به گزارش پایگاه خبری تحلیلی صدای دانشجو،دانشگاه علوم پزشکی و خدمات درمانی استان فارس(شیراز) به عنوان متولی درمان و آموزش این استان، یکی از کلیدی‌ترین مراکز وزارت بهداشت و قطب پزشکی جنوب کشور است که  طی سال‌های گذشته در ارائه خدمات دولتی به مردم و استفاده از پتانسیل‌های درمانی و بهداشتی جهت ایجاد عدالت درمانی پیشتاز بوده، اما مدتی است این مرکز آن چنان که باید و شاید، در راستای خدمت رسانی ارزان و موثر به مردم جنوب کشور قرار ندارد. این دانشگاه که بُعد راهبری آن برای استان های نوار جنوبی کشور از مراکز پزشکی دیگر مهم تر بوده، اگر خللی را در راه خدمت رسانی در حوزه سلامت مردم به خود ببیند، باعث گره کور سلامت در این منطقه از کشور خواهد شد.

خروج پزشکان با تجربه از مراکز دولتی دانشگاه علوم پزشکی شیراز

تا یک سال پیش شاید باورش هم سخت بود که قطب پزشکی جنوب کشور، کارش در چنان سراشیبی‌ای بیافتد که بازگشت به سال‌ها قبل برایش ارتقا تلقی شود. طی سال‌های اخیر اساتید باتجربه و قدیمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز در درمانگاه‌های دولتی امام رضا(ع) و شهیدمطهری، با قیمت های مناسب اقشار مختلف مردم به ویژه طیف‌های کم‌درآمد را ویزیت و معالجه می‌کردند. این درمانگاه‌ها که در ارائه خدمات فوق تخصصی در کشور کم‌نظیر هستند علاوه بر مردم شیراز به بسیاری از بیماران در مناطق جنوب کشور و سایر استان ها خدمات ارائه می کنند، اما تراژدی آنجایی اتفاق می افتد که به یکباره حدود سی نفر از اساتید این درمانگاه‌های دولتی، خارج شده و هزاران بیمار که برخی از آنها سال‌هاست توسط این پزشکان تحت درمان هستند، به حال خود رها شدند.(1)

خروج این اساتید از این درمانگاه‌ها که در آینده‌ای نزدیک احتمالا به همه مراکز درمانی دانشگاه علوم پزشکی شیراز تسری پیدا می کند، یکی از نشانه‌هایی است که حاکی از افتادن دانشگاه علوم پزشکی در سراشیبی افت کیفیت و کمیت است.

درمانگاه های تخصصی و فوق تخصصی دولتی شیراز یکی از پرترددترین مراکز درمانی کشور محسوب می شد که در طی دو دهه گذشته با خدمت‌دهی به حدود 4هزار نفر در روز، به یکی از مراجع مهم و اثرگذار جنوب کشور تبدیل شده بود. این ظرفیت که با جدیت در اجرای تمام وقتی اساتید رونق یافته بود، در طی دو دهه گذشته بار بزرگی را از ارائه خدمات درمانی دولتی به همه اقشار به ویژه دهک های کم برخوردار به دوش می کشید. اما گریزان شدن اساتید با سابقه و بعضا مجری عدالت درمانی که در میان آنها نام یک وزیر هم به چشم می خورد، نشانه آسیب های بزرگی است که به زودی به زخم جدی مبدل خواهد شد.

اعلام بی‌معنا بودن خدمات دولتی

این بحران پیش رو و سایر معضلات جدی پیش آمده در سیستم درمان و بهداشت استان فارس، بیش از آنکه به مسائل ساختاری اقتصاد و درمان کلان کشور باز گردد، به حضور یک چهره سیاسی یعنی سید منصور کشفی (از نمایندگان متحصن مجلس ششم) در جایگاه قائم مقام رییس دانشگاه دانشگاه علوم پزشکی شیراز بر می‌گردد.(2) کسی که دیدگاه های لیبرالی را در حوزه استراتژیک درمان دنبال می کند و صراحتا خصوصی‌سازی خدمات دولتی درمان را اعلام و ابلاغ کرده و پیاده سازی می نماید.(3)

حضور کشفی در این سمت در شرایطی است که انتصاب قائم مقام در دانشگاه های علوم پزشکی توسط وزیر منع شده است و عجیب‌تر آنکه وی از نظر رتبه علمی نیز با قرار داشتن در چنین جایگاه کلیدی فاصله دارد. کشفی یک پزشک عمومی است که صرفا با یک مدرک داخلی MPH نه تنها به عضویت هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز بعنوان یک دانشگاه تیپ 1 در می‌آید، بلکه با قرار گرفتن در جایگاه قائم مقام رییس دانشگاه، به دلیل نداشتن تخصص و سابقه مدیریتی مورد نیاز، تصمیماتی برای سیستم درمان و بهداشت استان فارس می‌گیرد که عواقب آن بسیار جبران‌ناپذیر به نظر می‌رسد.

اولویت سیاسی کاری بر سلامت مردم

تصمیمات وی تنها به خصوصی‌سازی مراکز درمانی و خروج اساتید از سیستم خدمت‌دهی دولتی ختم نمی‌شود. انتصاب وابستگان در سمت‌های کلیدی دانشگاه مانند معاونت آموزشی، بکارگیری نیروهای فاقد تخصص در سمت‌های دیگر و حذف افراد باسابقه و متخصص از سیستم به دلیل عدم همراهی با جریان سیاسی وی از جمله تصمیمات دیگری است که در حال ضربه زدن به ساختار و سیستم درمان و بهداشت فارس است.

از سویی روندی که برای خصوصی‌سازی در پیش گرفته شده است، مشابه فرایندی است که در خصوصی‌سازی کارخانه‌ها در پیش گرفته می‌شود که ابتدا مرکز از نظر کیفیت و کمیت بشدت ضعیف می‌شود تا مقدمات واگذاری آن به قیمتی پایین به بخش خصوصی که از شرکای سیاسی اقتصادی برخی جریان ها هستند، فراهم گردد. با این تفاوت که اینجا پای جان و سلامتی مردم در میان است و خسارت در این حوزه غیرقابل جبران خواهد بود.

بی شک اهل فن و شخص سرپرست جدید وزارت بهداشت، عواقب این رویکرد مخرب را در کوتاه و بلند مدت برای جنوب کشور دریافته و تصور خواهند کرد. اما آنچه اهمیت دارد آن است که تا هنوز فرصت باقی است، باید به فکر پیشگیری از اندام سیستم درمانی و آموزشی علوم پزشکی شیراز افتاد.