ابراهیم محمدی منش عضو هیئت علمی دانشگاه ملایر در گفتگو با صدای دانشجو عنوان کرد: پولشویی به تبدیل و انتقال سرمایه به منظور مخفی نگهداشتن منشاء و ماهیت سرمایه غیر قانونی، تحصیل، تملک، نگهداری یا استفاده از عواید حاصل از فعالیت های غیر قانونی، تبدیل و مبادله و انتقال عوایدی اقتصادی به منظور پنهان کردن منشاء غیر قانونی سرمایه و ... گفته می شود.
محمدی منش افزود: مبارزه و جلوگیری از پولشویی؛ منجر به کاهش جرایم مالی، کاهش ریسک های عملیاتی و قانونی، منجر به ثبات بازارها و موسسات مالی و در مجموع منجر به توسعه اقتصادی کشورها می شود.
وی افزود: ضروری است تا هر کشوری بدنبال مبارزه با پولشویی باشد و قطعا در این شکی نیست. در کشور ما اقداماتی هم در این خصوص صورت گرفته است و ما دبیر خانه های مبارزه با پولشویی در کشور داریم.
محمدی منش گفت: در این راستا سازمان های بین المللی مانند گروه اقدام مالی در مبارزه با پولشویی FATF، صندوق بین المللی پول IMF، کمیته ضد تروریسم، سازمان بین المللی بورس و اوراق بهادار IOSCO در این زمینه فعالیت دارند.
وی افزود: مشکل ما بر سر این نیست که باید مبارزه با پولشویی اتفاق بیافتد اما آنچه مشکل ماست با ماهیت گروه های فعال در برخی از این سازمان های بین المللی است.
محمدی منش گفت: مثلا گروه اقدام مالی در مبارزه با پولشویی از کشورهایی تشکیل شده است که ما در ماهیت نگاه به این کشورها و مثلا مبارزه با تروریسم، حقوق بشر، استکبار ستیزی و ... با این کشورهای تصمیم گیر در این عرصه نه تنها اختلافات اساسی داریم بلکه اصولاً دشمنی دیرینه این کشورها با جمهوری اسلامی ایران در عرصه های مختلف اثبات شده است.
وی در ادامه افزود: مسئولان کشور که به دنبال تفاهم و مذاکره و تعهد سپاری به مثلاً این گروه FATF هستند؛ سوال اساسی این است که چطور می شود با کشورهایی پای میز مذاکره نشست و تفاهم کرد در خصوص موضوعات اقتصادی کشور که دشمنی آنها با جمهوری اسلامی ایران در این سال های اخیر به وضوح ثابت شده است؟
محمدی منش گفت: چطور می توان به آنها اعتماد کرد و اطلاعات کامل اقتصادی کشور را در اختیار آنها قرار داد؟ چطور می توان تفاهم کرد در حالی که تعریف مشترکی از حکومت داری، معرفت دینی، دوست و دشمن، ظالم و مظلوم، تروریسم و غیر تروریسم، فعالیت های اقتصادی سالم و ناسالم و ... نداریم؟
وی گفت: واقعیت این است که دولت در سال های آغازین خود بر خلاف دیدگاه مقام معظم رهبری به جای چشم امید داشتن به ظرفیت و توانمندی های داخلی، امید به توافق هسته ای بسته بود و تمام توان خود را بر آن گذاشت تا با توافق هم چرخ کشور بچرخد و هم چرخ سانتریفیوژهای هسته ای!
محمدی منش بیان داشت: دولت بعد از کلی جریان سازی رسانه ای و ایجاد توقع در کشور که با مذاکره و برجام مشکلات حل می شود حالا متوجه شده است که برجام منجر به رفع مشکلات خصوصا مشکلات اقتصادی نشده است و حالا به دنبال راه حلی است که بتواند بخشی از این مشکلات اقتصادی را حل کند.
محمدی منش گفت: البته باز هم راهی که انتخاب شده است نه با اتکای بر قابلیت های داخلی و اجرای اقتصاد مقاومتی، بلکه با اتکا بر تفاهم های بین المللی و آن هم عمدتاً با کشورهایی که دشمن این نظام بوده و هستند. از این منظر این تفاهمات در حال شکل گیری است و با توجه به همین مشکلات و دسترسی آنها به اطلاعات ایران عمدتاً تفاهم ها در چارچوب هایی محرمانه شکل می گیرند که این خود نیز یکی از نکات قابل توجه به حساب می آید.
وی افزود: به عنوان یک دانشگاهی چرا باید از اقدامات اینچنینی دولت از رسانه های خارجی و از جریان سازی های رسانه ای غیر از کشور خودمان ما آگاه شویم. اگر موضوع محرمانه است خوب برای همه محرمانه باشد اگر که نیست؛ پس سوال این است که چرا این تفاهمات و مذاکرات باید برای ملت ایران محرمانه تلقی شود.
محمدی منش گفت: نکته ای که اینجا مطرح است انعکاس توافق ها بعد از اینکه نهایی گردید منجر به تعهد خواهد شد و هر گونه کاستی و مشکل در توافق قابلیت پیشگیری و جلوگیری ندارد.
وی افزود: برداشت های متفاوت از متون حقوقی، ترجمه های متفاوت، دیدگاه های متفاوت و در نهایت کم توجهی های احتمالی حداقل آسیب هایی است که گریبان گیر اینگونه توافقات خواهد شد.
محمدی منش گفت: اگر توجه کنید در موضوع برجام هم تا زمانی که کار نهایی نشد اطلاعات در اختیار حتی نمایندگان مجلس هم قرار نگرفت. هم اکنون شاهد متنی در برجام هستیم که حداقل اینکه برداشت های متفاوتی از آن می شود و جمهوری اسلامی ایران همه کارها را کرده است تازه حالا باید تن به اقدامات دیگری از جمله پولشویی و عدم حمایت از انقلابیون منطقه از جمله لبنان و سوریه و در آینده موضوع حقوق بشر و بعدش هم موضوعات نظامی و موشک و ... باید تن بدهد شاید بخشی از مشکلات برجام حل شود و مبادلات اقتصادی ایران به آنچه در برجام دیده شد برسد.
وی گفت: به نظر من اگر درایت های مقام معظم رهبری نبود و تاکید ایشان نبود، دولت همین متن برجام را هم همچنان محرمانه تلقی می کرد و آن را در اختیار حتی نمایندگان مجلس هم قرار نمی داد.
محمدی منش گفت: واقعیت این است که اگر مذاکرات قبل از پذیرفتن تعهد در معرض افکار عمومی کشور خصوصا دانشگاهیان و کارشناسان قرار گیرد، ما شاهد به حداقل رسیدن ضررهای کشور و خطرات پیش رو خواهیم بود.
وی گفت: به نظر من محرمانه کردن مذاکرات کشور در حالی که اطلاعات کامل در اختیار دشمنان نظام قرار داده می شود و خود آنها جزء یک طرف مذاکرات هستند، اتفاقات نامبارکی است و منجر به افزایش تهدیدها و خطرات برای جمهوری اسلامی ایران خواهد شد.
محمدی منش افزود: اینگونه تصمیمات که چند مسئول دولتی که برخی نیز تمایلات شدید ارتباط با غرب را در عقیده و عمل دارند، منجنر به تصمیمات یکسویه و خطرناک برای کشور خواهد شد و اگر خطا و اشتباه، یا کم توجهی در تعهد آفرینی برای کشور رخ بدهد، هزینه اصلاح آن بسیار سنگین خواهد شد. دولت نباید اینگونه تصمیمات ملی و بین المللی را با اتکاء به یک تفکر سیاسی خاص در کشور پیگیری کند بلکه باید آن را با همت همه دوستداران انقلاب و گرایش های مورد تایید نظام پیگیری نماید.
وی گفت: ما دیدیم در برجام خیلی از توافقات و کارها اجرا شد و بعد معلوم شد که بسیاری از خلاء ها وجود دارد ولی این آگاهی وقتی اتفاق افتاد که ایران یا باید کل مذاکرات را شکست خورده ارزیابی بکند یا در بهترین حالت به طرف مقابل تذکر داد که به تعهداتش عمل کند.
محمدی منش گفت: محرمانه بودن چنین مذاکراتی به طور قطع به ضرر کشور تمام خواهد شد. ناآگاه کردن مردم و رسانه ها موجب این می شود که در آینده نیز نتوان همراهی آنها را با این تصمیمات توقع داشت.
وی گفت: روشنگری در مورد این توافقات به مردم این امکان را می دهد که چهره واقعی دنیای غرب را بهتر بشناسند. باید حداقل مردم ببینند مذاکره با دشمنان نظام و توافق ها عمدتاً یکسویه اجرا می شوند و هر توافقی برای کشور با دشمنان نظام اسلامی نه تنها منجر به رفع مشکل نمی شود بلکه پشت هر توافق فشار و تحریم های بیشتری برای مردم بوجود می آید.
محمدی منش گفت: به نظر من ریشه بسیاری از این محرمانه اقدام کردن ها به سیاسی کاری و مسائل انتخاباتی در آینده بر می گردد چرا که می خواهند اگر هزینه هایی بر کشور تحمیل می شود مردم کمتر مورد توجه قرار دهند و بیشتر نکات مثبت این توافقات انعکاس یابد و این برای آینده کشور خطرناک است.
وی افزود: در چنین شرایطی، وظیفه جامعه دانشگاهی در قبال چنین موضوعاتی، روشنگری و مطالبه گری است. جامعه دانشگاهی باید از دنیا بخواهد که نسبت به جمهوری اسلامی دارای رفتار عادلانه ای باشد.
محمدی منش گفت: جامعه دانشگاهی باید از مسئولین بخواهند تا واقعیت ها را به افکار عمومی و به خصوص قشر نخبه جامعه عرضه بکند تا کارشناسی مسئله در حد ملی اتفاق بیفتند. جریانات دانشجویی هم باید به عنوان جنبش دانشجویی نسبت به همه حرکت ها و تصمیمات داخلی و خارجی فعال باشند و به مطالبه گری در این خصوص بپردازند.
وی افزود: اقدام به موقع هم یکی از ویژگیهایی است که جنبش دانشجویی باید با رصد هوشمندانه و با بصیرت افزایی در دستور کار خودش قرار بدهد، این خواسته مقام معظم رهبری نیز هست.
محمدی منش گفت: از دیگر اقداماتی که جنبش دانشجویی باید انجام دهد تذکر به مسئولان است که به موقع بتواند با ورود به عرصه تذکرات لازم و حساسیت ها را برای مسئولان ایجاد کند. در عرصه بین المللی هم باید با انتشار بیانیه هایی دیدگاه های خود را در خصوص موضوعات مختلف به دنیا اعلام کند. دنیا بداند که جریانات دانشگاهی و دانشجویی کشور چه نگاهی به اقدامات آنها در قبال جمهوری اسلامی ایران دارد. اقدامات مثبت را مورد حمایت و اقدامات دشمنانه آنها را مورد بازخواست و پیگیری قرار دهند.
وی گفت: به عقیده بنده در حال حاضر در این که برخی از مسئولین دارای نیت خیرخواهانه بوده و در تلاش اند تا مشکلات کشور را حل بکنند شکی نیست، اما در این که چه میزان از غرب و آمریکا ترس و واهمه دارند و چه مقدار دارای روحیه انقلابی و بسیجی هستند و این که چقدر مرد جبهه و جنگ نبرد امروزی با استکبار جهانی هستند، نمی توانم اظهار نظر مثبت داشته باشم. حداقل این است که من در عمل روحیه انقلابی و استکبار ستیزی پررنگی از برخی دولتمردان ندیده ام.
محمدی منش بیان داشت: متاسفانه برخی مسئولین ما بسیار می ترسند که آمریکا چه خواهد کرد، اعتقادی به شعار امام که فرمودند «آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند» ندارند. مقام معظم رهبری هم بارها تاکید دارند بر این که در کارها دقت نظر داشته باشید و بدانید که با کشورهای استکباری و در راس آنها آمریکا، دوستی معنایی ندارد، اما ایشان مذاکره را با رعایت همه جوانب در برخی موضوعات منع نکرده اند و ما هم باید به این نکته توجه داشته باشیم.
انتها پیام/
دیدگاه شما