آمریکا را آن‌چنان که هست باید شناخت نه چنانچه می‌نمایاند.
آمریکا دشمن اصلی ملت ایران است و در این تردیدی نیست. سابقه این دشمنی به بیش از نیم قرن می‌رسد. نشانه‌های دشمنی آمریکا از اشغال سرزمین ما به‌همراه انگلیس و متفقین در جنگ جهانی دوم شروع می‌شود و تا کودتای 28 مرداد و نیز پس از پیروزی انقلاب امتداد می‌یابد.
آمریکا برای تحکیم سلطه خود با شریک و همکار خود یعنی دولت فریبکار انگلیس از هیچ جنایتی در ایران فروگذار نکرده است.
نه‌تنها سفارت آمریکا در تهران بلکه همه سفارتخانه‌های آمریکا در جهان محل جاسوسی دسیسه و نیرنگ علیه ملتها بوده است که اخیراً حتی صدای رهبران اروپا را درآورده است. این حرف بی‌ربطی که اخیراً وندی شرمن رئیس هتاک تیم مذاکره کننده به‌عنوان توهین به ملت ایران در خصوص رفتار ایرانی‌ها مطرح کرد در حقیقت حدیث نفس آمریکایی‌ها به‌ویژه رهبران کاخ سفید بود. فهرست جنایات آمریکا در ذهن مردم ایران جزو حافظه تاریخی ملت شده است و کسی نمی‌تواند آن را پاک کند. حمایت بی‌چون و چرا از قتل‌عام‌های سالهای 56 و 57 در کشور که توسط رژیم شاه صورت می‌گرفت فقط یک قلم از اقلام جنایات آمریکاست. بلوکه کردن دارایی‌های ایران در آمریکا که امروز به حدود 80 میلیارد دلار می‌رسد، راه‌اندازی جنگ داخلی با حمایت از تروریسم، راه‌اندازی جنگ تحمیلی و حمایت از رژیم خونخوار صدام، زدن سکوهای نفتی ایران و ساقط کردن هواپیمای مسافربری و راه‌اندازی جنگ نرم پس از پایان جنگ تحمیلی و... فهرستی از دشمنی‌های آمریکاست که در ذهن هر ایرانی هرروز مرور می‌شود.
امروز برخی از کسانی که تابعیت دوگانه دارند و در دو سوی مرز ایران هم زندگی می‌کنند، مأموریت دارند جنایات آمریکا را از حافظه تاریخی ملت ایران پاک کنند.
آنها نام ایرانی اما تابعیت اروپایی و آمریکایی دارند. آنها بنا به سوگندی که خورده‌اند دیگر برای وطن خود کار نمی‌کنند و دل نمی‌سوزانند، فقط برای منافع کشوری کار می‌کنند که تابعیت آن را پذیرفته‌اند. اینها آن‌ور آب دفتر و دستک، رادیو و تلویزیون و سایت خبری دارند همین بساط را در داخل به‌یمن آزادی و به‌برکت تساهل و تسامح نهادهای نظارتی دارند. بنابراین اگر گاهی صدایی از داخل در رسانه‌ای درمی‌آید که در آن منافع ملت ایران دیده و شنیده نمی‌شود از همین جماعت است که هزینه آن‌هم از آن‌طرف آب تأمین می‌شود.
ایران اسلامی بیش از سه دهه محکم و استوار متکی بر آرای ملت و فداکاری شهیدان، آزادگان و جانبازان روی پای خود ایستاده است. ملت ایران آمریکا را خوب می‌شناسد و این شناخت خود را از یک‌طرف از امام(ره) بزرگوار و رهبری هوشمند انقلاب دارند و از طرف دیگر خود با پوست و گوشت و استخوان ماهیت دشمنان اسلام و قرآن و به‌ویژه آمریکا را به‌خوبی درک می‌کنند.
جمهوری اسلامی ایران اکنون در حال یک نبرد دیپلماتیک تمام‌عیار با آمریکا و هم‌پیمانانش در قالب مذاکرت 1+5 است. این نبرد طی ده سال گذشته به‌بهانه استفاده ایران از فناوری صلح‌آمیز هسته‌ای عرصه جدیدی از تداوم خصومت‌ورزی آمریکا با ملت ایران شده است. دولت‌های پیشین هرکدام توانایی‌های خود را در این هماوردی نشان داده‌اند. اکنون دولت آقای روحانی مسئولیت رهبری چنین نبردی را به‌عهده دارد. ملت ایران به توانایی‌ها و صداقت و تعهد مذاکره کننده کشور خودمان اعتماد دارند و می‌دانند آنها حافظ منافع و مصالح ملی هستند.
اما طبیعی است به طرف مقابل به‌ویژه آمریکا اعتمادی ندارند. این عدم اعتماد یک سابقه تاریخی ممتد دارد و به‌فرض نتیجه‌بخش بودن مذاکرات همچنان به قوت خود باقی است. آنچه در مذاکرات دنبال می‌شود حل منافشه هسته‌ای و رفع بهانه‌های دشمنانه آمریکا و قدرت‌های جهانی است، ما معتقدیم تحریم‌های ظالمانه از سوی قدرت‌های جهانی خلاف مقررات و حقوق بین‌المللی علیه ملت ایران وضع شده است که با ساده‌ترین قواعد حقوقی و انسانی سازگار نیست، جامعه جهانی به‌جز چند قدرت زورگوی دنیا منطق ایران را پذیرفته است، ما امیدواریم با فشار افکار عمومی جهان و مقاومت ملت ایران با دور جدید مذاکرات از حقوق خود دفاع کنیم.
اگر نتیجه داد از این مرحله عبور می‌کنیم اگر هم نتیجه نداد برمی‌گردیم به نقطه اول.
اولین تردید ما در این گفت‌وگوها عدم صداقت آمریکایی‌هاست. چون هیچ نشانه یا اقدام عملی از سوی آنها دیده نمی‌شود. آنها در قرارداد الجزایر متعهد به عدم مداخله در امور داخلی ایران بودند. متعهد به باز پس دادن اموال بلوکه شده ایران بودند و...، به هیچ‌کدام هم عمل نکردند. الآن هم هیچ تضمینی برای اقدامات عملی آنها که مبنی بر صداقت باشد وجود ندارد. چند تصویری که امروزها بر بیلبوردهای ضدآمریکایی در تهران زینت‌بخش خیابان‌ها بود همین پیام را تداعی می‌کرد که صداقت آمریکایی‌ها در مذاکرات از دیدگاه ملت ایران زیر سؤال است. آنها اگر راست می‌گویند باید از این تصویر فاصله بگیرند. متأسفانه به‌بهانه‌ای بی‌اساس (عدم مجوز از ارشاد و...) برداشته شد.
این کار درستی نبود، کسانی که معتقدند نباید صداقت آمریکایی‌ها را در مذاکرات زیر سؤال برد، معلوم نیست براساس چه عقلانیتی به این باور رسیده‌اند. آنها باید مسئولیت  این اعتقاد را رسماً بپذیرند.
بیلبورد «صداقت آمریکایی» ربطی به نفی یا نقد دیپلماسی دولت کنونی ندارد. برخی ناشیانه برای دفاع از آمریکا چنین ترجمه غلطی از این رویکرد کرده‌اند و واقعاً تاسف‌آور است. تصاویر در مقام روشنگری دیپلماسی فریبکارانه آمریکا در قبال ایران است. متأسفانه برخی از رسانه‌ها در ایران به‌جای اینکه نقش رکن چهارم دموکراسی را داشته باشند نقش خود را در اندازه ستون پنجم فرو می‌کاهند. قرار است آمریکا را آن‌چنان که هست بشناسیم نه آن‌چنان که می‌نمایانند. چرا برخی در داخل مایلند آن را طوری دیگر بنمایانند.
قرار نیست صداهای حقی که بین ملت وجود دارد و منشأ آن بغض فروخورده 50 سال جنایت آمریکاست خاموش شود، این صداها حتی اگر پیشرفتی هم در مذاکرات پدید آید هرگز خاموش نخواهد شد.