هفته گذشته که محمدجواد ظریف بامترو به محل کار خود رفت از آمادگی برای توافق در 22 بهمن خبر داد وگفت: «پیش‌بینی این‌کار سخت است، اما اطمینان دارم جمهوری‌اسلامی‌ایران با هدف به‌نتیجه‌رسیدن در مذاکرات و حفظ دستاوردهای علمی همزمان با تامین منافع ملی، وارد کار شده است. بنابراین اگر طرف مقابل آمادگی این کار را داشته باشد ما هم کاملا آماده‌ایم تا در بهمن‌ماه و در سالگرد پیروزی انقلاب‌اسلامی به نتیجه برسیم». برخی روزنامه های حامی دولت هم با تیترهای درشت به این موضوع پرداختند.

اما لازم است به بررسی اهداف و راهبردهای توافق بین طرفین در تاریخ 22بهمن پرداخته شود سناریویی که اگر در تاریخ مورد بحث به ثمر برسد چه اهدافی را دنبال می کند و چه پیامدهایی را به دنبال خواهد داشت.

این سناریو را باید از دو بعد زمان و بازیگران سناریو بررسی کرد تا به واقعیت نزدیک باشد.

بازیگران سناریو: در حقیقت به عنوان شاکله اصلی سناریو در نظر گرفته می شودکه در حقیقت عناصری هستند که در شکل‌گیری رویدادها موثر واقع می‌شوند.
زمان سناریو:موفقیت یک سناریو در کشف و عمل به هنگام آن سناریو است.

در گفت و گوی وزیر امور خارجه با خبرنگاران در مترو آنچه مهم می نماید تاریخ مورد نظر برای توافق است که بیش از هرچیزی مخاطب را مجبور به تفکر می کند.

واکنش رسانه ها در این مورد باعث شد که در روزهای گذشته وزیر امور خارجه به شدت عصبانی شده و شروع به ابراز گله مندی بکند که مگر ما چه قدر تحمل انتقاد داریم یا با تأکید بر اینکه من هیچ وقت نگفتم که تا 22 بهمن به نتیجه خواهیم رسید، یادآور شد: من گفتم در صورتی که طرف مقابل آمادگی داشته باشد و واقع بینانه به مذاکرات بیندیشد، به نتیجه می رسیم.

در همین رابطه و برای تقریب ذهن مخاطب باید به پیاده روی وزیر امورخارجه ایالات متحده آمریکا با وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی اشاره کرد که آنچه بیش از حد اهمیت داشت و واکنش مردم را درپی داشت اقدام به پیاده روی در آستانه دهه فجر انقلاب اسلامی ایران و بعد از 36سال از انقلاب بود که آمریکا از هیچ جنایتی در قبال مردم ایران کوتاهی نکرده است،اما با اندکی تغییر زاویه دید و نگاه نسبت به این ماجرا این عمل را حرکتی برای سنجش فضا و واکنش سنجی و حتی آسان سازی رابطه در سطحی خارج از عرف دیپلماتیک باید در نظر گرفت.

که البته گویا تحلیل تیم مذاکره کننده درخصوص پیاده روی وزرای خارجه ایران و آمریکا، این است که برای بهبود وضع مذاکرات و ادامه مسیر ارتباط با آمریکا،باید حمایت دموکرات‌های این کشور را کسب کرد و تیم دموکرات هم به روابط شخصی خیلی اهمیت می‌دهد و پیاده‌روی مذکور در همین راستا بوده است.

اما آنچه در سناریوی زمانی و درپیاده روی و توافق علی الخصوص در تاریخ22بهمن مهم جلوه می کند اهدافی است نظیر:

           از نگاه طرف آمریکایی:

·         به پای میز مذاکره آوردن ج.ا.ا به عنوان ام القرای اسلام ناب محمدی (ص)و نماد مقاومت در مقابل مستکبرین بعد از 36 سال مقاومت

·         پیاده کردن مدل کوبا برای ایران

·         فخر فروشی آمریکا درسطح بین الملل وعلی الخصوص منطقه

·         افزایش ضریب تاثیر گذاری هم پیمانان آمریکا در منطقه

·         کاهش محبوبیت ج.ا.ا در میان مستضعفین دنیا و خاصه اهل سنت منطقه

            از نگاه طرف ایرانی:

·           فرصت مناسب برای برگزاری جشن هسته ای به علت تقارن با جشن پیروزی انقلاب اسلامی( به علت این که بهترین فرصتی که دولت می تواند جایگاه خود را در مقابل منتقدان تثبیت کند برگزاری مراسم جشن است که پیاه نظام هیجانی خود را به کف خیابان بیاورد تا قدرت نمایی کند و برگزاری جشن در تاریخ 3آذر به علت متقارن شدن با ایام محرم و صفر و پیاده روی اربعین میسر نبود.)

·           ارائه تفسیر جدید از اهداف انقلاب و حضرت امام که استارت آن از چند سال گذشته خورده است و بعد از صحبت های هاشمی رفسنجانی مبنی بر این که امام با گفتن مرگ بر آمریکا موافق نبود شدت بیشتری پیدا کرده است.(در همین رابطه می توان به صحبت های رئیس جمهور در تاریخ 8بهمن اشاره کرد که رادیو فردا آورده است:رئیس‌جمهوری ایران، هشتم بهمن ماه، در مراسمی به نام «میثاق هیئت دولت با آرمان‌های امام راحل» در تهران، پیشاپیش مراسم انقلاب بهمن ۵۷ از سوی دولت، گفت بنیانگذار جمهوری اسلامی «که در مقاطع مختلف در برابر دشمن و استکبار ایستادگی کرد و استکبارستیزی را به ما آموخت شهامت آن را داشت تا آن روز که ضروری است راه صلح را برگزیند و مسیر توسعه و ثبات کشور را ادامه دهد.رئیس‌جمهوری ایران در عین حال می‌گوید رهبر پیشین جمهوری اسلامی «در سخت‌ترین شرایط امنیتی کشور، فرمان هشت ماده‌ای را صادر کردند و حقوق شهروندی و احترام به حقوق مردم را برای همه تبیین و روشن نمودند.»

.           نزدیک بودن به عید نوروز و سال جدید منجر به ارائه بسته های جدید غذایی از سوی دولت در بین مردم می شود.

و آنچه که از نگاه به اهداف بعد از توافق آنان بدست می آید وقابل توجه است:

           از طرف بازیگران آمریکایی:

افزایش فشار های حقوق بشری به ج.ا.ا
فشار برای کاهش برد موشک های ج.ا.ا
افزایش فشار بر ج.ا.ا برای عدم حمایت از مقاومت در منطقه
از طرف بازیگران ایرانی:

از طرف بازیگران ایرانی:

·         بدست آوردن جایگاه خود که بعد از عدم موفقیت در جامه عمل پوشیدن به وعده های انتخاباتی به شدت ریزش کرده است.

·         برنامه ریزی برای دوره بعد ریاست جمهوری

·         برنامه ریزی برای کسب حداکثر کرسی های مجلس آینده

·         تمرکز بر فعالیت های فرهنگی و گشایش در فضای کار وزارت ارشاد

·         تقویت و تثبیت گفتمان خود

·         شروع تسویه حساب های درون دولت که آغاز آن با حمله چند روز گذشته به وزیر بهداشت کلید خورد.

·         اقدام غیر قانونی و فشار زیاد برای رفع حصر سران فتنه

·         اقدام برای تحقق منشور حقوق شهروندی

·         تهیه خوراک لجستیکی برای اقدامات آینده(در این زمینه چند روز گذشته لوموند فرانسه نوشت:روحانی در رویارویی با اصوگرایان، قدرت مانورش را ازدست داده است.به طوریکه موقعیت او به حدی رسیده که قصد کرده به هر ترتیب ممکن به توافق دست یابد. او تا تهدید برای برگزاری همه‌پرسی در این خصوص پیش رفت.)

·         فشار به نهاد هایی از حاکمیت برای بندی از مذاکرات که در مسقط حتی واکنش تیم مذاکره کننده را نیز در بر داشت مبنی بر کوتاه آمدن در موضوع موشکی وحمایت از مقاومت(در همین رابطه وزیر امور خارجه ایران در جلسه پرسش و پاسخ دانشجویی دانشگاه تهران گفته بود آیا فکر کردید آمریکا که می تواند با یک بمب تمام سیستم دفاعی ما را از کار بیاندازد از سیستم دفاعی ما می ترسد؟)

·         ارتباط در سطوحی دیگر برای رابطه آزاد با کشوری که از هیچ جنایتی در قبال مردم ایران کوتاهی نکرده است.

اما آن چه که از اهمیت فوق العاده زیادی برخوردار است بدون شک در پس هر نوع گفت وگویی یا هر توافقی در زمینه هسته ای هر چه قدر که برای طرف ایرانی امتیاز محسوب شود عادی سازی رابطه بین ج.ا.ا و ایالات متحده آمریکا است که امتیاز نهایی را برای طرف آمریکایی در بردارد و هرچند که شاید طرف ایرانی از روی غفلت و برای فرار از فشار دچار خطای محاسباتی شده است اما این آمریکا است که با پیاده کردن سناریوی کوبا برد نهایی را کرده است.