به گزارش پایگاه خبری تحلیلی صدای دانشجو، به نقل از هرمز؛لاوان جزیره ای نام آشنا و غریب از توابع شهرستان بندرلنگه است که در همهمه زرق و برق کیش از دید عموم پنهان شده تا برخلاف زیبایی های منحصر به فردش در محرومیت به سر ببرد.

لاوان با مساحتی حدود ۸ر۷۶ کیلومتر مربع پس از جزیرة قشم و کیش بزرگ ترین جزیره در آب‌های خلیج فارس محسوب می‌شود،  این جزیره دورترین خشکی  نسبت به مرکز هرمزگان است و تا شهرستان بندرلنگه نیز ۹۱ میل دریایی فاصله دارد.

جمعیت این جزیره طبق آخرین سرشماری نفوس و مسکن سال 95 بیش از یک هزار و 200 نفر برآورد شده که اغلب آن از نژاد عرب هستند و به زبان فارسی-عربی تلکم دارند.

جزیره مرجانی لاوان که در امتداد رشته کوه زاگرس واقع شده ساختار منحصر به فرد ساحلی را داراست که تابستان‌های گرم  و زمستان‌های معتدل و کوتاه را به خود می بیند همچنین مانند بسیاری از نقاط هرمزگان  زمستان و پاییز قابل توصیفی ندارد.

پوشش گیاهی لاوان متاثر از استان فارس و خوزستان خشک و بیابانی است و به دلیل خاک مرجانی جزیره درختان لور، کُنار ، سپستان و کرت دریایی پیش از گونه های گیاهی دیگری خود نمایی می کند.

عقاب ماهیگیر، سلیم کوچک، سلیم شنی، انواع پرستو و حواصیل ها، خزندگانی مانند سوسمار، اسکینگ، انواع مارهای آبی و خشک زی، لاک پشت عقابی، لاک پشت سبز، لاک پشت چرمی‌ و بیش از ۴۵۰ گونه ماهی شناسایی شده خلیج فارس در جزیره قابل مشاهده است.

جزایر شیدور ،هندورابی و کیش از همسایگان لاوان در آبهای خلیج فارس محسوب می شوند که هندورابی و شیدور نیز از لحاظ توسعه یافتگی درمحرومیتی هم سنگ با لاوان به سر می برند و تنها جزیره مرجانی کیش به واسطه نگاه ویژه دولت ها پیشرفتی چشم گیر را تجربه کرده که حتی مرکز استان نیز بسیاری از امکانات این جزیره را به خود ندیده است.

سکوهای رشادت، سلمان و رسالت به عنوان مهمترین پایگاههای نفت کشور در فاصله نه چندان دور از لاوان قرار دارد و این جزیره را به مقر تاسیسات نفت و گاز مبدل ساخته است اما آنچه که بیش از پیش در جزیره خود نمایی می کند فقر و محرومیتی است که ساکنان لاوان سالهاست طمع آن را با جان و دل می خرند و تنها به خاطر عرقی که به جزیره دارند سختی را به چنگ و دندان می کشند.

شغل آبا و اجدادی بومیان جزیره لاوان صیادی است که در سالهای اخیر به واسطه صید بی رویه ترال در آبهای نزدیک جزیره توسط بیگانگان بازار صیادی اهالی لاوان کساد است و با وجود تاسیسات بزرگ نفتی در جزیره بازار کاری برای بومیان وجود ندارد.

اغلب ظرفیت های شغلی جزیره در بخش شرکت ها و پالایشگاه نفت را مهاجرانی از استان فارس اشغال کرده اند به نحوی که جزیره در غروق لامردی ها قرار گرفته و سهم حداقلی بومیان از پتانسیل های جزیره را تصاحب کرده اند.

دهکده عنوانی است که کارکنان واحدهای نفتی به محل زندگی مردم لاوان داده اند که با وجود سازه های قدیمی و خشت گلی، پنجه های سنتی و چوبی،خانه هایی به سبک عربی و سقف های از جنس برگ خرما و الوار تداعی کننده روستاهای قدیمی است هرچند در سالهای اخیر به واسطه بهسازی منازل مسکونی وتغییر بافت شهری بسیاری از خانه های خشت و گلی جای خود را به منازل نوساز و مهندسی شده داده اند اما لاوان در این مورد نیز مانند بسیاری از زمینه ها از چرخ توسعه عقب مانده است.

کوچه ها و معابر جزیره انگار رنگی از آسفالت و خیابان کشی به خود ندیده اند و فقط خاک و غبار در گذرگاهها به چشم می خورد؛ به لطف محدودیت ها و هزینه های گزاف تعداد خودروهای ساکنان جزیره از مجموع انگشتان دست هم کمتر است و اغلب ماشین ها مربوط به ارگان ها ونهادهای مستقر در لاوان است.

مشکلات بهداشتی و درمانی در لاوان به شکل قابل وصفی بیداد می کند و جزیره ای با بیش از 1200 نفر جمعیت از خدمات پزشکی و درمانی محروم است حال در این بین اگر اهالی دهکده بیمار شوند در صورت حضور پزشک در اردوگاه کارکنان فلات قاره از خدمات آن استفاده کنند یا باید دل به دربا و تلاطم امواج بزنند و با قایق های سنتی خود را به بندرمقام برسانند.

خرید میوه حسرت مردم جزیره است

یکی از اهالی جزیره با گلایه از وضعیت نابسامان لاوان گفت:در جزیره نه تنها خبری از خدمات بهداشت و درمانی مناسبی نیست بلکه مجبوریم فرزندانمان را برای تحصیل به بندر مقام بفرستیم که هر روز حادثه در دریا و خطر غرق شدگی فرزندانمان را تهدید می کند.

وی از قیمت سرسام آور مواد غذایی در جزیره خبر داد و اظهار کرد:قیمت ها در جزیره به قدری بالاست که اغلب مردم توان خرید میوه را ندارند و خوردن محصولات باغی حسرت مردم جزیره است حتی برخی از کودکان جزیره تاکنون طعم بسیاری از میوه ها را نچشیده اند.

این بومی جزیره ادامه داد:لاوان دارای فرودگاه بزرگ فلات قاره است اما هیچ پروازی به مرکز استان ندارد در عوض روزانه به شیراز پرواز دارد چنانچه اگر مسیر هوایی لاوان به بندرعباس فراهم می شد بخش عمده ای از مایحتاج جزیره از مرکز استان تامین می شد و ما برای خرید ساده ترین نیازهایمان مجبور با طی مسافت دریایی به خشکی و تحمل هزینه های چندین برابر نبودیم.

در دوره ای که تمام توجه مسئولان و مقامات کشوری به کسب درآمدهای نفتی و ارز آوری کلان از این عرصه است محرومیت و مشکلات ساکنان لاوان از چشم مسئولان کشوری که بارها به جزیره سفر کرده اند به دور مانده و همچنان تکاپوها برای برداشت حداکثر از ظرفیت های نفت و گاز لاوان ادامه دارد.

جزیره ای که عنوان بزرگترین قطب های تولید نفت و گاز کشور را یدک می کشد همچنان در امکانات اولیه و زیرساخت های عمرانی می لنگد و مردم این دیار دغدغه نان شب و سلامت کودکانشان را دارند.

انتهای پیام/چ