با نزدیک شدن به روز شروع اجلاس لحظه به لحظه به خبرات ضد و نقیض پیرامون این نشست اضافه می شد ومی توان از مهم ترین آن ها حضور محمد مرسی رئیس جمهور اسلام گرای مصر، بانکی مون دبیر کل سازمان ملل متحد و ... اشاره کرد. ضد انقلاب و رسانه های خارجی سعی بسیار کردند که حضور روسای جمهور و مسولین عالی رتبه در اجلاس را کمرنگ جلوه دهند و در این زمینه به سیاه نمایی درباره اجلاس پرداختند.

     در این بین یکی از خواسته های مضحک، مبنی بر راه انداختن راهپیمایی ضد نظام و سعی در ناامن کردن محیط اطراف نشست از دیگر درخواست هایی بود که غرب برای رسیدن به اهداف خود از آن ها نیز نگذشت.

     اجلاس در یک فضای کاملا آرام جلسات را در سطح وزیران شروع کرد و قدرت مدیریت جمهوری اسلامی جای هیچ بحثی پیرامون آن را نداشت.

     غرب بسیار تلاش کرد تا بتواند با آخرین اعمال فشارها مانع حضور بانکی مون و محمد مرسی شود، اما بی شک این فرصت را هیچ کسی نمی خواهد از دست دهد چرا که این اجلاس که پس از اجلاس سازمان ملل بزرگ ‌ترین و وسیع‌ترین نشست سران کشورهاست، ۳ پادشاه، ۲۴ رئیس‌جمهور، ۸ نخست وزیر، ۹ معاون رئیس جمهور، ۲ رئیس مجلس و ۹ نماینده ویژه از کشورهای عضو جنبش عدم تعهد حضور داشتند. همچنین دبیرکل سازمان ملل متحد، دبیرکل اتحادیه عرب، دبیرکل سازمان همکاری اسلامی نیز، برای شرکت در اجلاس شانزدهم «نم» به تهران سفر کرده‌اند و این حضور گسترده دقیقا چیزی بود که غرب از آن واهمه داشت.

     مهم ترین ویژگی این نشست بی شک برای ما این بود برای اولین بار در یک نشست در این سطح مقام معظم رهبر، و رئیس جمهور ایران اسلامی به سخنرانی پرداخته و با یک موضع- متاسفانه سخنرانی محمد خاتمی در سازمان ملل لکه ی ننگ بازمانده دیگری از اصلاحات است- استکبار ستیزی به ایراد سخنرانی پرداخته و به صورت گسترده دنیا مجبور به بازتاب آن است.

     بعد از سخنرانی حضرت آقا که مخالفت با رژیم اشغالگر قدس و تاکید بر اینکه جهان نباید با دیکتاتوری چند کشور غربی اداره شود، در بند بند سخنان ایشان دیده می شود نکته ی حائز اهمیت این است که تمامی حضار برخواسته و بی اراده به تحسین بیانات ایشان پرداخته و این نمی تواند معنی جز این داشته باشد که این کشورها موافق حذف اسرائیل هستند اما تنها به دنبال فضایی برای ابراز درد دل خود می گردند و اجلاس «نم» را از مجمع عمومی سازمان ملل محرم تر می دانند چرا که از لابی ها و اعمال فشارهای کثیف صهیونیسم جهانی به دور است.

     بعد از سخنان حضرت آقا این محمود احمدی نژاد بود که طبق معمول با همان صراحت قبل سخنرانی نمود و این برای اولین بار بود که حضرت آقا و رئیس جمهور در یک اجلاس به این مهمی سخنرانی کردند.

     اما متاسفانه تناقض میان سخنان حضرت آقا و احمدی نژاد با بانکی مون نکته ای نیست که از چشم هیچ کس دور مانده باشد و ای کاش بانکی مون حداقل در این اجلاس به این نتیجه می رسید که این ایران است برای منطقه و مسائل آن تصمیم گیری می کند و آن را اداره می کند نه اربابان وی!

     اما محمد مرسی آب پاکی را روی دست نظام روبه چالش سرمایه داری غرب ریخت و اعلام کرد موضع مصر در قبال مسائل هسته ای موضع ایران است و دقیقا بعد از این بود که واکنش خبرگزاری های غرب به سخنان آقا، احمدی نژاد و مرسی جایی را برای معادلات اسرائیل باز نکرد و آِن گونه تحلیل کردند که اسرائیل منزوی شد!

     اما از نکاتی دیگر که بسیار مهم است نقش مهم این اجلاس در بی اثر کردن تحریم های غرب است چرا که کشورهای عضو عدم تعهد نشان دادند از لحاظ دیپلماتیک با ایران مشکلی ندارند و این تحریم ها تنها خواسته ی چند کشور محدود است.-جالب اینکه پس از انگلستان، آلمان و ایتالیا هم تحریم های علیه ایران را نقض کردند، منبع:http://ipress.ir/NSite/FullStory/News/?Id=20746&Serv=5&SGr=5-

     مطلب بعد که باید قابل توجه آقایانی باشد که ایران را متهم به این می کنند که در آن آزادی بیان وجود ندارد؛ در متن سخنرانی آقای بانکی مون به وضوح صحبت هایی در مورد حمایت از اسرائیل زده می شود که بی شک جزء خطوط قرمز ایران اسلامی است یا اقدام تامل برانگیز مرسی در مصاحبه ای با خبر گزاری رویترز که خواهان برکناری بشار اسد شد -خواهشا از مرسی اردوغان نسازید!!- این دو نکته خود کفایت می کند به آزادی بیان در این مرز و بوم، خوب به یاد دارم که در گفت و گویی بین جان هیک و عبدالکریم سروش، سروش بر روی یک نکته تاکید داشت که به دلیل عدم وجود آزادی در ایران نمی توان در مورد ادیان صحبت کرد و فضای یک کشور سکولار مثل ترکیه -که کشف حجاب در آن قانون است- را مناسب و پیشنهاد داد.

     نکته ای دیگر که اوج هماهنگی سازمان ها را نشان می دهد، تقریبا تزدیک به 10 روز به شروع اجلاس صدا و سیما اقدام به پخش فیلم هایی تاریخی درباره نحوه آزاد سازی کشورهای جنبش عدم تعهد از چنگال استعمار را نشان داد که خود این نشان دهنده این بود که به هرحال این کشورها همگی روزگاری برای آزادی خودشان، برای اینکه خودشان تصمیم گیرنده برای مملکتشان باشند با نظام سلطه دست و پنجه نرم کردند. - این را از آن جهت گفتم که همیشه صدا و سیما ساز مخالف می زند-

     بی شک با جامعه عمل پوشاندن به شعار جمهوری اسلامی در این اجلاس یعنی «مدیریت مشترک جهانی» می توان سازمان های بی اثر و شبه مترسگ موجود حال فعلی را به حاشیه راند و یک گزینه خوب را برای جایگزینی آن معرفی کرد.

     در این اجلاس به وضوح شاهد نفوذ ایران در گوشه نقاط پهنای هستی بودیم که زنگ خطری دیگر برای دشمنانش نواخت و برای چندمین بار پیاپی دشمنش را 6تایی کرد! و به راستی غیر متعهد ها در مورد مسائل روز بالاخص مسئله فلسطین و اسرائیل متعهد شدند...