به گزارش صدای داتشجو به نقل از جهان، محمد علی زلفی گل استاد دانشگاه بوعلی سینا در یادداشتی نوشت: آرمان ها و آرزوهای هر فرد، خانواده، جامعه و کشوری بزرگترین سرمایه آن کشور و شهروندانش محسوب می شود. زیرا آرمان خواهی و مطالبه گری فرد و جامعه پیش نیاز هر گونه پیشرفتی می باشد. مدیریت سرمایه های ملی، اعم از: معنوی، سیاسی، علمی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، نمادین و ...، دانش و بینش خاص خود را لازم دارد. 

از طرف دیگر، فرهنگ هر جامعه، که مجموعه ای از خلق و خوها، هنجارها، ارزشها و اعتقادات، بایدها، نبایدها، رسم و رسوم آن جامعه هست، موتور محرکه، پیشرفت و توسعه ی عدالت محور می باشد. 

نقشه مهندسی فرهنگی یک جامعه را می توان شبیه یک پازل تصور نمود، که هر رفتار و کنش اجتماعی قطعه ای از آن است. اگر یک کنش رفتاری در راستای انگیزه فطری و وحیانی باشد، همچون فرشته ای است که موجب نجات و خودسازی فرد و در نتیجه جامعه می گردد. بنابراین تقویت ایمان و باور شهروندان هر جامعه به کنترل های درونی (دین و احکام دینی) توأمان و همراه کنترل های بیرونی (قانون و نظارت بر اجرای آن) با اعمال قانون مناسب می تواند در مدیریت فرهنگی جامعه نقش کلیدی را داشته باشد. 

بنابراین در دیپلماسی ملی و فراملی، تعامل و تقابل فرهنگی بین کشورها این قانون، ایمان، فرهنگ دانش بنیان، بینش عالمانه و بصیرت حکیمانه هست، که کارساز است. از آنجائیکه مدارای فرهنگی در ابعاد منطقه ای، ملی، فراملی و نفوذ فرهنگ ها در یکدیگر به واسطه ی پیشرفت علم و تکنولوژی یک واقعیت بوده و علم و فناوری نوین فرهنگ جدید ایجاد می نماید، هر گونه همدلی و هم زبانی فطری، بشر دوستانه، خیر خواهانه، انسانی، اخلاقی و وحیانی در عرصه های ملی، منطقه ای و فراملی می تواند از طریق دیپلماسی های سیاسی، علمی، فناوری، فرهنگی و اجتماعی مقدور و میسور گردد. 

اگر مدینه و جهانی فاضله با مدیریت واحد آرمان هر شیعه ی اثنی عشری است، که با ظهور منجی عالم بشریت (عج) قرار است، تحقق یابد. راهکار تحقق چنین جامعه و جهانی بدون شک دستیابی به همدلی، هم زبانی و تحقق عدالت در عرصه های مختلف در ابعاد ملی و فراملی می باشد، چرا که در این مقطع از زمان که سطح دانش و شعور بشری توسعه و ارتقاء شگرفی یافته است، با مداخله در امور دیگر کشورها، جنگ، خونریزی، زورگوئی، تنش و درگیری نمی توان به همدلی و همزبانی دست یافت، کاری که اکنون دولت های استکباری انجام می دهند. 

امروزه خواسته یا نا خواسته، کشورهائی که در زمینه ی علم و فناوری همیشه مصرف کننده هستند و تمهیدات لازم را نمی اندیشند، به مرور فرهنگ آنها توسط کشورهای پیشرفته استحاله می گردد و حاکمیت و شهروندان این کشورهای نا برخوردار، کم برخوردار و در حال توسعه، مقهور قدرت نرم کشورهای پیشرفته شده و با کشورهای تولید کننده ی علم و فناوری همدل و همزبان می گردند. لذا امنیت فرهنگی با پیشرفت علمی و فناوری ممکن شده و حفاظت و صیانت از سرمایه فرهنگی که پیش نیاز امنیت در عرصه های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و ... می باشد، مقدور و میسور می گردد. شاید به این دلیل دستیابی به فناوری هسته ای برای کشور ما در نزد قدرت های جهانی پسندیده و مقبول نیست. 

با لحاظ این مقدمه، مقام معظم رهبری (حفظ ا...) با علم، تدبیر و درایت و توجه به ضرورت های مذهبی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، مکانی و زمانی، نسبت به نامگذاری سالها اقدام می نمایند، که مهمترین تاثیر این نامگذاری ها جدای از بحث تعریف آرمان، نوعی فرهنگ سازی نیز محسوب می شود. 

در شرایط فعلی که کشور وارد مرحله جدیدی در عرصه های مختلف ملی، منطقه ای و فراملی شده، تامین منافع ملی مستلزم ارتقاء و تقویت وحدت ملی است. زیرا وحدت ملی و دوری جستن از چالش های داخلی، قدرت دولت ما را در مدیریت شایسته ی شرایط حساس منطقه کمک نموده و موجب بالا بردن قدرت چانه زنی تیم دیپلماسی کشور در مذاکرات بین المللی خواهد شد. بدون شک از جمله مولفه های تقویت وحدت ملی، عزم ملی است، که تحقق تقویت وحدت ملی و افزایش سرمایه ی اجتماعی را در پی خواهد داشت. عزم ملی زمانی ایجاد می گردد، که صداقت بهترین سیاست شمرده شود و مردم اعم از اکثریتی که به دولت ها رای می دهند، و یا اقلیتی که رای نداده اند، ولی نعمت شمرده شده و محرم دانسته شوند. 

عبرت و استفاده از تجربه ی گذشته که راحت بدست نیامده است، می تواند چراغ راه آینده باشد. اقناع اقلیت توسط دولت، مدیران و طرفدرانش بجای منکوب ایشان منجر به همراه شدن و ایجاد همدلی و همزبانی بیشتری خواهد شد. هم دلی و هم زبانی، وقتی محقق خواهد شد، که با منتقدین خویش سعه صدر به خرج داده و با زبان ترغیب، تشویق و تکریم صحبت شود. اگر چه منتقدین هم باید با صداقت، منطق، علمی و کارشناسی انتقاد کنند، و در کنار انتقاد خویش پیشنهاد کاربردی قابل تاملی ارائه دهند.

هم دلی و هم زبانی میوه ی ایمان، توکل، صداقت، عدالت، درایت، شجاعت، دانش و بینش در عرصه های ملی، منطقه ای و فراملی می باشد. هم دلی و هم زبانی، زمانی محقق می شود، که دولت خود را بر گرفته از ملت و اراده ی او بداند و ملت دولت را نماینده عالم، عادل و شایسته ی خویش بپندارد، و شهروندان کشور رتبه بندی نشوند، و خواص و نخبگان اعتقاد و احساس شنیدن صدای ایشان توسط حاکمیت و دولت را داشته باشند. هم دلی و هم زبانی، دولت و ملت زمانی تحقق پیدا خواهد کرد، که ملت احساس کنند ضابطه در امور جاری کشور بجای رابطه حاکم هست و عالمان جامعه قدر می بینند و بر صدر می نشینند. 

هم دلی و هم زبانی دولت و ملت زمانی محقق می شود، که مردم باور داشته باشند، که دولت، منافع و وحدت ملی را به منافع حزبی، گروهی، جناحی و سیاسی خویش ترجیح می دهد. باز تاکید می گردد، عبرت و استفاده از تجربه گذشته ی نظام و مطالعه ی تطبیقی ملی و فراملی در این خصوص کارگشاست. به قول سعدی علیه الرحمه:

مرد خردمند هنرپيشه را عمر دو بايست در اين روزگار

تا به يكي تجربه اندوختن با دگري تجربه بردن به كار

به هر حال وجدان سیاسی اقلیت و اکثریت باید بیدارتر و شادابتر از گذشته هدایتگر بوده و بر مدار منافع و وحدت ملی بچرخد و دولت و حاکمیت را در چنین شرایط حساسی بیشتر درک نموده و با همدلی و هم زبانی با دولت، در ایجاد آرامش و آسایش بیشتر جامعه مشارکت نمایند، امید است دولتمردان تلاشگر با تدبیر امور داخلی و خارجی، ضمن ایجاد همدلی و هم زبانی ملی و فراملی، میوه ی این همدلی و هم زبانی را بچینند و به حمایت مقام معظم رهبری و همفکری، هم یاری، همراهی، هم دلی و هم زبانی ملت غیور، شهید پرور و نجیب ایران اسلامی پاسخ شایسته ای بدهند. انشاءالله