به گزارش پایگاه خبری تحلیلی صدای دانشجو، به نقل از ورزش3؛ شاید خوش بین ترین طرفدار برمن هم بعد از شروع ناامید کننده این تیم در بوندس لیگا تصور نمی کرد یک جوان بی تجربه و ایرانی الاصل بتواند دگرگونی گسترده ای در این باشگاه ایجاد و تیم در ورطه سقوط وردربرمن را به مدعی کسب سهمیه یورولیگ تبدیل کند اما این اتفاق رخ داد تا همه جا صحبت از ظهور ستاره ایرانی جدید در عرصه مربیگری مدرن به میان آمده و از جادوی آلکساندر نوری نوشته شود.

بعد از هفته ها گمانه زنی سرانجام باشگاه وردربرمن در توافقی محرمانه قرارداد موقت آلکساندر نوری را به قراردادی دائمی تبدیل کرد تا این جوان 37 ساله و جاه طلب فصل آینده بوندس لیگا همچنان مرد شماره یک سبزهای شمال آلمان باشد. اتفاقی که بهانه ای شد تا سایت های معتبر آلمانی این بار با وسواس و دقت بیشتری به بررسی بیوگرافی و زندگی ورزشی این چهره کاریزماتیک بپردازند.

سایت kreiszeitung آلمان در گزارش خود از تمدید قرارداد سرمربی وردربرمن نوشت:« در ادامه جوانگرایی باشگاه ها روی نیمکت های مربیگری این بار آلکساندر نوری مهر تایید باشگاه را گرفت تا برای مدتی نامعلوم مرد اول سبزهای برمن باشد تا بعد از دوست صمیمی اش جولین نایگلسمن در هافنهایم حالا این مربی ایرانی الاصل فصل بعد قطعا در بوندس لیگا حضور خواهد داشت تا میانگین سنی مربیان کاهش داشته باشد».

این سایت در ادامه گزارشی تصویری از دوران جوانی آلکساندر نوری را منتشر کرد و نوشت:«آلکساندر در 20 آگوست 1979 در شهر بوگستهود در آلمان غربی به دنیا آمد و از سال 1994 در حالی که 15 سال داشت وارد باشگاه Buxtehuder SV شد و تا 19 سالگی در این تیم بازی کرد تا این که در سال 1998 وارد تیم دوم وردبرمن شد و بعد از سه فصل مجوز اضافه شدن به تیم اصلی را دریافت کرد گرچه هیچ گاه نتوانست طعم حضور در میدان را بچشد».

نویسنده گزارش در ادامه آورد:«در سال 2001 نوری به اوردینگن در بوندس لیگا B پیوست و طی سه فصل با 89 بازی و 8 بار گلزنی به یکی از مردان کلیدی تبدیل شد تا جایی که اوزنابروک در سال 2004 او را به خدمت گرفت تا اوج دوران فوتبال آلکساندر در این باشگاه رقم بخورد و به همین منوال او طعم بازی در تیم هایی مثل هولستن،اودنبورگ و ... نیز بچشد و در نهایت سال 2011 و در 32 سالگی به خاطر مصدومیت خداحافظی اجباری از دنیای مستطیل سبز داشته باشد».

در گزارش سایت kreiszeitung آمده است:« نوری در جام جهانی 2006 این فرصت را داشت برای تیم ملی ایران به میدان برود آن هم در دوران اوج فوتبال خود اما یک مصدومیت بی موقع مانع حضور او در تمرینات تیم ملی شد تا فرصتی طلایی را از دست بدهد و در نهایت هم در 32 سالگی فوتبال را بدون سابقه ملی کنار بگذارد و گام به عرصه مربیگری بگذارد آن هم در باشگاهی که اولین بار به او اعتماد کرد تا وارد دنیای حرفه ای شود».

انتهای پیام/چ