درس است و زنهار، گوشه کوچکی از آنها اجرا شود بسیاری از مسائل و مشکلات حل می گردد. به یکی از آنها توجه کنید؛

در متن نامه حضرت علی (ع) به کارگزارش آمده است: «... ای که نزد ما در شمارِ خردمندان بودی! چگونه نوشیدن و خوردن را برخود گوارا نمودی در حالی که می دانی حرام می خوری و حرام می آشامی و کنیزکان می خری و زنان می گیری و با آنان می آرامی و از مال یتیمان و مستمندان و مؤمنان و مجاهدانی که خدا این مال ها را به آنان واگذاشته و این شهرها را به دست ایشان مصون داشته، (استفاده می کنی) پس از خدا بیم دار و مال های این مردم را بازسپار و اگر نکنی و خدا مرا یاری دهد تا بر تو دست یابم کیفرت دهم که نزد خدا عذرخواه من گردد و به شمشیرت بزنم که کس بدان نزدم جز که به آتش درآمد. به خدا اگر حسن و حسین چنان کردند که تو کردی از من روی خوش ندیدندی و به آرزویی نرسیدندی تا آنکه حق را از آنان بستانم و باطلی را که به ستمشان پدید شده، نابود گردانم...»