به گزارش پایگاه خبری تحلیلی صدای دانشجو،هنوز که هنوز است بعضی از تبلیغات نامزدهای انتخابات ، همانند تبلیغاتی است که توسط دانش‌آموزان برای شورای دانش‌آموزی انجام می‌شود. حال آنکه کاندیدا‌های انتخاباتی باید به دور از حواشی، ایده‌ها و برنامه‌های خود را بیان کنند.در ایام تبلیغاتی انتخابات، تصاویر کاندیدا‌ها زینت‌بخش تمامی شهرها می‌شود! چنان که بعد از انتخابات، شهر می‌شود آلبوم تصاویر سیاستمدارانی که برای انتخابات کاندیدا شده‌اند. اما آیا فرصت تبلیغاتی، زمانی است برای چسباندن تصاویر و بنر کاندیدا‌ها بر در و دیوار شهر؟ یا باید به جستجوی هدفی دیگری بود .

تبلیغات انتخاباتی، مهلت رویا فروشی نیست

در ایام تبلیغاتی، کاندیدا‌ها وعده‌هایی می‌دهند که نه در توان خود ایشان است و نه در حد پتانسیل‌های موجود در کشور. به واقع بعضی از کاندیدا‌های انتخاباتی همانند پکیج‌فروشانِ رویا فروش، دم از وعده‌هایی می‌زنند که گویی در عالم دیگری سیر می‌کنند. این رویا فروشی‌ها و وعده‌های بی‌حد و حساب، حتی اگر منجر به افزایش رای کاندیدایی شود، نهایتا مضرات آن تمامی نظام سیاسی را دربرخواهد گرفت. چراکه این امر، هنگامی که به وقوع نپیوندد، نتیجه‌ای جز ناامیدی و یاس نخواهد داشت.

در همین ارتباط رهبر معظم انقلاب در این باره توصیه فرمودند: «من از نامزدهای انتخاباتی خواهش می‌کنم در تبلیغات، حرف‌های واقعی بزنند و کارهایی که می‌توانند انجام دهند و آنچه واقعاً عقیده‌شان هست، آن را به مردم بگویند. مردم را آزاد بگذارند تا هرکس را خواستند، انتخاب کنند.».

کاندیدای مردمی، همیشه مردمی است

در ایام انتخابات، به وسیله کاندیدا‌های مختلف یک واژه به کرات تکرار می‌شود. واژه‌ای که بر سر حدود و ثغور آن بحث‌های زیادی مطرح است؛ واژه «مردم»! و جالب است که همگی در این ایام تمامی  نامزدهای انتخاباتی ، خود را کاندیدای مردمی معرفی می‌کنند، اما عجیب آن است که این مردمی بودن تنها در بازه‌های منتهی به انتخابات دیده می‌شود. به واقع بعضی از کاندیدا‌ها مردمی بودن را با رفتار‌های «پوپولیستی» اشتباه گرفته‌اند. وگرنه نمی‌شود که در طی سال‌ها جدا از مردم بود و در ایام انتخاباتی در بین مردم! کاندیدای مردمی، همیشه مردمی است و نه فقط در ایام انتخابات.

این گونه رفتار‌های کاندیدا‌ها بیش از هر چیز، توهین به مردمی است که از آن دم زده می‌شود. مسئله این نیست که کاندیدا‌ها باید رفتاری در شان مردم نشان دهند که امری بدیهی است. مسئله این است که این مردمی بودن باید در تمامی فصول جاری باشد و نه تنها در فصل انتخابات. در غیر این صورت، این سبک مردمی بودن چیزی جز «پوپولیست‌ گری» نیست که بازار آن در بین مردم مدت‌هاست کساد شده است.

جناب کاندیدا، از خودت بگو!

در ایام تبلیغات، کاندیدا‌های انتخاباتی تمام همّ و تلاش خود را برای ایجاد دو قطبی به کار می‌برند. در این ایام، کاندیدا‌ها آن مقدار که به قطب مقابل می‌پردازند، برای اثبات و معرفی ایده‌ها و برنامه‌های خود تلاش نمی‌کنند. این رفتار‌های کاندیدا‌ها نتیجه‌ای جز تبدیل انتخابات به ابتذال سیاسی نخواهد داشت. ابتذالی که اتمسفر سیاسی را به تبختر دچار می‌کند و نهایتا جامعه را در مسیر انفکاک از سیاست خواهد انداخت؛ بنابراین کاندیدا‌های انتخاباتی باید از پرداختن به حواشی و ایجاد دوقطبی‌هایی که دردی را از مردم دوا نمی‌کند پرهیز کنند و در ازای آن به تبلیغ کارنامه، برنامه و تیم اجرایی خود بپردازند. کارنامه‌ای که بیانگر مقدار توانایی شخصی وی در گذشته باشد. برنامه‌ای که مسیر آینده کشور را مشخص کند و تیم اجرایی وی نیز که باید همراه آن، برنامه کاندیدا عملی و اجرایی شود.

ایام تبلیغات، مهلتی برای مردم

اگرچه در عرصه سیاسی، تبلیغات فرصتی برای کاندیدا دیده می‌شود، اما در واقع این بازه زمانی باید مهلتی باشد برای مردم تا بتوانند با شناخت صحیح، کاندیدای مقبول خود را انتخاب کنند.

از این دیدگاه ایام تبلیغاتی، زمانی برای ایجاد دو قطبی‌های کاذب، دادن وعده‌های ناحساب، فضای پروپاگاندایی ایجاد کردن و... نیست که در دیگر جا‌های دنیا رواج دارد و در گذشته نیز شاهد آن بوده‌ایم. بلکه مهلتی است برای افزایش شناخت مردم از مسائل کشور و به تبع آن فرصتی در راستای انتخاب کاندیدایی که می‌تواند برای حل مسائل کشور بهتر و کارآمدتر باشد.

همچنان که رهبرانقلاب در این باره فرموده‌اند: «فضای انتخابات، باید فضای سالمی باشد؛ فضای تبلیغات، باید با فضای پروپاگاندا‌های معمول دنیا تفاوت داشته باشد. فشار تبلیغات توخالی در کشور‌های به اصطلاح دموکراتیک امروز در دنیا، دموکراسی، یک دموکراسی حقیقی نیست؛ زیرا فشار تبلیغات پُر زرق و برق توخالی، با سخنان فریب‌آمیز، آنچنان بر ذهن مردم سنگینی می‌کند، که امکان انتخاب درست را به مردم نمی‌دهد؛ نمی‌گذارند مردم فکر کنند. هر کس که مقداری از کار‌های انتخاباتی کشور‌های به اصطلاح دموکراتیک را مشاهده کرده باشد، این معنا برایش واضح است. حرف‌هایی که می‌زنند، وعده‌هایی که می‌دهند، قیافه‌هایی که می‌گیرند، تملق‌هایی که از بعضی از قشر‌ها یا گروه‌ها می‌گویند، ارتباط‌هایی که با جناح‌های خاصی برقرار می‌کنند تا نظر آن‌ها را جلب بکنند، این‌ها کار‌های سالمی نیست؛ کار‌هایی است که وقتی در یک مجموعة مردمی انجام گرفت، فضا را مسموم می‌کند و قدرت فکر کردن به آن‌ها نمی‌دهد.»

بنابراین همچنان که پیش‌تر گفته شد  نامزدهای چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری باید به جای پرداختن به حواشی و حرف‌های بی‌فایده، به تبلیغ صحیح خود یعنی بیان کارنامه، ایده‌ی حکمرانی و برنامه و همچنین معرفی تیم اجرایی خود بپردازند تا مردم بتوانند با شناختی کامل از کاندیدا‌های انتخاباتی، کاندیدای اصلح از دیدگاه‌های خود را انتخاب کرده و نام او را در صندوق انتخابات بیندازند.

منبع: دانشجو