به گزارش صدای دانشجو به نقل از «خبرگزاري دانشجو»حجّت الاسلام سيّد محمود نبويان ضمن گراميداشت ياد شهيد مفتح، با تأكيد بر ضرورت معناشناسي وحدت حوزه و دانشگاه گفت: وقتي از وحدت حوزه و دانشگاه سخن مي گوييم ابتدا بايد مشخص كنيم كه منظورمان از آن چيست. يك فرض اين است كه منظور ما، حضور طلبه در دانشگاه و دانشجو در حوزه است، كه اين معناي درستي نيست.

وي افزود: نشستن طلاب و دانشجويان در كنار يكديگر، وحدت حوزويان و دانشگاهيان را معنا مي دهد، امّا وحدت حوزه و دانشگاه اين نيست.

نبويان اصل وحدت حوزه و دانشگاه را اسلامي شدن دانشگاه ها عنوان كرد و با بيان اينكه اين امر ابعادي دارد، گفت: بعد نخست اسلامي شدن دانشگاه ها اين است كه متون درسي علوم انساني كه اكنون سكولار است تغيير يابند. اين متون، فرد متعهد و متدين پرورش نمي دهند.

عضو كميسيون آموزش و تحقيقات مجلس، بعد دوم اسلامي كردن دانشگاه ها را « تعميق باور ديني اساتيد و آشنايي بيشتر آنان به آموزه هاي اسلام» دانست و گفت: تعميق باور اساتيد به اين معنا است كه مثلاً در حيطه علوم سياسي، قائل به سيطره كشورهاي زورگوي جهان نباشيم و در برابر آنها انفعال نداشته باشيم، بلكه معتقد باشيم كه «الاسلام یعلو و لایعلی علیه- اسلام برتری پیدا می‏کند و چیزی بر اسلام پیروز نمی‏شود و غلبه پیدا نمی‏کند» و باور داشته باشيم كه مذاكرات، مشكل آن ها با ما را حل نمي كند چون «و لن ترضی عنک الیهود و لا النّصاری حتّی تتّبع ملّتهم».

وي تأكيد كرد: در علوم سياسي جزء به جزء سياست خارجي مورد نظر ما در قرآن و روايات وجود دارد و اينها چيزهايي هستند كه اساتيد ما بايد اعتقاد داشته باشند.

اين استاد حوزه و دانشگاه درباره بعد سوم اسلامي شدن دانشگاه ها گفت: دانشجويان عزيز ما كه مديران آينده اين كشور اسلامي خواهند بود، قطعا بايد با معارف اسلام، در همه ابعادش آشنايي داشته باشند.

وي «اصلاح ظواهر» را در بعد چهارم اسلامي كردن دانشگاه ها مطرح كرد و با اشاره به وضعيت نامطلوب حجاب در دانشگاه ها گفت: ظواهر در دانشگاه ها بايد طوري باشد كه وقتي به دانشگاه وارد مي شويم، عقل ما تحريك بشود، امّا امروز به گونه اي است كه احساسات ديگر ما را ممكن است تحريك كند. و اين ها اسلامي نيست.

عضو هيئت علمي مؤسسه آموزشي پژوهشي امام خميني(ره)، اسلامي كردن دانشگاه را نيازمند چند دهه مطالعه و كار كارشناسي دانست و گفت: لازمه اين كار اين است كه نخبگان حوزه و دانشگاه در پژوهشگاه يا مؤسسه اي جمع بشوند و پس از حدود 50 سال مطالعه، درنهايت متني آماده بشود تا آنموقع بتوان ادعا كرد كه علوم انساني از مسير باطل سكولار، به مسير درست تغيير جهت يافته است.

وي با بيان اينكه انجام اين كار نيازمند مجوز و حمايت هاي همه جانبه است گفت: دولت و وزارت علوم بايد اين كار را انجام بدهند، زيرا اين برنامه به بودجه نياز دارد كه بودجه نيز در اختيار دولت است.

نماينده تهران در مجلس با انتقاد از بي توجهي دولت ها به مسئله اسلامي شدن دانشگاه ها و بعضا ايجاد مانع گفت: اين مسئله انحصار به دولت فعلي ندارد، دولت هاي پيشين نيز اينگونه بوده اند، البته شدّت و ضعف آن ها متفاوت است.

وي با اشاره به تهيّه سند اسلامي شدن دانشگاه ها از سوي شوراي عالي انقلاب فرهنگي گفت: اين سند آماده شده و وزارت علوم بايد آن را اجرايي كند، امّا متأسفانه مي بينيم بعضي ها اصلاً اعتقاد ندارند كه اين كار بايد انجام بشود. البته خودشان ادعا مي كنند كه داريم اجرا مي كنيم، امّا براي ما مشهود است كه اينگونه نيست.

نبويان ارتباط نزديك خود با برخي از مسئولين وزارت علوم را مورد اشاره قرار داد و گفت: وقتي در خصوص اسلامي شدن دانشگاه ها و لزوم تغيير برخي مسائل در دانشگاه با آنها بحث مي كنيم، تعجب مي كنند و مي گويند اين چه حرف هايي است كه شما مي زنيد.

وي تصريح كرد: تا مجريان ما به اين مسائل باور نداشته باشند كاري از پيش نمي رود. و متأسفانه باورهاي اين دولت، در خصوص تغيير برخي مسائل، كم تر از دولت قبلي است.

وي با بيان اينكه مسئولين به جاي صرف هزينه براي سمينارهاي بي حاصل، بايد براي مسائل مهمّي چون اسلامي شدن دانشگاه ها هزينه بكنند، به همايش اخير مبارزه با فساد اشاره كرد و گفت: با اينكه رهبر انقلاب قبلاً پيغام داده بودند كه برگزاري اين سمينارها فايده اي ندارد، معلوم نيست چرا آقايان اين همايش را برگزار كردند. دولت بايد به مردم پاسخ دهد كه چقدر براي اين همايش هزينه كرده و دليل آن چه بوده.

عضو ارشد جبهه پايداري در پاسخ به اين سؤال كه برخي ها مي گويند منظور رهبر انقلاب، مخالفت با برگزاري اينگونه همايش ها نبوده، بلكه منظور اين بوده كه به اين همايش ها اكتفا نشود گفت: اين تفسير به قول ما طلبه ها «مالا یرضی صاحبه- تفسيري كه خود گوينده هم آن را نمي پذيرد» است. پيام آقا روشن است، ايشان فرمودند اين همايش ها چه معجزه اي قرار است انجام دهد.

وي توجيه كردن اين اقدام را بدتر از اصل اقدام دانست و گفت: اصل اقدام، اشتباه و مصداق اسراف بود و اسراف هم يعني فساد. وقتي مي دانيم كه رهبري و مردم از اين كار راضي نيستند و هيچ نتيجه اي از آن حاصل نمي شود، اين خودش فساد است و چگونه مي شود با چيزي كه خود مصداق فساد است به مبارزه با فساد رفت. به قول رهبر انقلاب با دستمال كثيف نمي شود شيشه كثيف را پاك كرد. مبارزه با فساد كار عملي است.