به گزارش پایگاه خبری تحلیلی صدای دانشجو، به نقل از دانا؛ «معاهده پاریس» نام توافقی است که آذر ماه سال گذشته ایران در سازمان ملل پذیرفت آن را اجرایی کند؛ در حالی که 195 کشور از دنیا به این معاهده ملحق شده بودند.

بر اساس این معاهده که هنوز در مجلس و شورای نگهبان تصویب نشده است، ایران موظف می شود در راستای کاهش میزان دی اکسید کربن دنیا اقداماتی را انجام دهد.

از آنجایی که امروزه تغییرات آب و هوایی جزء مسائل و نگرانی های قابل توجه بسیاری از کشورهای دنیا است که در همین راستا سازمان ملل از سال ١٩٧٩ میلادی این مسئله را شناسایی کرده، این سازمان با برگزاری ده ها کنفرانس بین المللی و تصویب موافقت نامه ها و اسناد متعدد، سعی در کنترل این گونه تغییرات داشته است که یکی از این موافقت نامه ها همان معاهده پاریس است که در سال 2015 تهیه و در نهایت سال گذشته مورد پذیرش کشور ما قرار گرفت.

سهم کشورهای مختلف دنیا در تولید دی اکسید کربن و گازهای گلخانه ای بسیار متنوع است، به عبارت دیگر برخی از کشورهای صنعتی تا میزان 20 درصد این گازها را تولید و روانه جو می کنند اما برخی دیگر از این کشورها مانند ایران و سایر کشورها مقادیر اندکی تا حدود یک درصد از این گاز را تولید می کنند.

بررسی کشورهایی که به این معاهده پیوسته‌اند نشان می دهد که این کشورها اساسا‍ً سهمی در تولید دی اکسید کربن در دنیا نداشته و یا سهم ناچیزی دارند، به عنوان مثال کشور افغانستان جز اولین کشورهایی است که این معاهده را پذیرفته و اجرا کرده است اما در عمل این کشور کمتر از 7 صدم درصد گازهای گلخانه ای دنیا را تولید می‌کند.

از طرف دیگر آمریکا با تولید حدود 16 درصد از دی اکسید کربن جهان و در مجموع ۱۷٫۸۹ درصد از گازهای گلخانه ای در دنیا در حالی که دومین تولید کننده این گازها در دنیا به حساب می‌آید، در سال 2016 این معاهده را پذیرفته است اما تنها بعد از 14 ماه از امضای آن و 7 ماه بعد از اجرا شدن این معاهده در کشورش خروج از آن را اعلام کرد، چرا که اجرای این توافق مستلزم تعطیلی بعضی از صنایع آمریکا بود.

دلایل خروج آمریکا از توافقنامه پاریس

روز ۲ ژوئن ۲۰۱۷ ترامپ، رئیس جمهور آمریکا اعلام که که از این توافق انجام شده بیرون می‌آید این در حالی بود که اوباما رئیس جمهور قبلی آمریکا، این معاهده را امضا کرده بود؛ اما ترامپ به دلیل مغایرت این معاهده با منافع آمریکا از این توافق خارج شد.

ترامپ در خصوص این خروج اضافه کرد که خروج از این توافق صنایع زغال سنگ و نفت را رونق خواهد بخشید. چرا که این معاهده مانع از پیشرفت بخش های صنعتی می‌شده است. هرچند ترامپ اعلام کرده است که به کشورهای دیگر جهت توسعه فعالیت های خود در این معاهده کمک می کند به عبارت دیگر آمریکا اگرچه خود از این معاهده خارج شده است اما کشورهای دیگر را تشویق به خروج از این معاهده نمی کند.

طبیعتاً این توافقنامه محدودیت‌های زیادی را در مصرف انواع سوخت ها از جمله نفت، گاز، زغال سنگ و ... به وجود می‌آورد چرا که حاصل سوختن این مواد منجر به تولید گازهای گلخانه‌ای می شود.

ترامپ در دلایلی که برای خروج آمریکا از این توافق نامه اعلام می کند اعلام می دارد که «خروج آمریکا از این توافق نشان دهنده تاکید مجدد بر حاکمیت آمریکاست»، رییس جمهور آمریکا که اغلب کشورها آن را دیوانه می دانند در عین دیوانگی می داند که با محدود شدن فعالیت های صنعتی، دیگر توان اقتصادی و سیاسی آمریکا رو به زوال می رود.

یکی از دلایل مهم آمریکا برای خروج از این معاهده تعطیل شدن کارخانه های این کشور بود که نتیجه آن بیکاری هزاران کارگر و خوابیدن چرخ های مهمی از صنعت این کشور بود که در نتیجه تولید داخلی این کشور هم کاهش پیدا می کرد.

ترامپ همچنین اعلام می کند که پذیرش توافقنامه پاریس و محدودیت سنگین استفاده از انرژی که برای ایالات متحده آمریکا قرار داده شده می تواند تا سال 2025 موجب از دست دادن 7/2 میلیون شغل شود که 440 هزار آن در مشاغل تولیدی مثل اتومبیل سازی و نابودی بیشتر صنایع حیاتی آمریکا باشد.

از طرف دیگر امریکا علام کرده است که قبول تعهدات توافقنامه پاریس موجب کاهش تولید برای بخش های زیر می شود: کاهش 12 درصدی تولید کاغذ؛ کاهش 23 درصدی تولید سیمان، کاهش 38 درصدی تولید آهن و فولاد، کاهش  86 درصدی تولید زغال سنگ؛ کاهش 31 درصدی گاز طبیعی. هزینه ای که در این زمان (2040) به اقتصاد آمریکا تحمیل می شود کاهش نزدیک به 3 هزار میلیارد دلاری در تولید ناخالص داخلی و از دست دادن 5/6 میلیون شغل صنعتی است.

نسخه توافق نامه پاریس قطعاً برای کشورهایی که چرخ تولید آنها با سوخت های فسیلی می‌چرخد عامل توقف خواهد بود و در همین راستا وابستگی این کشورها به سایرین را افزایش می‌دهد به عنوان مثال اگر در ایران صنایع مهمی که امروزه ضمن فعالیت گازهای گلخانه ای تولید می کنند تعطیل شوند زمینه وابستگی ایران به کشورهای دیگر در این صنایع به وجود می آید.

در کنار این مساله باید شاهد بیکار شدن هزاران کارگر مشغول به کار در این کارخانه ها باشیم. بدیهی است که چرخ تولید هر جامعه‌ای با چرخ صنعت و تولید آن می چرخد از این رو ایران که سهم زیادی هم در تولید گازهای گلخانه‌ای ندارد با پیوستن به این موافقت نامه رسماً با دست خود بسیاری از صنایع تولیدی خود را به سمت تعطیلی می کشاند.

انتهای پیام/چ