اردوغان همانقدر برایمان محبوب بود که « دکتر » بود ، به خاطر بیاورید کنفرانس جهانی اقتصاد را که در آن اردوغان « شیمون پرز » را « قاتل کودک کُش » خطاب کرد ؛ و می خواست خودش سوار « مرمره ی ۲ » بشود و تا غزه برود تا حصر ظالمانه ی آن جا را بشکند . اردوغان به یک « تحیلیل » رسید ، که برای « دوام » قدرتش و یا « کیش شخصیت » ش  دست به دامان امریکا شود ؛ و حالا دارد سر میز مذاکره ، همه ی خوبی هایش در ذهن ما را یک – یک از دست می دهد . . .

« دکتر » هم برای ما محبوب بود ؛ ولی اشتباه کرد ، آن قدر زیاد که وقتی هاشمی اعلام کاندیداتوری کرد _ و پیش از آشکار شدن علایم پیری اش  _ بسیاری به او اقبال نشان دادند . و  آیا مردم « پیرمرد » را منجی اقتصاد ایران می دانستند ؟! روشن است که نه ! اقبال عمومی آن ها یک « نه » بزرگ بود به احمدی نژاد ، و به ضرباتی که پیکره ی اصولگرایی وارد کرد . . .

محتملاً طی چند روز آینده عارف به نفع روحانی کنار می کشد ، و هاشمی تمام قد از شیخ دست پرورده اش حمایت خواهد کرد . به این ترتیب همه ی اصلاح طلبان پشت سر شیخ دیپلمات جمع خواهند شد و این یعنی تمرکز حداکثری آرا برای پیروزی در انتخابات . نمی توانم این « نظم پذیری » سیاسی را در اردوگاه اصلاح طلبی تحسین نکنم ، این در حالی ست که بنا بر بسیار ی از نظر سنجی ها آرای عمومی محمدرضا عارف خیلی بیشتر از روحانی ست ؛ و تازه از پیشتر هم قول و قراری برای ائتلاف یا چیزی شبیه به این نگذاشته بودند .

در این سوی ماجرا اما دوستان اصولگرا هم چنان هم مشغول «تو سر و کله ی هم زدن » اند و با فراغ بال ، بی خیال روحانی و دار و دسته ؛ مشغول نقد درون گفتمانی(!)  :

آن طرف دوستان پایداری که فریاد « علامه – علامه » شان گوش آسمان را کر کرده ،هم چنان مشغول کاسبی رأی با اصطلاحات « صالح و اصلح و بصیرت و . . . » هستند و این چنین است که آرای کاندیدای مورد نظرشان در نظرسنجی ها روزبروز پایین تر می آید . البته « عدم ارائه ی برنامه ی روشن » و « کلی گویی » در مناظرات تلویزیونی  را هم می باید در این روند نزولی موثر دانست . بهرحال فارق از تمام این ها « حاج سعید »  همیشه برای ما عزیز بوده و هست ، حاج سعید مایه ی سربلندی و مباهات نظام اسلامی ست . انکار نمی کنم که تاحالا چند بار از دیدن « پایی که جا ماند » حاج سعید کیف کرده ام !

این طرف هم اما ائتلافی که بر مبنای « نظر سنجی » ها شکل گرفته بود تا این که کمی اوضاع تغییر کرد ، آن دونفر زدند زیر میز ائتلاف و تمام ! نشان دادند که هم چنان  در « الفبای سیاست » می لنگند چه رسد برای ریاست جمهوری ! فارق از این که هردونفر آن بزرگواران از مشاوران رهبر معظم انقلاب و از مشایخ دانشمندان این مرز و بومند ، لیکن به تعبیر حضرت حافظ : نه هرکه سر نتراشد قلندری داند !

رسانه های هردوطرف هم عجب آتشی می سوزانند ! مثلاً فرارو برای دومین بار نامه ای با امضای جمعی از دانشجویان دانشگاه امام صادق منتشر کرد که در آن حسابی از شرمندگی هم دانشگاهی سابقشان در آمده بودند ( اینجا ) فرارو قبلاً هم نامه ی مشکوک دیگری با امضای جمعی از طلاب قم خطاب به حضرت علامه مصباح منتشر کرده بود . مشخص نیست این « جمعی » دقیقاً چند نفرند ؟! و یا اسمشان چیست ؟! و چرا مثل مرد حرفشان را نمی زند ؟! این قایم باشک بازی (!) ها زیادی مشکوک است . غیر از این که از نظر سیاسی به یک جور « حماقت » و یا « خودکشی سیاسی » شبیه است !

رجانیوز هم که پُر است از این عناوین ، خودتان یک نگاه بیاندازید : همه اش مشغول « برچسب زدن » به این و آن و . . . !همین الان که این مطلب را می نویسم ولایتی را با روحانی در یک صف قرار داده و هردو را به قدر مستوفی نواخته ! (اینجا ) راستی این « برچسب زدن » چگونه با مدعای گوش فلک کر کن ایشان مبنی بر « اخلاق و بصیرت و . . . » جمع می شود ؟!  بهرحال این روشی  ست که از سوی بزرگان این حزب(پایداری )  تبلیغ می شود و وقتی چنین است دیگر از این بچه ها چه انتظاری می توان داشت ؟ راستش تعمداً در دو- سه مطلب گذشته همه ی نظرات ایشان را تأیید کردم تا « گفتمان » دوستان بیش از پیش روشن شود .

پ.ن ۱: امریکا به شدیدترین وجه ممکن سقوط القصیر را محکوم کرد ( اینجا ) !!

پ.ن ۲ : خیلی ممنونم از همه ی زائران حرم حضرت روح الله که جواب تخیلات بعضی ها را که گفته بودند « بیش از ۹۰ درصد زائران ! حرم امام از شما ( هاشمی رفسنجانی ) استقبال خواهند کرد » را ندادند .  مردی کردید ، اجرتون با شهدا !