روزها یکی پس از دیگری گذشت و گذشت...  کم کم باید باورمان بشود که زنگ تفریح دانشگاه به پایان رسید و سال نو تحصیلی با تمام سختی ها و سادگی هایش دوباره شروع شد. آنان که قدیمی تر بودند رفتند و ورودی های جدید با شور وانگیزه ای مضاعف آمدند که چرخ های دانشگاه را با سرعت بیشتری بچرخانند! از بار علمی گسترده و کارهای پژوهشی و کارگاهی بسیار و همایش های بیشمار و خیلی چیزهای خوب دیگر که بگذریـــم،فعالیتهای سیاسی دانشگاهمان مثال زدنیست و رسم جوانمردی این است که آنچه از گوشه و کنار فعالیت های دانشجویی دانشگاه میدانیـــم، بر جدیدترها بازگو کنیم.

قشر جوان، به خصوص دانشجویان همواره به عنوان موتور محرک و مغز متفکر هر جامعه ای جهت پیشبرد اهداف کوچک و بزرگ شناخته میشود. مقوله سیاست نیز از این قاعده مستثنی نیست و بطور معمول دانشگاه مبدا تحولات سیاسی کشور است. لذا نظر به اینکه دانشجو و یا بطور کلی جوان امروزی از وظیفه سنگین تحلیل مسائل سیاسی کشور پا پس نکشد و در موج های به اصطلاح روشنفکری(!) سیاسی غرق نشود، نیازمند آگاهی به مسایل روز و مهم تر ،کسب قدرت شناخت و تحلیل رخدادهاست که به واسطه تحقیق و تفحص تا حدود زیادی بدست می آید و البته این مهم، مستلزم زمان و فراهم سازی زمینه هایی از طرف دانشگاه و جامعه میباشد.بنابراین عجله در وارد شدن به گروه ها و حزب های سیاسی بدون داشتن اطلاعات کافی و احساسی رفتار کردن در اینگونه مسایل را میتوان آفت فعالیت‌های سیاسی دانست.

به نقل از مقام معظم رهبری «مهم ترین اشکال وارد بر محیط دانشجویی این است که دانشجو دچار محافظه کاری شود و حرفش را با ملاحضه موقع و مصلحت خیالی بیان کند.نه، دانشجو باید حرفش را صریح بزند.»از این رو وظیفه دانشگاه و دانشگاهیان این است بین تفکرات مختلف سیاسی تبعیض قائل نشوند و تنها عرصه را برای فعالیت عده خاصی باز نگذارند.چرا که سیاسی بودن دانشجو باعث پیشرفت هر چه بیشتر و بهتر عملکرد کشور در آینده خواهد شد.

آن روی سکه را نیز که بنگریم، عده ای از دانشجویان به دلیل عدم خود باوری ،کمبود اطلاعات و یا کم اهمیتی به مسایلی خارج از چارچوب درس ، خود کناره گیری از بحث های دانشجویی را در پیش گرفته اند که متاسفانه با صفت فعال بودن دانشجو متقابل است چراکه امروز حضور فعال سیاسی متعهدانه و هوشمندانه دانشجویان در کنار حضور علمی آنان، و به دور از جنجال و هیاهوهای حزبی و جناحی،خود بهترین دلیل برای حساسیت و احساس وظیفه آنان در برابر کشور،مردم و انقلاب است.

و اما نتیجه کلی اینکه شرکت در بحث های سیاسی در کنار تحصیل و عدم انزوا در مواجهه با چنین مسایلی بخش اجتناب ناپذیر زندگی دانشجویی باید باشد که لازمه آن کسب آگاهی کامل و رسیدن به بلوغ اجتماعی و سیاسی‌ست و نباید شتابزده وارد شد.همینطور باید حواسمان باشد در این هیاهوی حزب ها ، در دام سودجویان و نابخردان سیاسی گرفتار نشویم.امید است که همواره زمینه مناسب برای مباحثه و گفتگوهای مسالمت آمیز و همینطور فعالیت دانشجویان فارغ از هرگونه تبعیض جهت بیان تفکرات و برنامه های سیاسی فراهم شود.