به گزارش صدای دانشجو فریبا جهانگیری فرد، عضو شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی دانشگاه ملایر  بیان داشت: در یک رویداد بی سابقه در 12 دسامبر 2015، بین بیش از 190 کشور جهان عضو کنوانسیون سازمان ملل متحد، سند نهایی مقابله با تغییرات آب و هوا با تصمیم بیست و یکمین اجلاس اعضای متعاهدین cop21به تایید نهایی رسید.

وی افزود: نشست های پیشین همچون کیوتو ژاپن به دلیل تشت آرا کشورهای نتیجه ای جالبی در بر نداشت و از مواردی که دستیابی به این توافق را مشکل کرده بود موضوع بودجه 100 میلیاردی برای کمک به کشورهای در حال توسعه در مبارزه با تغییرات اقلیمی و رصد مانیتوریک کشورها در مهار یا کاهش میزان انتشار گازهای گلخانه ای بود  و همچنین کشورهای استرالیا وآمریکا آنرا امضا نکردند چون آنرا مانع پیشرفت کشور خود میدانستند.

این فعال دانشجویی تصریح کرد: براساس این سند که از سال 2020 لازم الاجرا خواهد بود، کشورها متعهد خواهند شد، که میزان مصرف سوخت های فسیلی و میزان تولید گازهای گلخانه ای مثل دی اکسید کربن  را کاهش دهند. دولت جمهوری اسلامی ایران نیز این توافق نامه را  امضا کرد؛ در ۲۳ آبان ماه جاری کلیات وجزییات آن نیز توسط مجلس شورای اسلامی به تصویب رسید و هم اکنون برای اعلام نظر نهایی منتظر شورای نگهبان است.

عضو شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی دانشگاه ملایر ادامه داد: باتوجه به اینکه ما یک کشور درحال توسعه هستیم برای توسعه و پیشرفت و حل مشکلات ناشی از تحریم های موجود، نیاز به فعالیت های صنعتی در پالایشگاه ها -پتروشیمی ها -بندرها و صنایع دیگر داریم و پیشرفت در این صنایع باعث مصرف بالای سوخت و افزایش دی اکسید کربن خواهد شد، طبق این توافق از کشورهای در حال توسعه می خواهند، فعالیت هایی که منجر به افزایش دی اکسید کربن و سوخت های فسیلی میشود را محدود کنند ؛که این مانع پیشرفت و توسعه  برای کشور ما خواهد شد.

جهانگیری گفت: از آنجایی که چالش های سیاسی در روابط موجود بین کشور ما و کشورهای غربی وجود دارد و تجربه به ما نشان داده ،پذیرفتن توافق پاریس که از آن به عنوان سیاست بیمه سلامت زمین یاد شده می تواند به ابزاری برای مقابله و فشار به کشور ما از ناحیه کشورهای غربی شود.

وی ادامه داد: ما حامی زمین سبز و عاری از آلودگی هستیم، اما با توجه به محدودیت های که در این توافق وجود دارد مثل محدودیت صنایع از جمله صنایع نظامی و تعهدات سنگینی که پذیرفتن همچین سندی برای کشور ایجاد می کند، می تواند تبعات زیادی برای کشور به وجود آورد مثل تبعات اقتصادی، تبعات سیاسی و هرگونه عدم اجرای تعهدات در توافق نامه احتمال اعمال تحریم هایی سنگین تر از هسته ای وبازرسی از صنایع نظامی وجود دارد، ضمنا تجربه به ما ثابت کرده که بستن چنین قراردهایی برای ما سودی ندارد، مثل NPT در جریان هسته ای که مشکلات زیادی دربر داشت، پس دقت کنیم این توافق مثل NPT نشود.

این فعال دانشجویی گفت:‌ باتوجه به سیاست های کلی کشور از سوی مقام معظم رهبری از پیشرفت های کشور را بهره گیری از ظرفیت بالای ذخایر نفت و گاز می داند و نیز اقتصاد مقاومتی و تکیه بر توان داخلی را مورد توجه قرار داده اند، نتیجه پذیرش این توافق نامه می تواند مغایر با تحقق سیاست های کلی کشور باشد و مغایر با اقتصاد مقاومتی و اصل نفی فی سبیل باشد، در ضمن دولت بهتر است به جای پیوستن به این توافق نامه، به بررسی پرونده سد گتوند و علل به وجود آمدن نابسامانی های موجود دراین پرونده بپردازد و هم چنینن بودجه ضیعف تحقیقاتی دانشگاه ها را افزایش دهد و به ظرفیت های موجود در دانشگاه ها برای دریافت طرح های مقابله با آلودگی محیطی تکیه کند؛ البته اگر اعتقادی به ظرفیت های دانشگاهی داشته باشد!

جهانگیری تصریح کرد: اگر دولت نگران محیط زیست و زمین است، به فکر مشکلات محیط زیستی کشور مانند خشک شدن دریاچه ارومیه، خطر انقراض گونه های گیاهی و جانوری مثل یوزپلنگ و پلنگ ایرانی، مسئله آلودگی آب و خشک شدن بیش از 40 تالاب کشور به دلیل سوء مدیریت منابع آب و فقدان آن، بحران آلودگی هوای برخی کلان شهرها، ناشی از سوخت های غیر استاندارد و آلاینده ها و مشکل ریزگردها و گرد و غبار که نفس ساکنین این کلان شهرها را به شماره انداخته و مسئله الگوی غلط مصرف انرژی که منشا بسیاری از آلودگی ها و گازهای گلخانه ای و ضربه به اقتصاد ملی شده است و یا الگوی مصرف غلط در کشاورزی که باعث از دست رفتن آب و سفره های زیر زمینی است، باشد؛ چرا که برای توجه به ضرورت پایبندی به اقتضایات توسعه پایدار باید همه جوانب را در نظر گرفت تا برجامی دیگر رخ ندهد.

 منبع:خبرگزاری دانشجو

انتهای پیام/