"تصویری که مشاهده مي‌كنيد، از دو اسطوره جاودانه این سرزمین برداشته شده است که به حق می‌توان آنان را «سیمرغ» نامید؛ امیران رعنا و رشیدی از خطه دلاورپرور فارس."

به گزارش صدای دانشجو به نقل از سايت مشرق، سیمرغ در اسطوره‌های ایرانی مرغی است با دُم طاووس، بدن عقاب و سر و پنجه‌های شیر. این مرغ بر درختی افسانه‌ای که دربردارندهٔ تخمهٔ همهٔ گیاهان است، آشیان دارد. نام این پرنده از ترکیب دو عبارت «مرغ» و «سی» تشکیل می‌شود، اما بر خلاف تصور عمومی، عبارت «سی» ارتباطی به عدد «30» ندارد بلکه معادل با همان «شاهین» است و این اعتقاد وجود دارد که «سی» به معنای روحانیت این مرغ است.

تصویری که مشاهده می‌کنید از دو اسطوره جاودانه این سرزمین برداشته شده است که به حق می‌توان آنان را «سیمرغ» نامید؛ امیران رعنا و رشیدی از خطه ایران‌زمین که چون عقاب از آسمان پاک سرزمین خویش دفاع کردند و در مقام پنجه‌های این شیرِ نشسته بر میانه خاور زمین، بر صورت خصم انقلاب و دین، زخم‌هایی عمیق و ماندنی زدند.

شهید «عباس دوران» (متولد سال 1329) که 120 پرواز جنگی را در کارنامه جهادی خود به ثبت رسانده بود، به سال 1361 بر فراز آسمان بغداد با اجرای عملیاتی شهادت‌طلبانه، ضربه‌ای جبران‌ناپذیر بر حیثیت رژیم بعثی عراق وارد ساخت و بقایای پیکر پاکش، 20 سال بعد به خاک میهن بازگشت.

شهید سیدعلی رضا یاسینی (متولد 1330)، با بیش از 2000 ساعت پرواز و بیش از 100 پرواز جنگی در سال‌های دفاع مقدس، به سال 1373 در حالی به شهادت رسید که فرماندهی ستاد نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی را بر عهده داشت.

مقام معظم رهبری پس از شهادت ایشان فرمودند: « من به شهید یاسینی خیلی امیدوار بودم. خیلی به این جوان امید داشتم برای آینده.»