در تاریخ ۲۴ آبان ماه سال ۱۳۳۲ اعلام شد که نیکسون، معاون رئیس جمهور آمریکا از طرف آیزنهاور به ایران می آید. همچنین در مورخ ۱۴آذر ماه تجدید رابطه با انگلستان رسما اعلام شد و مقرر گشت که دنیس رایت، کاردار سفارت انگلستان چند روز بعد به ایران بیاید. در پی این حوادث دانشجویان مبارز دانشگاه تهران تصمیم گرفتند که علی رغم فضای حکومت نظامی، اعتراض خود را به حضور نماینده آمریکا در ایران و از سرگیری رابطه با انگلستان نشان دهند؛ که این عمل آنها با سرکوب شدید مأموران رژیم واقع شد. صدها نفر زخمی و بازداشت و سه نفر شهید شدند. از آن پس روز ۱۶ آذر به نماد استقامت و ایستادگی دانشجویان این مرز و بوم در مقابل امپریالیسم غربی تبدیل شد.

سالها از آن واقعهٔ تاریخی و غرور آفرین می گذرد و شانزدهم آذرماه اتیکت روز دانشجو را بر سینهٔ خود چسبانده است. دانشجویان ذوق زده تر از همیشه می شوند. نمیدانم چرا؟!! شاید دلیلش این باشد که حداقل در این روز می توانند آزادانه مسئولین دانشگاه و یا در مراسمی خاص و کاملا گزینش شده حتی رئیس جمهور را نیز نقد کنند و در مقابل سیلی نخورند! هرچند که هیچگاه پاسخی به هیچ یک از سؤالات داده نمی شود و صرفا لبخند ژکوند است که بر قاب شمایل انورشان نقش میبندد و بعد از آن مجددا حکایت همان است که بوده ؛ اما همان دیدن یک روز لبخند در مقابل ۳۶۴ روز توهین و اتهام و افترا بسی جای شکرش باقیست.

از این حواشی که بگذریم آنچه حقیقتا قلب هر دانشجوی مؤمن و انقلابی را می لرزاند، تبدیل روز دانشجو که تبلور استبداد ستیزی و استقلال طلبی دانشجویان بوده به ضیافتی برای خوش رقصی حامیان فتنه است. آنجا که با توجیه مضحک و کلیشه ای " آزادی " تریبون های دانشگاه های معتبر کشور در اختیار معاندین نظام قرار میگیرد و یا ناامید کننده تر از آن سخنان منفعلانه رئیس جمهور محترممان در روز دانشجو می باشد که نه تنها هیچ موضع گیری در مقابل این جریانات نشان نمی دهند، بلکه با به کار بردن دیالوگ هایی که امیدوارم برداشت ما از آنها اشتباه بوده بستر را بیش از پیش برای معاندین با نظام مقدس جمهوری اسلامی و مقام معظم رهبری فراهم می سازند.

سالیان متمادیست که عده ای بر سر عبارت آزادی هشتگ میزنند و نطق های آنچنانی سر میدهند؛ اما حقیقتا هیچ گاه نتوانستیم برداشتی جامع از این عبارت دست و پا کنیم!!! کمااینکه آنجایی که رییس جمهور محترممان در دانشگاه صنعتی شریف می گویند که " هیچ کس نباید خود را از سؤال مستثنی بداند " همگان متعجب شدند!!!

چراکه طی چند سال اخیر هرکس کلامی لب به انتقاد خیرخواهانه نسبت به ایشان باز کرد با انواع و اقسام اتهامات و برچسب ها بر جای خود نشانده شد!!! پس منظور دکتر روحانی از این سخن چه بود؟!

ناگزیر به یاد نطق چندی پیششان در نمایشگاه مطبوعات که فرمودند " حتی امام مسلمین را هم می توان نقد کرد " افتادیم.

حقیقتا یافتن تفسیری دقیق برای آزادی اینجا دشوار می شود! اگر از این سو به قضیه بنگیریم آزادی یعنی هرکس هر فعلی که دوست داشت مرتکب شود، اما اگر به مخالفت با من بپردازد بی سواد و مغرض است و شایسته محاکمه...

سخن کوتاه کنیم. افتخار هر دانشجوی بیدار و انقلابی این است که دیکتاتوری را در هر لباسی می شناسد و شجاعانه در مقابل آن می ایستد. امروز هم بزرگترین دیکتاتوری جهان آمریکاست که در قالب سه کلید واژه حقوق بشر، لیبرالیسم و دموکراسی سعی بر حاکمیت جهان دارند و هرکس که در مقابل راهشان بایستد را توسط همین عبارات و الفاظ پوشالی مورد هجوم قرار میدهند.

چه خوب است ماهیت حقیقی روز دانشجو را به خاطر بیاوریم و آنرا سرلوحه کلیهٔ سیاست های خود قرار دهیم.

چه خوب است که تریبون های دانشگاه های سطح کشور در اختیار دلسوزان و حامیان انقلاب قرار گیرد؛ چراکه همانگونه که مقام معظم رهبری حضرت امام خامنه ای فرمودند: " ۱۶ آذر در همه سالها با این مختصات باید شناخته شود. ۱۶ آذر مال دانشجوی ضد نیکسون است، دانشجوی ضد آمریکاست، دانشجوی ضد سلطه است. "

یادداشت از محمد طاها کمربیگی