به گزارش پایگاه خبری تحلیلی صدای دانشجو، یکی از مهمترین چالشهای آب در بخش کشاورزی تاثیر عوامل «فشار» است که به طور منفی بر مديريت پايدار آب در بخش کشاورزي تاثیرگذار است.

اين عوامل بر منابع آبي موجود در بخش کشاورزي فشار آورده و در صورت عدم توجه، موجب ناپايداري اين منابع خواهد شد. تحليل فشارهاي موجود در اکوسيستمهاي آبي باعث ايجاد بينشي عميقتر و دقيقتر از دلايل ناپايداري اين اکوسيستمها شده و در اتخاذ راهبردهاي مديريتي بسيار کمک کننده خواهد بود. نتایج نشان داد که «خشکي ذاتي اقليم ايران» مهمترين عامل فشار در بخش کشاورزي به شمار ميرود و در چنين اقليمي کمبود منابع آبي امري طبيعي محسوب ميشود. ايران در گذشته با برخورداري از نظامي قدرتمندي براي مديريت منابع، مقرراتي محکم و استوار، روشهاي نظاممند و سازوکارهاي بازار، به خوبي منابع آبي متغير خود را مديريت کرده و توانسته بر اين فشارها غلبه کند. اما در حال حاضر توجه به این واقعیت که ایران از اقلیمی خشک برخوردار است، کمرنگ شده است. «تامين امنيتغذايي براي جمعيت در حال رشد» از ديگر عوامل فشار بر منابع آبي محدود میباشد. در اين راستا، اصلاح جدي در توزيع مکاني جمعيت و کاهش مصرف سرانه آب، بازنگري اساسي در قوانين به منظور برقراري توازن در توزيع فرصتها و خدمات بايد مورد توجه قرار گيرد. از اين رو، توجه دولتمردان و برنامهريزان بايد به تثبيت و حفظ جمعيت ساکن در مناطق روستايي معطوف شود و به اين باور برسند که هر کوتاهي در اين مهم به توزيع ناهمگون جمعيت منجر خواهد شد. لذا بايد به اين نکته توجه داشت که هر برنامه يا طرحي بايد متناسب با اين محدوديتها و فشارها تدوين شود.