به گزارش  صدای دانشجو به نقل از«خبرنامه دانشجویان ایران»، مشروح پرسش و پاسخ‌های ردوبدل شده میان رئیس سازمان صدا و سیما با دانشجویانی که در سیزدهمین نشست سالانه اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل شرکت کرده بودند، به شرح زیر است:

سوال: به چه دلیل حضور شما در جمع های دانشجویی کم بوده است؟

اشکالی را که شما می‌گویید شاید بر من وارد باشد. این دو دلیل دارد: دلیل اول این که بنده نه تنها در جمع‌های دانشجویی، بلکه بنده به عنوان رئیس صدا و سیما سالی یک بار هم مصاحبه‌های عمومی برای گزارش کار خود ندارم و دلیلش این است که در وهله اول کار ما روی آنتن صورت می‌گیرد و به فرمایش رهبری عملکرد ما روی آنتن است.

نکته دوم این است که در جنگ نرم بسیاری از کارهای ما طبقه‌بندی دارد و مانند زمان هشت ساله دفاع مقدس که فرمانده جنگ باید در یک گفت‌وگو جزئیات را در خصوص این که چرا رزمنده‌ها شهید می‌شوند، توضیح دهد. اما این اتفاق نمی افتاد چون دشمن مقابل ما بود و همه کارها طبقه بندی داشت.

داستان جنگ نرم اگر پیچیده‌تر نباشد، کمتر نیست. در بعضی مواقع اگر در خصوص بعضی روش‌ها و اقدامات مقطعی که انجام داده می‌شود توضیح دهیم، اقدامی در خصوص آن صورت خواهد گرفت.

سوال: آخرین دیداری که با جمع های دانشجویی داشتید و معروف به دیدار صمیمانه با تشکل‌های دانشجویی شد و در آن جا مطرح شد که به عنوان رسانه ملی، در چارچوب های دینی و اخلاقی هر بخش از جامعه را به اندازه وزنشان نشان دهند و اصطلاحی که به کار بردیم باید خط رگرسیون بین این نقاط کشیده شود و دو سوال مطرح می شود که آیا اساساً این خط کشی، ریشه در جهت انقلاب اسلامی دارد؟ اگر ریشه دارد، آیا شما در حال انجام این کار هستید؟

بنده به خط رگرسیون اعتقاد دارم و خودم وارد رسانه کردم و به ما می گوید چگونه از بین نقاط عبور کنیم که فاصله بین تمام نقاط مینی موم باشد.

خط رگرسیون مفهوم خوبی دارد و آن چیزی که من در نشست دانشجویان دانشگاه امام صادق (ع) عرض کردم این بود که رسانه ای که مخاطب عام دارد و در زمان انتخابات همه مردم می آیند و با هر گرایشی ارتباط دارند و اگر رابطه را قطع کنند رسانه خاص می شوند.

بین استادان دانشگاه تهران یک نظر سنجی داشتیم و نتیجه آن بود که  48 درصد از استادان بیننده سریال های خارجی هستند، پس رسانه باید ارتباط خود را حفظ کند و ما باید خود را به خط نزدیک کنیم و در اصل این ایده درستی است، خط رگرسیون به ما می گوید که ممکن است از خط نگذرد اما به گونه ای وصل می شود که همه نقاط مجموع مربعات در صفحه مینی موم هستند.

اشکال شما درست است و شما می گویید چرا برخی نقاط دیده نمی شوند. در همین رگرسیون نقاط منحنی خراب کن داریم برای مثال کسی معتقد است که باید تصاویر مبتذل خاص نشان دهد و من این را در خارج نشان دادم و گفتم کسی که معتقد است ابتذال باید نشان داده شود اصلا ما آن را روی منحنی حساب نمی کنیم و آن ها حرف من را قبول داشتند.

ما جامعه خوذمان را که یک جامعه مسلمان، معتقد، عرفی، دینی و شرقی هستیم و ممکن است دو آدم متدین نسبت به یک جریان فکری، درست نقطه مقابل یکدیگر را دارند. پس نقاط منفی از منحنی ما خارج هستند و از آن طرف هم نگوییم حزب الهی، چون برخی نگاهشان به رسانه به قدری بسته است که هیچ کدام از عرف ای مورد قبول رسانه و امام و رهبری را قبول ندارند و به عنوان نقطه به حساب نمی آیند، یعنی وقتی می خواهیم خط رسانه را ترسیم کنیم آن کسی که معتقد است که زن به کل حرام است و داشته ایم در جلسات رسمی که افراد گفته اند زن هرچه قدر رسمی و بدون آلایش هم باشد حرف زدنش هم باعث انحراف است و می گویند نباید زن وارد صدا و سیما شود.

از امام برایتان بگویم که برای ساخت فیلم سلطان شبان نزد ایشان رفتند که باید آرایش های زیادی روی آن فرد صورت می گرفت و آی فیلم هم آن را پخش کرد و به امام گفتند نمی توانیم چهره متدین را نشان بدهیم و تحریک کننده است. امام فرمودند بیارید من ببینم  و فرمودند اشکال ندارد و  بروید و اطلاع دهید که شما در تهذیب نفستان بکوشید که تحریک نشوید. من نمی خواهم کارهای خودمان را توجیه کنم و شما یک روز به جلسات نظارتی ما بیایید و درگیر بودن ما را ببینید و شما از نظر تئوری درست می گویید اما در مجموع نقاط ما، گفت و گوهای مختلفی صورت می گیرد که شاید شما در آن زمان قدر به دیدن آن نباشید و برنامه تأثیر گذاری باشد و انسان های متدین جامعه هستند.

سوال: با این اوصاف ممنوع التصویر کردن برخی چهره ها صحیح است؟

ما به هیچ وجه ممنوع التصویر کردن نداریم و آخرین آن هم "جیگر" بود که آن را تکذیب کردیم، ما اگر ممنوع التصویر داشته باشیم با صدای بلند اعلام می کنیم.
رسانه ملی یک ضوابطی دارد بخش زیادی از این ضوابط هم به رئیس صدا و سیما مربوط نیست ،من اگر آدمی باشم که ضعف نفس داشته باشم ممکن است بگویم: من که قبول داشتم؛ فلان جا گفت فلان آدم نیاد. ولی هیچوقت شما چنین حرفی را از من نخواهید شنید. من اینجا هستم برای اینکه این ها را مدیریت  کنم، اما شما بدانید حتما در یک شرایط خاص که نظام احتیاج به آرامش دارد اگر کسی به عنوان مهمان بیاید انتقاد ایرادی ندارد، نقد سازنده ایرادی ندارد اما اگر به هردلیلی بیاید و مسئله اصلی اش این  باشد کسی را که  ازتریبون رسانه ملی استفاده کند بگوید فلان مسئول خیانت کرده است، دزدی کرده است، مال حرام خورده است و الان هم مسئول است نباید  این رفتار و این گفته را داشته باشد به فرمایش رهبری با دستمال کثیف که نمی شود شیشه را پاک کرد، چون آن فرد که مسئول است و دارد کارش را انجام می دهد او هم خانواده دارد، او هم آبرو دارد و نباید گذاشت آبرویش برود.

نقطه مقابل این هم داریم  که از ما بخواهند بیایید به این فرد پاسخ بدهید، من می دانم اگر بخواهد پاسخ این فرد را بدهد چه می خواهد بگوید، دیگر آن زمان باید همه بی بی سی را کنار بگذارند و همین تلویزیون جمهوری اسلامی خودمان همان نقش را ایفا می کند.

بنابراین ممکن است تصور شما این باشد که این حرف می تواند حرف خوب و درستی باشد منتها برداشت ما از جامعه و سیاست هایی که  از کلام رهبری برداشت می کنیم  ممکن است بگوییم این مهمان عزیز ما در این حوزه ها هرچه نقد و بررسی دارد ایرادی ندارد اما در یک حوزه دیگری که توضیح دادم نباید صحبتی داشته باشد  چون تخریب می کند برای مثال بازتابش را در سایت های مختلف می توان دید که تا چه حد تخریب می کند .فرض کنید خانواده ها از صبح تا شب پای تلویزیون نشسته اند فرد مسئول شب از سر کار که می آید تلویزیون را روشن می کند می بیند دارند به او می گویند دزد، خب او دیگر چطور کار کند؟ عقل رسانه ای هم ایجاب می کند که این کار صورت نگیرد هم برداشتی که ما از فرمایشات رهبری و سیاست های عمومی ایشان داریم که مصادیق مختلفی هم دارد ایجاب می کند ما این گونه رفتار کنیم.

 سؤال:یک جمله ای هست که می گوید دست سردبیر نباید بیرون بزند ولی ما واقعا در برخی از برنامه های صدا و سیما می بینیم دست سردبیر که هیچ، صورت و پای سردبیر هم بیرون می زند. توضیح شما چیست؟

بله ممکن است. اگر این گونه باشد اشکال دارد.

سؤال: برنامه هایی امثال راز یا برنامه های دیگری که از هرنظر خوب هستند در ساعات و یا شبکه هایی پخش می شود که کمتر مخاطبی را به خود جذب می کند،اما آقایی که هفتگی در صدا و سیما هفتگی برنامه اجرا می کند و با افتخار هم می گوید که در 55سالگی هنوز بچه دار نشده و به نوعی ترویج بچه دار نشدن و .. را هم می دهد شبکه و ساعت مناسب و مخاطب پسندی را به خود اختصاص داده است، این ها را نمی بینیم،  سؤال اصلی من این است که چطور فلان نویسنده و هنرمند مثلا در وبلاگ خودش چیزی می نویسد به گوش شما می رسد آن وقت صدای بچه مذهبی ها به گوش شما نمی رسد؟

نه اینطور نیست، صدای همه به گوش ما می رسد، صدای بچه های مذهبی و انقلابی چون شب و روز با آن ها محشوریم به گوشمان می رسد، شما رؤسای شبکه ها را یک آنالیز کنید همه انقلابی، جانباز خانواده شهید و از حزب اللهی ترین و انقلابی ترین افراد هستند. بنابراین کوچکترین نارضایتی که در حوزه دین وجود دارد هم از مجاری قانوی و نظارتی هم از طریق بچه های محیط خودمان کاملا رسیدگی می شود.