به گزارش صدای دانشجو به نقل از خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری فارس در پی نامه بسیج دانشجویی دانشگاه علامه خطاب به نوبخت، درخصوص پیاده‌روی ظریف و وزیر خارجه آمریکا، سخنگوی دولت نامه‌ای خطاب به این دانشجویان نوشت که در بخشی از آن آمده است: در مورد اینکه چون بخشی از مذاکره وزیر امور خارجه ایران و امریکا به جای نشستن، در حال قدم زدن انجام شد پس "موجبات سرافکندگی و شرمساری اقشار آگاه جامعه فراهم شد"، به این داوری معتقد نیستم. به نظر می‌رسد حداقل با استادان محترم دانشگاه محل تحصیل خود صحبت نمایید. چنانچه اکثریت آنها اظهار داشتند که مذاکره در حال نشستن بلامانع است ولی در حال قدم‌زدن آن طور که شما در نامه نوشته‌اید "اقدام ننگین"، قطعاً اینجانب باید در دفاع از فرزندان غیور ملّت بزرگ و حق شناس ایران یعنی هیأت مذاکره کننده ایرانی که رهبر معظم انقلاب در دیدار مجمع عالی بسیج مستضعفین در تاریخ 6/9/1393 مجدداً آنها را تحسین می‌نمایند، تأمل نمایم.»

در این خصوص برآن شدیم تا نظر اساتید محترم دانشگاه خصوصا اساتید خبره در حوزه روابط بین‌الملل را در خصوص تفاوت یا عدم تفاوت این دو نوع مذاکره جویا شد.

حسن رحیمی روشن عضو هیأت علمی دانشگاه بوعلی سینا همدان در گفت‌وگو با خبرنگار ما در این خصوص گفت: مذاکرات به طور کلی بر اساس پروتکل‌های از پیش تعریف شده انجام می‌شود یعنی کوچکترین حرکات مانند نشستن، راه رفتن، دست دادن چگونه وارد شدن، چگونه تعارف کردن و حتی چگونه خطاب کردن یکدیگر بر اساس پروتکل‌های مذاکرات انجام می‌شود و پیاده‌روی ظریف و جان‌کری خارج از پروتکل‌های بین‌المللی بوده است.

وی افزود: چنین پیاده‌روی در فضای مذاکرات نشان از صمیمیت بالا دارد که ما با آمریکا چنین بحثی را نداریم و آمریکایی‌ها خودشان هم نشان دادند که قابل اعتماد نیستند تا ما بتوانیم با آنها صمیمیت داشته باشیم.

وی اضافه کرد: اقداماتی نظیر پیاده‌روی ظریف و جان‌کری خارج از پروتکل‌، محسوب می‌شود و اعتماد بیش از حد به کسی است که ثابت کرده اعتماد به وی سرابی بیش نیست و اقدام ظریف در پیاده‌روی با جان‌کری اقدام به جایی نبود.

رحیمی روشن اظهار داشت: آمریکایی‌ها ثابت کردند ما هر قدمی به طرف آنها برداریم باز هم صادق و قابل اعتماد نیستند و حتی زمانی که در مذاکرات صمیمیت را اعلام کردند باز هم می‌گفتند گزینه‌ها روی میز است. بنابراین اعتماد به آنها به جا نیست.

وی با تشکر از زحمات تیم مذاکره‌کننده گفت: این تیم باید مواظب رفتارها و نوع برخوردها باشد زیرا هر برخورد یک نماد است و حتی لبخند زدن هم یک نماد محسوب می‌شود که نشان از واقعیت‌ها دارد و اگر واقعیت‌ها دروغین باشد نتیجه عکس می‌دهد.