وحدت کلمه ایست که این روزها در بین مسئولین عالی رتبه کشورمان به "وح دت" تنزیل یافته و آن بار مثبتی که می بایست برای حفظش رعایت کرد را کمتر می توان در رفتار چندی پیش مسئولین یافت. رفتاری که نه سر زده بلکه گاهی ریشه در لجبازی و درنظر نگرفتن عواقب آن صورت می گیرد. عواقبی که تنها ثمره اش خشنودی دشمنان ردیف اول نظام و کاهش سرعت حرکت رو به جلو قطار انقلاب در مسیر پیشرفت و تعالی را به ارمغان می آورد.

نهضتی که 33سال از بقایش می گذرد، در فضای بین المللی این روزها چون نگینی می درخشد و دیگر مردم عدالت جو در سراسر جهان با الگو قرار دادن آن به مبارزات خود رنگ و بویی اسلامی داده اند؛ با به زیر کشیدن دیکتاتورهای دست نشانده ی سران سلطه، انقلابی اسلامی را در کشور خود شبیه سازی کرده اند. این انقلاب اسلامی ایران است که پیش قراول این تحرکات و بیداری های به حق، اسلامی در سراسر جهان شده بطوریکه ندای آزادخواهی اش همه جا را معطر ساخته و همه انقلابیون به نوعی خود را وام دار ارزشهای مصادره از آن می دانند.
کشوری که تا زمان سر سپردگی به سران غرب پیشرفتی را نمی توان در فضای مادی و معنوی آن بیان کرد پس از درخشش خورشید اسلام ناب بر جریان های داخلی، گذران هر روز از عمر جاودانه اش گامی به سوی جهانی شدن را طی می کند و این مهم را می توان به وضوح در آمارهای مراکز جهانی مشاهده کرد به گونه ای که سرعت رشد علمی در کشورمان به مراتب تندتر از مدعیان پیشرفت مادی است که سرچشمه این ترقی ها، پیشرفت معنوی فضای داخلی است.

مسئولان کشوری هم از این قاعده مستثنی نیستند زیرا به گونه ای نماد نحوه اداره یک حکومت و جامعه شیعی و مستقل از اتاق فکر ظلم - امریکا و انگلیس- هستند. اما هر از گاهی فضای داخلی کشور از مرکز دایره ایده آلی که دارد به موجب تصمیمات غلط بعضی مسئولین دور می شود.
سران سه قوه مجریه، قضائیه و مقننه به جای توجه به رشد و تعالی کشور به امور حاشیه ای و فرعی می پردازند. گاهی از تعهد مسئولیت در حکومت اسلامی شانه خالی می کنند و منافع شخصی و حزبی را بر منافع کشور ارجح می شمارند، به جای اجرای وظیفه اصلی که خدمت حداکثری در قبال مردم است به خدمت برای حداقل جامعه می اندیشند. غافل از اینکه کشورهای مظلوم جهان الگوی هدایت کشور خود را جمهوری اسلامی قرار داده اند در نتیجه رفتار کوچکی که نشان از اختلاف سلیقه در اداره کشورمان مشاهده کنند موجب دلسردیشان می گردد و تنها شادمانی دشمنان قسم خورده این مکتب را در پی دارد.دشمنانی که مصمم در برابر آرمانهای  اصیل اسلامی صف آرایی کرده اند و بی شکیب در پی دیدن حداقل تنش اند تا آن را به نفاق تفسیر کرده و سوءاستفاده حداکثری از آن را در برنامه دارند.

مسئولان یادشان باشد که همرزمان دیروزشان و عرشیان امروز بارگاه ملکوتی وصیتشان پشتیبانی از ولایت فقیه بود و طاقت دیدن خم به ابروی امامشان را نداشتند همانگونه که شهدای کربلا امامشان را تا آخرین لحظه تنها نگذاشتند، از حسین زمان خود تا آخرین قطره خون دفاع کردند اما ما رهبرمان امام خامنه ای (حفظه الله) را تنها گذاشته ایم. وحدت بین خواص را فراموش کرده ایم...
آقایانی که اعتبار ولایتمداریشان زبانزد عام و خاص است و از اجرای اولین خواسته رهبری غافل شده اند چگونه مدعی مصبحت اندیشی اند؟ آقایان محترم بدانند دود این تنش ها در چشم مردم می رود و فراموش نکنند این مردم همانگونه که نشان داده اند با کسی به جز مقتدایشان امام خامنه ای (روحی فداه) عهد اخوت نبسته اند. اینگونه اختلافات و علنی نمودن آن باعث زمین ماندن مطالبات رهبری و عدم رسیدگی به وضعیت کشور و مردم می شود.  بهتر است وقت خود را جای صرف کردن در امور بی نتیجه به تدبراندیشی پیرامون وضع داخلی و خارجی کشور بپردازند.

«واعتصموا بحبل الله جمیعا و لا تفرقوا...»

یا حق