این روزها تهران حال و هوای دیگری دارد؛ اقشار مختلف مردم از پیر و جوان، زن و مرد خود را به مراسم عزاداری حضرت اباعبدالله الحسین(ع) میرسانند و اینگونه عشق و ارادت خود را به خاندان عصمت و طهارت پیامبر(ص) نشان میدهند.
دیشب شب اول ماه محرم بود، عشاق الحسین(ع) به زیر خیمه حسین(ع) پناه آورده بودند، اگر سری به تکایا و هیئات می زدید شاید باور نمی کردید که در اولین شب از عزاداری سالار شهیدان مردم از پیر و جوان در هوای نیمه سرد تهران چگونه به هیئات آمده بودند؛ تنها در مسجد ارک تهران آنقدر شلوغ بود که جمعیت عظیمی از زن و مرد در خیابان های اطراف نشسته بودند و در عزای امام حسین (ع) و یار باوفایش مسلم بن عقیل می گریستند .
عشق به حسین(ع) که در دل داشته باشی خود را مهیای محرم میکنی؛ دلت را از هر کینه و بدی میرهانی تا با خاطری پاک و اشتیاقی عمیق به استقبال عزای سیدالشهدا بروی.
جوانان نیز در این میان حال و هوای دیگری دارند، آنان در این چند روز گذشته با شور و اشتیاق تا نیمهشبها دست به دست یکدیگر داربستهای فلزی را زمزمه «یا حسین» برپا میکردند و پرچمهای یاحسین و یا ابالفضل را با عشق به اهتزاز در میآوردند تا سهمی در برگزاری مراسم سرور و سالار شهیدان کربلا داشته باشند.
به راستی دل بیقرار عزای حسین است. شاید کسی تا در این محافل دوستانه وارد نشود و از نزدیک، شور و اشتیاق دلدادگان حسینی را برای برپایی مجلس عزاداری نبیند، نتواند باور کند که استقبال از محرم در حسینیهها، مساجد و تکایا چه حال و هوایی دارد.
اینک پرچمهای متبرک به نام ائمه اطهار (ع) فضای شهر را رنگی دیگر بخشیده و چلچراغهای نمادین و علمهای کوچک و بزرگ در کوچه و خیابان خودنمایی میکند.
حال و هوای محرم که میآید صدای هل من ناصر ینصرنی حسین(ع) نیز به گوش دل میرسد، هنوز هم صدای غربت حسین(ع) میآید، هنوز هم حسین(ع) تنهاست.
دیدگاه شما