به گزارش صدای دانشجو/ اعدام و هتک حرمت به رهبران دینی، اقدامی عجیب در قرن آزادی بیان و حقوق بشر نیست! چراکه حقوق بشر مبتنی بر سیاست ماکیاولی، هیچ مانعی را برای رسیدن به منافع سیاسی، غیرقابل‌عبور نمی‌داند. [1] آنچه عجیب است سکوت جبهه حق و بازی با قواعد دشمن در زمین دشمن است.

22 آذر سال 1394 بود که کشته و زخمی شدن بیش از هزار شیعه نیجریه‌ای با تحریک عربستان و اسرائیل، خبر اول خبرگزاری‌های ایرانی شد [2] و مانند همیشه صدایی از یقه‌چاکان حقوق بشر درنیامد؛ اما عجیب عدم استفاده از ظرفیت دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران بود که در آن برهه این نگرانی را به ذهن متبادر می‌کرد که نکند این اقدام سنگ محکی برای عکس‌العمل ایران باشد تا در صورت مساعد دیدن شرایط، اقدامات بعدی انجام شود. آری شیخ ابراهیم زکزاکی 61 ساله رهبر شیعیان نیجریه [3] که شاید بجا باشد بگوییم خمینی نیجریه، در کمال بهت و حیرت پیش چشم جهانیان با وضعی وخیم و اسفناک به اسارت ارتش درمی‌آید.

این در حالی است که اکثر جمعیت 10 تا 12 میلیونی شیعیان نیجریه به‌واسطه این عالم شیعه به این مذهب گرویده‌اند. شیخ زکزاکی از محبان امام خمینی (ره) و انقلاب اسلامی است؛ این علاقه و ارادت به همین ترتیب به شیعیان نیجریه هم منتقل‌شده است و در اکثر اجتماعات آنان، تصاویر امام خمینی (ره) و رهبر انقلاب همواره به چشم می‌خورد. این ارادت و علاقه به حدی است که آنان را گاهی «خمینیون» می‌خوانند. [3]

عربستان به‌خوبی شرایط را رصد می‌کند، باگذشت کمتر از یک ماه از واقعه نیجریه خبر اعدام شیخ نمر باقر النمر رهبر شیعیان عربستان- خمینی عربستان- مردم ایران را شگفت‌زده می‌کند. آری سکوت مسئولان ایرانی، این جسارت را به وهابیت عمل‌گرا می‌دهد که یک عالم دینی را اعدام کنند. اقدامی که در نوع خود بسیار عجیب و قابل‌تأمل است.

عالمی که اخلاق را نزد آیت‌الله شیرازی، بحث خارج را نزد آیت‌الله سید محمدتقی مدرسی و دروس عالیه را نزد علامه شیخ صاحب الصادق فرامی‌گیرد و سال‌ها عهده‌دار اداره حوزه علمیه حضرت قائم (عج) در تهران بوده است. [4] آیا کشورهای مسیحی این جرئت و جسارت را دارند که کوچک‌ترین توهینی به یک کشیش مسیحی روا دارند؟ خیر این امر فقط مخصوص مسلمانان و مذهب مظلوم شیعه می‌باشد! گویا پیامبر کشی آل یهود میراث رسیده به عالم کشی آل سعود.

سرانجام داغ سنگین فاجعه منا و تجاوز به حجاج ایرانی با حمله به مراکز دیپلماتیک عربستان سعودی توسط مردم فوران می‌کند و وزارت امور خارجه سعودی که به خیال خام خود ابتکار عمل را در حوزه سیاست خارجی به دست دارد، اقدام به قطع رابطه دیپلماتیک با جمهوری اسلامی ایران می‌کند و متأسفانه مسئولان دولتی نیز با عملکردی ناصحیح، اقدام اشتباه جوانان را با اقدامی اشتباه پاسخ می‌دهند و به‌گونه‌ای برخورد می‌گردد که به‌طرف مقابل این سیگنال داده می‌شود که ما در این ماجرا کوتاهی کردیم و به همین دلیل خاطیان را محاکمه می‌کنیم تا مجدداً با کشوری که دستش مستقیماً به خون 739 ایرانی در عربستان (464 نفر در فاجعه منا و 275 نفر در فاجعه اعلان برائت از مشرکین سال 1366) [5و6] و غیرمستقیم به خون صدها ایرانی در سوریه آلوده است مجدداً روابط دیپلماتیک برقرار کنیم (کشوری که خمینی کبیر در وصیت‌نامه سیاسی الهی خود آن‌ها را خائنین به حرم بزرگ الهی می‌داند که همواره باید مورد لعن و نفرین قرار گیرند) و در این گیرودار ماجرای اعدام خمینی عربستان کم‌رنگ می‌گردد.

تا اینجا عربستان توانست شیعیان کشور خود را سرکوب کند و به‌درستی فضای سیاسی جامعه بین‌المللی را مدیریت نماید. حال دیگر عربستان سعودی برای سرکوب شیعیان در کشورهای تحت نفوذ خود هیچ مانعی بر سر راه خود نمی‌یابد و راه را برای اعدام خمینی بحرین کاملاً مساعد می‌بیند.

«شیخ عیسی قاسم» که «مقام معظم رهبری» او را «ستاره‌ای در آسمان تشیع» توصیف می‌کند و می‌فرماید: «اینجانب به وجود شیخ افتخار می‌کنم» [7] به بهانه واهی پول‌شویی و حمایت از تروریسم قرار است محاکمه شود و بازهم از موضع‌گیری جدی دستگاه دیپلماسی ایران خبری نیست تا جاییکه دستگاه انقلابی ایران (سپاه پاسداران) وارد عمل شده و سردار «قاسم سلیمانی» با صدور بیانیه‌ای شخصاً سردمداران سرسپرده سعودی را تهدید می‌نماید که «حامیان آل خلیفه بدانند اهانت به آیت‌الله شیخ عیسی قاسم و استمرار فشارهای بیش‌ازحد به مردم بحرین، سرآغاز انتفاضه خونینی است که عواقب آن به عهده کسانی خواهد بود که به گستاخی حکام بحرین مشروعیت می‌دهند.» [8]

بدیهی است هر آنچه قوت گفتار و قدرت برخورد مسئولان کشور در مقابل جبهه شیطانی بیشتر گردد، عقب‌نشینی آن‌ها از مواضع خود محسوس‌تر خواهد بود. امید است با برخورد قاطع و حکیمانه مسئولان ذی‌ربط شاهد به بالای نیزه رفتن سر خمینی دیگر نباشیم.

                                                                                      و من الله توفیق

وحید رحیمی فعال دانشجویی و مسئول سابق واحد سیاسی بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی همدان

پی‌نوشت‌ها

[2] فیلیپس، تیم. در باب شهریار. ترجمه مریم تقدیسی. تهران: ققنوس؛ 1394.

[2] http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13940926000040

[3] http://www.mashreghnews.ir/fa/news/507974

[4] http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13910422000410

[5]  http://www.isna.ir/news/94080401375

[6] http://www.mehrnews.com/news/2918600

[7] http://www.mashreghnews.ir/fa/news/215709

[8] http://www.presstv.ir/DetailFa/2016/06/20/471333/Iran-Bahrain

انتها پیام/