خیابان مهدیه را که پیاده تا پایین گز کنی، غرق می شوی در اسم ها و تابلو های مختلف و البته در یک چیز مشترک و آن هم خوردن!

از فست فود های فرنگی و ایرانی، سرد و گرم و غذاهای مخصوص ایرانی تا شیرینی فروشی ها و بستنی فروشی ها و الخ.

تابلو های رنگارنگ و دکورهای جور وا جور که انسان را وسوسه می کنند تا حداقل برای یک بار هم که شده به اندازه ناخونکی بچشی از حاصل دست رنج سرآشپز.

با خودم فکر می کنم به همراهی نام مهدیه و این همه تابلو و تبلیغ. بی سبب است این همراهی؟!

 و باز با خودم فکر می کنم به یکی از پر تکرار ترین داستان های قرآن. داستان بنی اسرائیل. داستانی که شاید بیش از هر داستانی شباهت دارد به اوضاع ما.

قومی که حدود چهارصد سال منتظر است. منتظر یک منجی وعده داده شده به نام موسی! منتظر روزی که پس بزند ظلم و جور طواغیت دوران را و بچشد طعم شیرین زندگی مستقل را در جوار ولی خدا و تحت حاکمیت حکم خدا.

بنی اسرائیلی که خوب تحمل کرد دوران رنج را تا رسید منجی قوم از "طور سینا". شاید به خاطر همین تحمل بود الطاف بزرگ و بخشش های خداوند نسبت به آنها.

آنجا که شک کردند در رفتن در شکاف نیل پشت سر پیامبراشان و بهانه آوردند اما خداوند بخشیدشان و فرعونیان را در برابر چشمانشان غرق کرد.

آنجا که در کوه طور به موسی گفتند تا خدایت را نبینیم ایمان نمی آوریم، بخشیدشان و دوباره زنده شان کرد چرا که از دیدن متلاشی شدن کوه جان دادند.

آنجا که کافر شدند و گوساله پرست، خدا بخشیدشان و "لوح محفوظشان" داد تا برترین قوم خداوند بر روی زمین شوند.

خداوند با این همه لطف رفتار کرد با قومی که انتظار منجی را کشیده بود!

اما نقطه تحول در سرنوشت قوم برگزیده خدا در فلسطین رقم خورد همان سرزمین موعودشان. آنجا که بعد از چندی خسته شدند، و به سراغ موسی آمدند که" يَا مُوسَى لَن نَّصْبِرَ عَلَىَ طَعَامٍ وَاحِدٍ" غذاهای متنوع می خواهیم و از یک غذا خسته شده ایم پس  "فَادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُخْرِجْ لَنَا مِمَّا تُنبِتُ الأَرْضُ مِن بَقْلِهَا وَقِثَّآئِهَا وَفُومِهَا وَعَدَسِهَا وَبَصَلِهَا" از خدایت بخواه تا برای ما سبزى و خيار و سير و عدس و پياز برویاند.

و نتیجه این شد که مهر ذلت بر قوم برگزیده خدا زده شد و شامل عذاب الهی شدند. "وَضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَالْمَسْكَنَةُ وَبَآؤُوْاْ بِغَضَبٍ مِّنَ اللَّهِ".

 قومی که خداوند به عنوان قوم برگزیده و پادشاه عالم انتخاب کرده است با یک درخواست همه چیزش را از دست می دهد.

شاید در روزگار ما و در شهر ما نیز بی سبب نیست همراهی نام "مهدیه" با "خوردن"...