به گزارش پایگاه خبری تحلیلی صدای دانشجو، به نقل از دانا؛ چندی هست رفتار یکی از بازیکنان لژیونر تیم ملی فوتبال تغییر کرده است، بازیکن بی حاشیه و مودب فوتبال کشور، برای مطرح کردن خود و کسب وجهه اجتماعی در آخرین روزهای عمر فوتبال حرفه‌ای خود یک روز با یک رسانه ضد انقلاب مصاحبه می‌کند و روز دیگر بحث ورود زنان به ورزشگاه را عنوان می‌نماید، یک روز به خانواده بزرگ فوتبال کشور که خود روزی از آن بوده توهین نموده و فوتبال ایران را به فساد سیستماتیک متهم می‌کند و روز بعد در حضور رئیس جمهور ژست فعال مدنی گرفته و خواستار ورود زنان به استادیوم می‌شود، اظهاراتی که به دلیل شناخت مسئولین از اینگونه رفتارهای پوپولیستی و عوام فریبانه با بی اعتنایی رئیس جمهور و حاضرین مواجه می‌گردد.

رویارویی با تیم فوتبالی از رژیم اشغالگر قدس در لباس تیم یونانی توسط برخی افراد بشدت محکوم گردید و در عین حال مدافعانی نیز به همراه داشته است که هر کدام نیز استدلال و دلایل خود را مطرح نموده‌اند و در این میان رفتار حرفه‌ای در قبال قرارداد باشگاه و احتمال محرومیت مهمترین محورهای حامیان بوده است، لیکن آنچه قابل تامل است رفتار این بازیکن شهرت طلب پس از بازی می‌باشد که تحلیل ساده آن نشان از عدم اعتقاد وی به پایبندی به سیاستها و ارزشهایی است که همان شهدایی که وی اخیرا با احترام از آنان نام برده جان خود را فدای آنها نموده‌اند.

دفاع از ملت مظلوم فلسطین قبل از اینکه یک اقدام انقلابی و اسلامی باشد، یک حرکت انسان دوستانه است زیرا که برخی بازیکنان مطرح جهان به دفعات با سخنان؛ دست ندادن با بازیکنان تیم رژیم اشغالگر قدس و یا حمایت مالی از بنیادهای مربوط به جوانان فلسطینی به آن پایبند بوده‌اند و شاید این کمترین رفتاری بود که حتی حامیان این بازیکنان پس از انجام مسابقه فوتبال انتظار آن را داشتند!

حال فدراسیون در آستانه آزمونی سخت قرار گرفته است و باید پذیرفت اظهارات غیر کارشناسی و نسنجیده معاون وزیر ورزش و جوانان، حساسیت را برای فدراسیون فوتبال دو چندان نموده است.

امید است سرانجام این تصمیم برای کشور و مردم خیر و سربلندی به همراه داشته باشد.

انتهای پیام/چ