نسخه مناسب چاپ
به گزارش صدای دانشجوبه نقل از تسنیم، داستان از اوایل مهرماه آغاز شد. وقتی مصوبه‌ای از کانون پخش‌کنندگان سینمای ایران منتشر شد که به موجب آن هر دفتر پخش در طول سال حق دارد تنها پخش چهار فیلم را به‌عهده بگیرد. شورای مرکزی کانون پخش‌کنندگان همان زمان اعلام کرد که این قانون برای حفاظت از حقوق تهیه‌کنندگان و صاحبان فیلم و صیانت از دفاتر پخش فیلم و زمینه‌های لازم جهت فعال شدن آنها تصویب شده است.
اما این مصوبه برای دفاتر پخشی که در طول سال پخش بیش از 10فیلم را برعهده دارند و در واقع دفتر مورد اعتماد تهیه‌کننده‌ها هستند، مشکل‌ساز شد. دفاتری چون «فیلمیران» و «هدایت فیلم» که عملا به غول پخش‌کنندگان داخلی بدل شده‌اند در مقابل این مصوبه ایستاده‌اند و حتی فیلمیران به نشانه اعتراض از کانون پخش‌کنندگان خارج شد. نکته جالب این است که علی سرتیپی، رئیس فیلمیران گفته تصویب چنین مصوبه‌ای برای محدود کردن فعالیت موسسه اوست. این اتفاقات در حالی رخ می‌دهد که ما حدود 30 دفتر پخش در تهران داریم که از میان این 30 دفتر شاید تنها 10 دفتر مشغول به فعالیت باشند و دو دفتر بسیار فعال هستند! تصویب چنین مصوبه‌ای هم مخالفانی داشت و هم موافقانی.
«سیروس تسلیمی» تهیه‌کننده سینما یکی از موافقان این مصوبه است و درباره‌اش گفته: «یکی از دلایل ایجاد شده در بی‌رونقی تعداد زیادی از دفاتر پخش فیلم به چهار سال قبل برمی‌گردد که برخی دفاتر براساس سیستم وزارت ارشاد از امکانات بهتری برخوردار بودند. این دفاتر، فیلم‌های پرفروشی را اکران می‌کردند و می‌توانستند با ارائه پیش‌پرداخت، فیلم‌هایی را که پیش‌بینی می‌شد در سال آینده پرفروش باشد در اختیار بگیرند.»
او درباره اینکه در گذشته فیلم‌های خوب و متوسط میان دفاتر پخش تقسیم می‌شدند، گفته: «در آن زمان هم امور دفاتر پخش می‌چرخید و هم سینمای ایران منتفع می‌شد. فیلم‌ها نیز به درستی در سینماهای شهرستان‌ها و تهران توزیع می‌شدند، اما اکنون بسیاری از فیلم‌ها با شرایطی که وجود دارد، به‌طور جدی آسیب می‌بینند.»
اما مدیر پخش حوزه هنری نظر دیگری دارد؛ «غلامرضا فرجی» با بیان اینکه این مصوبه باعث رونق دفاتر پخش نمی‌شود، تاکید کرد: «در واقع چنین مصوبه‌ای عملا جلوی تولید آثار را می‌گیرد. دفاتر پخش باید خود را به روزرسانی کنند تا بتوانند پا به پای دفاتر دیگری که رونق دارند، وارد گود شده و فعالیت کنند.»
در این میان «سیدجمال ساداتیان» یکی از تهیه‌کنندگان سینما که مسئولیت پخش تولیداتش را هم خود بر عهده دارد، گفته است: «افراد باید ظرفیت‌ها، استعدادها و توانایی‌های خود را نشان دهند و شاید این مصوبه امکانی را برای این مسئله فراهم کند. برای ایجاد رقابت سالم لازم است که زدوبندها از بین برود و افرادی که در شرایط مساوی، ظرفیت رقابت دارند بتوانند خودی نشان دهند. اگر اینگونه به این مصوبه نگاه کنیم می‌توان فرصتی را به برخی دفاتر داد که به هر دلیلی امکان ورود به عرصه توزیع فیلم ندارند.»
اما سوال مهم این است که واقعا چه کسی باید در این میان حکمیت کند تا تکلیف چنین مصوبه‌ای مشخص شود؟ مصوبه‌ای که صدای اعتراض بعضی از تهیه‌کننده‌ها را بلند و از طرفی بعضی‌ها را خوشحال کرده. چه می‌شود کرد که نه سیخ را بسوزاند و نه کباب را؟!
منبع: تهران امروز
دیدگاه شما