آزادی بیان؛ عبارتی آشنا برای جریان های سیاسی است که هر از چندگاهی به خصوص در مقاطع انتخابات، مدعیان پایبندی به آن با آب و تاب فراوان از آن دم می زنند.در انتخابات اخیر نیز جریان های سیاسی هرکدام به نوعی مدعی پایبندی بیشتر به این شعار شدند.رئیس دولت یازدهم نیز بارها از اعتقاد و پایبندی خود و دولت مردانش به آزادی بیان گفت و گفت که توقیف آخرین راه است و حتی کسانی که بیشترین نقدها را می کنند باید آزاد باشند.

حالا اما در حالی بیش از نیمی از عمر یک ساله دولت می گذرد که آقای روحانی و تیم همراهش در معرض این قرار گرفته است که تا چه حد به آزادی بیان پایبند اند؟

دولت مردان در سوم آذر سال گذشته به گفته خود به دستاوردی بزرگ دست یافتند؛ طبیعی است که چنین چیزی در معرض نقد و نظر قرار خواهد گرفت اما منتقدین این دستاورد هسته ای ،«کم سواد» خوانده شدند و البته کسی به درخواست رئیس جمهور وقتی که وی در جمع روسای دانشگاه ها گفت که اساتید دانشگاهی به نقدها پاسخ بدهند و چرا عده ای کم سواد باید در این باره حرف بزنند، پاسخی نداد. پس از آن چند روزنامه منتقد توقیف شدند یا تذکر گرفتند و از برخی نمایندگان نیز شکایت شد.نمایشگاه مطبوعات نیز که محل عینی شدن شعار آزادی بیان است به دلایلی به تعویق افتاد. دلایلی که به نظر می رسد به همزمانی نمایشگاه مطبوعات و توافقنامه ژنو ربط داشته باشد.جدیدترین ورژن میزان پایبندی دولت به شعار آزادی بیان، اما در ماجرای اکران های مستند «من روحانی هستم» بروز کرد.اما آنچه در این ماجراها جالب توجه است رفتار قابل تامل دولت است. دولت در ظاهر تلاش می کند تا به نوعی به منتقدان خود پاسخ گوید. جایی با اظهار نظر، جایی با تذکر به روزنامه، جایی با توقیف و جایی با کم سواد خطاب کردن آنان.با این حال دولت در مواجهه با منتقدانش نامناسب ترین شیوه را بر می  گزیند. دولت می خواهد منتقدان را ساکت کند اما طوری عمل می کند که بیشتر سخن منتقدان شنیده می شود.برای مثال در ماجرای مستند من روحانی هستم، عملکرد دولت موجب شد که عملا این مستند در کانون توجه ها قرار بگیرد. شاید دولتی ها در نظر داشتند تا کسی این مستند را نبیند اما عملا طوری رفتار کرد که این مستند بیشتر دیده شد. کسانی که حتی نام این مستند را نشیده بودند حالا برایشان جالب شده است که بدانند این چه مستندی است که روزنامه ها و رسانه های دولتی در روزهایی که دغدغه مردم شیب ملایم(!) قیمت هاست، بیشترین حمله را به آن می کنند.

چهار ماه از ساخت و اکران این مستند می گذرد اما پیش بینی می شود افراد بیشتری این مستند خاطرات آقای هاشمی درباره آقای روحانی را ببینند.م-پیش کش!