درک عمیق مبانی دینی و شیعی و سیراب شدن از آبشخور اصیل، فروتنی و آرامش خاصی به آنان بخشیده بود و از این رو با مدعیان پرهیاهو تفاوتی جدی داشتند. هر دو بزرگوار در زمره کسانی بودند که رقبا و مخالفانشان نیز به اصالت و کرامت، صداقت و صفا و انصاف آنان اعتراف داشتند و جز به احترام از آنان یاد نمی کردند.

استاد پرورش در کنار همه فعالیت های ارزشمند خود، کارنامه مطبوعاتی نیز داشت. او که اولین سردبیر روزنامه رسالت بود، بعدها و در سال های میانی دهه هفتاد، نمایندگی قوه مقننه در هیات نظارت بر مطبوعات را به عهده داشت و تقریبا درهمه جلسات با گفتار و رفتار خود درسی عملی از اخلاق به یادگار می گذاشت.

بدون شک جای چنین پیشکسوتانی در روزگاری که اخلاق گمگشته اصلی ماست خالی می نماید و امید می رود حیات طیبه آنان در فقدانشان نیز جاری باشد. این ادامه به معنای آن است که به سنت پسندیده آنان اقتدا و از آن الگوبرداری کنیم.

خدایش با اولیای خود محشور کناد.