به گزارش پایگاه خبری تحلیلی صدای دانشجو، به نقل از ورزش3، صعود زودهنگام ایران به دومین جام جهانی متوالی در روسیه 2018 باعث شد تا کارلوس کی روش برنامه ای که از مدت ها قبل برای آماده سازی تیم ملی برای حضور مقتدرانه در مرحله نهایی این رقابت ها تدوین کرده بود را در نشست با اصحاب رسانه علنی کند. برنامه ای کامل با هدف اردوی آماده سازی که در مجموع 99 روز از 365 روز باقی مانده تا روسیه 2018 را به خود اختصاص می دهد.

این اردوها که از ماه آینده استارت خواهد خورد بار دیگر هم زمان خواهد بود با لیگ برتر در دور هفدهم تا فشردگی برنامه های ملی مد نظر کارلوس کی روش با برنامه های باشگاهی بار دیگر زمزمه های دلخوری و انتقادات اهالی فوتبال را رقم بزند. برنامه فشرده مد نظر سرمربی تیم ملی برای جام جهانی از زوایای مختلف قابل بررسی است به خصوص که فشار این برنامه روی دوش باشگاه ها و بازیکنان قرار می گیرد آن هم در سالی که سازمان لیگ نه تنها هیچ راهکاری برای کم کردن این فشارها نیاندیشیده بلکه روی برنامه های قبلی خود نیز پافشاری می کند. 

برنامه فشرده تیم ملی در برنامه ای که کارلوس کی روش منتشر کرد به این شرح است:

کمپ یک: از یکم شهریور تا 14 شهریور 96
کمپ دو: از 5 مهر 96 تا 18 مهر 96
کمپ سه: از 10 آبان 96 تا 24 آبان 96
کمپ چهار: از 17 آذر 96 تا 19 آذر 96
کمپ پنج: 23 اسفند 96 تا هفتم فروردین 97
کمپ شش: از 15 اردیبهشت 97 تا 10 خرداد 97
کمپ هفت: از 11 خرداد 97 تا 23 خرداد 97 

با نگاهی به این برنامه ریزی و تاریخ های در نظر گرفته شده این سئوال پیش می اید فشردگی و فشاری که در فصل پیش رو بر روی دوش بازیکنان، مربیان و باشگاه ها قرار می گیرد را چه کسی باید مدیریت کند؟ از یک سو کارلوس کی روش حق دارد چنین برنامه ای برای تیم ملی تدارک ببیند تا شانس خود را برای صعود به دور دوم جام جهانی آن هم برای اولین بار در تاریخ ملی ایران امتحان کند از سوی دیگر باشگاه ها و بازیکنان نیز حق دارند که نسبت به بازی های فشرده و چند روز یکبار آن هم با سیستم حاکم بر آماده سازی در فوتبال ایران معترض باشند. 

در این میان سازمان لیگ هم بعد از مصوبه اخیر هیات رئیسه خود در قبال تکرار سهمیه باشگاه ها در جذب بازیکن بزرگسال به اندازه 18 بازیکن همچنان روی افکار و عقاید خود برای تحت فشار گذاشتن تیم های لیگ برتری پافشاری می کند در حالی که هیچ کجای دنیا پیدا نمی کنید که باشگاه ها این گونه در راه خرید و فروش لای منگنه قرار بگیرند و در فصلی سخت و دشوار با کمترین تجهیزات در پی مقابله با فشارها و استرس ها باشند. لزوم استفاده از 18 بازیکن در یک فصل فشرده از جمله قوانینی بود که می شد حداقل برای یک فصل آن هم در آستانه جام جهانی تغییر کند تا به این شکل قدرت مانور تیم ها و مربیان برای استفاده چرخشی از بازیکنان بیشتر شود.

در این میان اوضاع برای برخی باشگاه ها که نماینده ایران در آسیا نیز هستند سخت تر از بقیه تیم ها خواهد شد به خصوص برای پرسپولیس که تنها نماینده باقی مانده فوتبال باشگاهی ایران در لیگ قهرمانان آسیا محسوب می شود. قطعا برنامه های تیم ملی روی بازیکنان قهرمان لیگ که بیشترین سهم را در تیم ملی به خود اختصاص داده تاثیرگذار خواهد بود چون در کنار بازی های 5 تا 6 روز در میان لیگ برتر سرخپوشان پایتخت باید در آسیا نیز ابتدا در مرحله یک چهارم نهایی دو سفر دشوار خارج از ایران داشته باشند و سپس به فاصله مدتی کوتاه در اردوی تیم ملی و بازی های رسمی به میدان بروند.

با این تفاسیر بهتر نبود سازمان لیگ دست از لجبازی در بسته نگه داشتن لیست باشگاه ها برمی داشت و اجازه می داد تا باشگاه ها با جذب تعداد بیشتری از بازیکنان بزرگسال حداقل فضا برای مانور بیشتر مقابل رقبا داشته باشند. در فوتبال انگلیس که فشرده ترین برنامه در میان همه کشورها در برگزاری رقابت های باشگاهی و ملی را دارد اتحادیه فوتبال انگلیس اجازه جذب بیش از 30 بازیکن را برای باشگاه ها قائل شده به همین خاطر هیچ وقت اعتراضی از مربیان در قبال فشردگی شاهد نبودیم اما در ایران همین فصل قبل بارها شد که اختلافات شدیدی به خاطر کمبود نیرو و زمان برای آماده سازی تیم میان باشگاه و تیم ملی رقم خورد.

قطعا سازمان لیگ می توانست با تفکر بیشتر و تعامل سازنده تر با باشگاه ها و کادر فنی تیم ملی گامی بلند و اساسی در راه پایان دادن به نگرانی ها و استرس های موجود بردارد اما از این نکته کلیدی بار دیگر غافل شد تا کمی اوضاع پیچیده تر از همیشه شود چون اردوهایی که تیم ملی در حین لیگ برتر، جام حذفی و پلی آف و مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا در نظر گرفته می تواند تنور اختلافات احتمالی را شعله ورتر از سال گذشته و سال های قبل تر از آن کند.متاسفانه با قوانین دست و پا گیری که سازمان لیگ برای بسته نگه داشتن لیست بازیکنان باشگاه ها صادر کرده هیچ باشگاه لیگ برتری در لیگ هفدهم اجازه نفس کشیدن نخواهد داشت .

 از همه بدتر درصد آسیب دیدگی مهره های کلیدی و بعضا ملی پوش در آستانه جام جهانی نیز بالاتر خواهد رفت چون تحمل فشار 30 بازی لیگ برتر، 6 بازی احتمالی در جام حذفی، 6 تا 8 بازی احتمالی در لیگ قهرمانان آسیا برای نماینده های ایران در این تورنمنت و متعاقب آن 9 تا 13 بازی ملی مد نظر کی روش برای هیچ بازیکن و ستاره فوتبال ایران آسان نخواهد بود آن هم با این وضعیت از بدنسازی و تمریناتی که بر فوتبال باشگاهی ایران حاکم است. پس چه خوب بود سازمان لیگ برتر و سران این سازمان که همواره برای هر سئوالی یک پاسخ دارند این بار به این ابهامات با تفکر بیشتری پاسخ داده و راهکار خود را ارائه دهند.

انتهای پیام/چ