به گزارش پایگاه خبری تحلیلی صدای دانشجو،چند وقتی هست که طرح جدید ترافیکی در محدوده زوج و فرد توسط معاونت حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران دوباره داغ شده است و قول های مساعدی را اخذ کرده تا در سال 98 آن را اجرایی کند.

هدف از اجرای طرح های ترافیک چه جدید و چه قدیم این است که با کاهش حجم تردد خودروهای شخصی در معابر عمومی منجر به کاهش آلودگی هوا هم شود. اما انگار مدیران شهری با این بهانه دغدغه های دیگری را دنبال میکنند. البته ابهامات مهم و جدی درباره اجرای این طرح جدید مطرح است که جا دارد مسئولین ذیربط آن ها را برای مردم شفاف سازی کنند.

تعارض طرح جدید زوج و فرد با فلسفه ایجاد آن

اولین ابهام درباره هدف این طرح است که به نظر نادیده گرفته شده است. طرح ترافیک آمده است تا گره کور ترافیکی مناطق مرکزی شهر تهران و به دنبال آن، مشکلات فراوان زیست محیطی کلانشهر پایتخت را حل کند. مسائلی که چند دهه قبل مسئولان را مجاب کرد تا تردد خودرو‌های شخصی به مناطق مرکزی شهر را ممنوع کنند. حالا مدیران شهری با باز کردن دروازه طرح ترافیک به روی همه خودروهای شخصی، فلسفه ابتدایی ایجاد طرح ترافیک را نادیده گرفته اند.

دیگر اینکه انگار اصلا به این نکته توجه ندارند که به خاطر عدم توزیع مناسب ساختارهای اداری و دولتی، تهران فقط به پایتخت نشینان تعلق ندارد و همه مردم ایران برای پیگیری کارهای خود مجبور هستند که به اینجا سفر کنند. به این موضوع دقت کنیم که اجازه عمومی تردد به عموم ایرانیان، چه ترافیک سنگینی متوجه مناطق پرازدحام پایتخت خواهد کرد و اگر این گونه شود، به بی عدالتی در حق اهالی تهران خواهد رسید که سهمشان از مشکلات تهران فراوان است.

محدوده طرح ترافیک تهران 30 کیلومتر مربع است که حدود پنج درصد مساحت قانونی شهر تهران را در بر دارد و محدوده زوج و فرد نیز 80 کیلومتر مربع از سطح شهر تهران یعنی حدود 14.5 درصد از مساحت شهر را در بر می‌گیرد و براساس آمار‌ها ارتباط تنگاتنگ و مستقیمی میان تردد آلودگی هوا با ترافیک وجود دارد. اینکه هرچقدر شرایط برای تردد عموم در سطح شهر فراهم شود، آلودگی هوا تشدید خواهد شد و با اجرا شدن طرح جدید و امکان ورود با پرداخت هزینه، هیچ کنترلی روی میزان آلاینده‌هایی که با احتراق سوخت حاصل خواهد آمد، وجود نخواهد داشت و اصرار بر داشتن معاینه فنی نیز نخواهد توانست تأثیری که مورد نیاز است را به دنبال داشته باشد.

ضعف جدی در زیرساخت های فنی

یکی از ایرادات اجرای طرح جدید ترافیک که از ابتدای سال 97 اجرا شد نبود زیرساخت های فنی آن بود، در اجرای طرح جدید زوج و فرد هم فراهم کردن این زیرساخت‌ها از الزامات اجرایی هستند که اگر قرار باشد این طرح اجرایی شود باید زیرساخت‌های تامین شده و موجود توسط بخشIT  پلیس راهور کنترل شود، چرا که سطح تخلف باید با بهره‌گیری از این زیرساخت‌ها انجام شود.

در کنار بحث های نرم افزاری مسئله دوربین‌هایی  است که باید تخلفات را ثبت کنند. اگر این اتفاق نیفتد که به زعم مسئولین و کارشناسان در اجرای مرحله اول طرح ترافیک نیفتاده است، محاسبه هزینه ورود به محدوده طرح زوج و فرد به دلیل کامل نبودن زیر ساخت های لازم با اما و اگرهای زیادی روبه رو می شود.

محمد علیخانی، رئیس کمیسیون حمل و نقل شورای شهر تهران درباره اجرای مرحله اول طرح ترافیک به فراهم نبودن زیرساخت‌های طرح اذعان کرد و گفت:«زیرساخت‌های اجرای این طرح فراهم نبود و اطلاعات اشتباه به شورا دادند. به ما اعلام شد دوربین های ورودی کاملا درست است و باید چند دوربین خروجی نصب کنند و این دوربین ها تا زمان اجرای طرح آماده خواهد شد اما در حال حاضر بسیاری از خودروهایی که وارد محدوده طرح ترافیک می شوند، دوربین ها آنها را تشخیص نمی دهد و مردم این موضوع را متوجه شده اند و می‌بینیم محدوده طرح در حال شلوغ شدن است.»

طرح هایی که ارزیابی درستی نمی شوند

معاونت حمل و نقل شهرداری در حالی طرح جدید ترافیک در محدوده زوج و فرد را با تاثیر آن بر روی کاهش آلودگی هوا و ترافیک مطرح کرده است که هنوز گزارش مورد تایید نهادهای مربوط و کارشناسان حوزه حمل و نقل ارائه نشده است تا ادعای طراحان طرح ترافیک در حلقه اول شهر تهران را اثبات کند.

محمدعلی کرونی، دبیر کمیسیون حمل و نقل شورای شهر تهران درباره این ادعای مجریان طرح گفت: بارها از معاونت حمل و نقل تقاضای اطلاعاتی در این‌باره کرده‌ایم اما آن‌ها از دادن هرگونه گزارش به کمیسیون امتناع می‌کنند . با توجه به آماری که خودمان به دست آوردیم متوجه شدیم که ترافیک در محدوده طرح به شدت افزایش پیدا کرده است. بخشی از ورودی‌ها به طرح ترافیک جدید ناشی از ورود غیر مجاز است که هیچ راهکاری هم برای اخذ جرائم از آن‌ها در حال حاضر نداریم.

طرحی برای جبران درآمدهای شهرداری

آیا نیت واقعی شهرداری تهران و معاونت حمل و نقل و ترافیک کاهش آلودگی هوا و تردد خودروهای شخصی است یا پرکردن جیب خالی شهرداری؟ طرح جدید ترافیک که هزینه اش از جیب مردم است تا چه اندازه به صورت قطعی می تواند ترافیک را کم کند. اینکه با حدس و گمان درباره آن سخن گفته شود موضوعی نیست که بتوان به آن تکیه کرد. آیا غیر از این است که مسئولان شهرداری با این طرح می خواهند از فضای شهری کسب درآمد کنند؟

در همین حال، باید به این مساله اشاره کرد که در صورتی که خودرویی به هر دو منطقه یادشده وارد یا خارج شود، باید ترکیبی از نرخ‌های اعلامی را به شهرداری پرداخت کند و با توجه به نرخ های اعلامی شهرداری می‌تواند حدود 12درصد از بودجه خود را تامین کند.

علیخانی رئیس کمیسیون حمل و نقل شورای شهر درباره عدم توجه معاونت حمل و نقل شهرداری به مصوبات شورا گفت: در بودجه سال جاری پیش‌بینی شده بود که 900 میلیارد تومان شهرداری باید از پارک حاشیه‌ای درآمد کسب کند و تاکنون یک ریال هم درآمد کسب نکرده است. اگر این رقم محقق می‌شد می‌توانستند آن را در تکمیل و توسعه مترو و اتوبوس هزینه کنند؛ همه کارها را تعطیل کرده اتد و دنبال کارهای بدون اولویت هستند.

وی افزود: متأسفانه معاون حمل‌ونقل ترافیک نظر هیچ کس را جز خودش قبول ندارد و به دنبال طرح‌های شکست خورده هستند، دوچرخه طرح شکست‌خورده است و معاونت حمل‌ونقل ترافیک برای حل مشکل آلودگی هوا و ترافیک باید به فکر حمل و نقل عمومی از طریق تکمیل و توسعه مترو و خرید اتوبوس های برقی باشد.

محسن پور سیدآقایی در اظهارنظری در تابستان امسال گفت که تا دریافتی شهرداری از اجرای طرح ترافیک ۶۷ میلیارد تومان بود که ۱۰ میلیارد تومان آن به مترو، ۱۰ میلیارد تومان آن به اتوبوسرانی تخصیص داده و صرف اصلاح هندسی و تامین زیرساخت ها شده است و خوشبختانه این اعداد نشان داد که شهرداری تهران با اجرای طرح ترافیک جدید به دنبال درآمدزایی نیست.

اما سوال اینجاست که طبق مصوبه شورای شهر و آخرین صحبت هایی که پور سید آقایی در جلسه مطبوعاتی سال گذشته خود مطرح کرد، قرار بود تا از این محل برای توسعه زیرساخت های حمل و نقل عمومی با هدف تشویق شهروندان به استفاده از حمل و نقل عمومی به جای خودرو شخصی منابع مالی تامین شود.

آقای معاون درباره تامین واگن های مورد نیاز و یا نوسازی اتوبوس های فرسوده شهر تهران رقمی را به سازمان های متولی از درآمدهای حاصله گزارشی ارائه نداده است.

فشار مضاعف اقتصادی بر مردم

اینکه مدام مدیریت شهری موضوع دریافت عوارض و هزینه های خدمات شهری از مردم را مطرح می کند موجب می شود زندگی در تهران برای مردم سخت تر شود.

در واقع با اجرای این طرح اقشار مرفه شهر می‌توانند با پرداخت نرخ تعیین شده هر زمان که بخواهند وارد محدوده شوند و در عوض اقشار متوسط و پایین همچنان از ورود به محدوده طرح ترافیک باز می‌مانند.

از سوی دیگر به نظر می‌رسد نرخ کرایه تاکسی‌ها، آژانس‌ها و حتی تاکسی‌های اینترنتی نیز افزایش یابد و این خود به معنی فشار مضاعف بر قشر ضعیف شهر است.

اینکه با اجرا این طرح شهروندان مجبور به استفاده از حمل و نقل عمومی می شوند، قاعدتا باید شهرداری پیش از آن زیرساخت های لازم را برای این بخش فراهم کند.

ناوگان اتوبوسرانی شهر تهران که به غیر از اتوبوس های تندرو خط 5 تماما یا فرسوده هستند و یا نزدیک به سن فرسودگی قرار دارند. وضعیت ناوگان مترو نیز در ساعات اوج سفر وضعیت قابل قبولی نیست.

در این صورت برخورد سلبی با شهروندان در شرایطی که هنوز استانداردهای لازم در حوزه حمل و نقل عمومی شهر تهران لنگ می زند که بیشتر آن مربوط به عدم تامین ناوگان مورد نیاز است، چه معنایی می تواند داشته باشد؟

هاشمی، رئیس شورای شهر تهران در حالی درباره گران کردن زندگی مردم در تهران در اظهارنظری  گفت من با پولی کردن شهر و گران کردن زندگی در تهران مخالفم که برخی از مدیران دولتی و شهری در اظهارنظرهایی بارها به گران کردن زندگی در تهران به عنوان راه حلی برای حل مشکلات این کلانشهر تاکید کرده اند. ابه نظر می رسد اصلاحطلبان در شورای پنجم غیر از این راه حلی ندارد و خلاء ضعف مدیریت خود را قرار است با این طرح ها پر کند.

به نظر می رسد که استفاده های کلیشه ای از مفهوم عدالت برای اجرای طرح هایی که هزینه زندگی شهروندان را در تهران بالا می برد، دیگر نخ نما شده است.

انتهای پیام/