بهار ملک محمد فرزند جانباز شیمایی،  متولد سال۱۳۶۱ در مصاحبه با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی صدای دانشجو خود را این گونه معرفی می کند:

 دارای دو فرزند دختر ۴و۱۱ ، از دانشجویان رشته حقوق در دانشگاه پیام نور همدان و عضو سازمان بسیج هنرمندان هستم.

ملک محمد با اشاره به نحوه آشنایی با نوشتن، شروع  تا انگیزه ادامه مسیر را پشتکار دانست و گفت:

تقریبا از ۲۲سالگی نوشتن را آغاز کردم. اوایل از حرف های دلم تا ناراحتی ها و آرمان شهری که تصور می کردم را بر روی کاغذ می نوشتم.

وی در ادامه گفت: در ابتدا با مجلات شروع به همکاری کردم به این صورت که داستان های کوتاهی برای روزنامه و مجلات راه سبز و راه زندگی ارسال می کردم، مدتی بعد از دوستان نویسنده به من پیشنهاد دادند که فقط به مجلات اکتفا نکنم و با توجه به محتوای خوبی که داستان هایم دارند آن ها را جمع آوری کرده و برای کتاب اقدام کنم.

و این انگیزه ای برای شروع حرفه ای نویسندگی شد.

ملک محمد به معرفی آثار ادبی متعددی که توسط ایشان خلق شده پرداخت و گفت :  اولین کتابم «طوفان سیاه»  که شامل ۲۸ داستان کوتاه در رابطه با دفاع مقدس است ،در سال ۹۵ به چاپ رسید. اثر بعدی با عنوان «رها چون باد» که شامل شرح حال زنان سرپرست خانوار است نیز در سال ۹۶ به چاپ رسید و در سال ۹۷ هم اثر سومم تحت عنوان «پرواز قاصدک ها » که شامل ۱۲ داستان کوتاه است به چاپ رسید و همینطور کتاب «دلتنگی زنان پاییزی»  هم در ژانر اجتماعی  در سال ۹۸ به چاپ رسیده است.

 در ادامه ملک محمد با بیان اینکه پنج سال متوالی سابقه تدریس داستان نویسی در کتابخانه های مختلف را دارد، مطرح کرد: در سال ۹۸ در جشنواره های داستان نویسی ملی دانشگاهیان موفق به کسب رتبه اول شدم، هم چنین امسال نیز در جشنواره ملی ادبیات داستانی در بخش داستان ویژه به میزبانی شهرستان بهار، جشنواره خاطره با طعم کرونا به میزبانی استان قزوین وجشنواره تشکل های دانشجویی به میزبانی بهشهر موفق به کسب رتبه اول شدم.

این نویسنده خوش قلم از جدیدترین آثار در دست خود خبر داد و گفت:

 فتح جدیدترین کتابم راجع به شهدای قلاویز و شهدای سرپل ذهاب با همکاری آقای ایران پور و موسسه راویان است که بزودی به چاپ خواهد رسید.

در پایان ملک محمد با بیان مشکلاتی از قبیل عدم حمایت و نبود انگیزه برای ادامه مسیر نویسندگان اظهار داشت:

 ما نویسندگان در شرایط سختی هم چون پاندمی کرونا قلم می زنیم و حتی گاها تحت شرایط فشار روحی نیز ادامه می دهیم همین اواخر پدر بنده دچار ضایعه قلبی شدند اما تسلیم نشدم و با وجود همه این مشکلات به راه خود ادامه دادم اما همین عدم حمایت مسئولین مربوطه انگیزه و انرژی ما را برای ادامه مسیر سلب نموده و باعث می شود نتوانیم آن طور که باید و شایسته است به رسالت خود عمل نماییم هرچند انتظارات از ما روز به روز افزوده می شود و با تماس های فراوان از ما درخواست می نمایند تا در جشنواره ها و مسابقات مختلف شرکت نماییم اما کوچک ترین قدمی برای ما برنمی دارند تا مایه دلگرمی شوند امید است به اهل قلم آن طور که شایسته است توجه شود.

انتهای پیام/