به گزارش پایگاه خبری تحلیلی صدای دانشجو،چندسالی است مصوبه برج باغ های شورای شهر که عملاً و کلیات در سال ۸۲ به تصویب رسید محلی برای بحث و جدل موافقان و مخالفان شده است. طبق این مصوبه، متولیان ساخت و ساز می توانستند در ۳۰ درصد از مساحت باغ، ساخت و ساز انجام دهند و ۷۰ درصد باقیمانده باغ را حفظ کنند که البته به خاطر منفذهایی مثل جریمه و کمیسیون های خاص و اعمال نظرات سلیقه ای در اجرا، در بسیار موارد در عمل چنین نشد. به همین خاطر در اسفندماه سال ۹۶ در جلسه شورای شهر تهران، اعضای شورا به لغو مصوبه موسوم به برج باغ رأی مثبت دادند و شهرداری تهران ملزم شد تا ظرف یک ماه پیشنهاد جایگزین را اعلام کند.

اما نکته قابل توجه اینجاست که بحث تبدیل باغ‌ها به منازل مسکونی و تخلف برخی مالکان در تخریب کامل باغات موضوعی است که ریشه آن به دهه هفتاد شمسی باز می‌گردد.

پیشنیه تخریب گسترده باغ‌های تهران، به زمان تصدی گری غلامحسین کرباسچی بر شهرداری تهران در سالهای 68 تا 77 بر می‌گردد.

رویداد تلخ تخریب فضای سبز خصوصی تهران از سال 1369 و پس از گذشت مدتی از سکانداری شهرداری به دست غلامحسین کرباسچی، رخ داد.

کرباسچی در سایه پشتیبانی رئیس جمهور وقت، به بهانه توسعه شهر و حمایت از برج‌سازی در تهران، دست اندازی به مقررات طرح جامع را که مصوب شورای عالی شهرسازی بود، آغاز کرد و چوب حراج به این مقررات زندگی-بخش زد.
 

ثروت‌های بادآورده برای افراد خاص با مجوز رئیس دولت اصلاحات!

در ایام مطرح شدن پرونده‌ی فساد اقتصادی غلامحسین کرباسچی شهردار وقت تهران در دهه 70 سردار نقدی مسئول حفاظت اطلاعات وقت ناجا جلسه ای سه ساعته با جمعی از نمایندگان مجلس برگزار می‌کند. بازخوانی این اظهارات نقاط تاریک پرونده مدیریت شهری در دوران سازندگی و اصلاحات را بیشتر روشن می کند:

سردار نقدی در بخشی از صحبت‌های خود به بحث باغ‌ها اشاره کرد و بیان داشت که چندین میلیون متر باغات تهران که شُش تنفسی تهران هستند و برای محیط زیست لازم است و همه شعار حفظ آن را می دهند، بر خلاف قانون و باهدایت و راهنمایی های مسئولان شهرداری‌ها خشکانده و به جای آنها برج ساخته شد.

وی در ادامه تفاوت قیمتی باغ با یک زمین مسکونی را یک تفاوت فاحش دانست و با اشاره به اینکه چنین باغ هایی با یک ورقه کاغذ اجازه ساخت افراز و تبدیل شدن به قطعات را می گیرد، گفت: تمام مستندات غیر قانونی بودن آن همراه من است، این کار نه تنها موجب از بین رفتن محیط زیست شد بلکه دست کم 300 تا 400 میلیارد تومان ثروت باد آورده را برای مالکین آن به همراه داشت که اغلب آنها از گردن کلفت‌ها و ثروتمندان و متمکنین و زمین بازها بوده اند.

سردار نقدی در بخشی از صحبت‌های خود به بحث تراکم‌ها اشاره کرد و اظهار داشت: موضوع دیگر بحث تراکم هاست که به هر حال غیر قانونی است. منتهی به جهت اینکه به تصویب ریاست محترم جمهور وقت رسیده است ما این را قانونی حساب می کنیم چراکه به هر حال رئیس هیات دولت اجازه داد که چنین کاری شود و حتماً دلایلی برای خودشان داشته اند که ما متعرض آن نمی شویم.

وی با بیان اینکه هرچند این کار خلاف قانون بوده است، گفت: این مطلب یک جریان بزرگی از ثروت های بادآورده را ایجاد کرد که مبلغ آن حداقل هزار میلیارد تومان برآورد می شود. البته باید بگویم که خود مصوبه رئیس هیات دولت هم به درستی رعایت نشد؛ این کار اگر اجرا می شد، ابعاد قضیه به این اندازه گسترش نمی‌یافت.

بیش از 100 باغ در  مناطق شمالی تهران برج شد!

افتخار بدعت تراکم فروشی برای همیشه در تاریخ ایران و جهان به نام «غلامحسین کرباسچی» و وزیر کشور و رئیس جمهور پشتیبان او ثبت شده است. باغات بزرگ متعددی با شروع فرآیند تراکم فروشی به برج های مرتفع در شمال تهران تبدیل شدند که باعث تخریب گسترده محیط زیست شهر تهران بخصوص شمیران شد.

در آن دوره که شورای شهر تهران فعالیت نداشت کمیسیون ماده 7 که وظیفه اش صیانت از باغها و فضای سبز شهری است با حضور نماینده وزارت کشور به قائم مقامی شورای شهر،نماینده فنی شهردار که در ان دوره محمد حقانی معاون خدمات شهری شهردار تهران بود و رییس سازمان پارکها و فضای سبز شهر تهران تشکیل می شد.در این کمیسیون طی دهه 70 ارای بسیاری مبنی بر عدم باغ بودن! زمین های شمال تهران صادر شد.به شکلی که بیش از 100 باغ در مناطق 1،2،3،4،5و محله های کامرانیه،الهیه، نیاوران،جمال اباد و ... از شمول باغ بودن خارج و تبدیل به برج باغ و ساختمان شدند.

درآن زمان حداکثر سطح اشغال باغ ها برای ساخت و ساز 150 متر مربع بود که با نظر مدیریت شهری از سال 68 به 30درصد سطح اشغال افزایش یافت و همین امر انگیزه ای برای تخریب باغ ها و ایجاد ساخت و ساز و برج باغ ها شد.
نکته جالب توجه در تمامی این ارای صادره عدم تایید احکام توسط رییس سازمان پارکها و فضای سبز وقت شهرداری تهران بوده که در اعتراض به نوع رفتار این کمیسیون از امضای این اسناد خود داری کرده است.

در اکثریت قریب به اتفاق این پرونده ها جای امضای رییس سازمان پارکها خالی است و صرفاً با دو امضا نسبت به تغییر کاربری باغ ها اقدام شده است و حتی در مواردی که تعداد آن ها به بیش از 100 مورد در منطقه 1 می رسد پرونده ها پس از تخریب باغ ها و تبدیل به فضای ساختمانی به کمیسیون ماده 7 رسیده است.

برای نمونه می توان به رای کمیسیون ماده 7 به تاریخ 3/10/1371 برای پلاک ثبتی 2395/21589 واقع در شهرک ژاندارمری اشاره کرد که این کمیسیون علی رغم تصریح در گزارش کارشناس مبنی بر وجود 134 اصله درخت رای بر عدم باغ بودن این زمین و مجوز خاک برداری می دهد. در این رای امضا  نماینده وزیر کشور وقت و نماینده فنی شهردار که در ان زمان معاون خدمات شهری نیز بوده دیده می شود و رییس سازمان پارکها انرا امضا نکرده است.

در موارد مشابهی مانند باغی به مساحت 1227 متر ودارای 175 اصله درخت مثمر و غیر مثمر واقع در خیابان الهیه خیابان دشت یار خیابان پارسا ،رای به باغ نبودن زمینی به پلاک ثبتی 481/4 به مساحت 3714 متر و 221 اصله درخت واقع در خیابان فرمانیه،رای بر عدم باغ بودن زمینی به مساحت 2085 متر واقع در نیاوران،جمال اباد مورخ 26/1/74 ،باغ معروف اقا بزرگی  و ده ها مورد دیگر از جمله ساخت و سازهای واقع در کامرانیه ،جمال اباد و حتی اسناد مروبط به نوع تملک زمین و ساخت ساز در ان برای برجی 19 طبقه متعلق به  یکی از مدیران شهرداری وقت از جمله مواردی است که برای شهروندان تهرانی قابل طرح و پی گیری است تا مشخص شود بنیانگذارن تخریب باغات و فضای سبز شهر تهران چه افرادی بوده اند.

افرادی که امروز با اهدافی سیاسی دم از حفظ محیط زیست می زنند بد نیست کارنامه خود را یکبار مرور کنند. در اینده به تفصیل نسبت به انتشار سناد تخریب فضای سبز و باغات تهران طی دهه 60 و 70 اقدام خواهیم کرد.

انتهای پیام/