به گزارش پایگاه خبری تحلیلی صدای دانشجو، شاید شما هم شعر فریدون مشیری را در وصف زیبایی‌های کشمیر خوانده باشید؛ آنجا که می‌گوید «به پرواز آمدم از شوق دیدار تو دست و پای گم کرده» و کار را تا جایی پیش می‌برد که آنجا را بهشت روی زمین می‌خواند. اما این روزها حال و هوای کشمیر اصلاً خوب نیست و مسلمانانش از سوی دولت هند مورد هجمه قرار گرفته‌اند.

در این بین جای خالی مواضع واضح و روشن دولت جمهوری اسلامی خالی است و تنها اقدامی که در ظاهر صورت گرفته، دعوت طرفین به آرامش است.

ماجرای کشمیر و دعوای هند و پاکستان عملاً به جنگ سال 1971 باز می‌گردد که سرانجام آن ایجاد مرزی موسوم به خط کنترل شد و عملاً کشمیر به عنوان ایالتی خودمختار از هند جدا شد. اما طی روزهای اخیر پس از تصمیم دولت هند مبنی بر پایان دادن به قانون 370 که جهت تضمین برای حفظ توازن جمعیت در منطقه است مناقشات بالا گرفته است و دولت هند به دستور نخست وزیر خود صدها هزار نیروی «هندو» را به این منطقه گسیل کرده است. حضور نیروهای هندو با خانواده‌هایشان در منطقه کشمیر باعث نگرانی هرچه بیشتر مسلمانان شده است چرا که نخست وزیر مؤدی در روزهای انتخاباتی خود وعده داده بود که خودمختاری کشمیر را به هم خواهد شد. طبق قوانین کشمیر کسی خارج از مرزهای این منطقه حق خرید و فروش ملک ندارد و حالا با حضور نیروهای هندو در منطقه کشمیر به نظر می‌رسد که دولت هند به دنبال برهم زدن توازن جمعیت مسلمانان است. از سوی دیگر دولت هند می‌خواهد دست به بازنگری در پرونده کشمیر بزند تا اگر قرار است کشمیری‌ها خودمختاری داشته باشند، این خودمختاری به گونه‌ای به آنها داده شود که دیگر داعیه تجزیه طلبی نداشته باشند و البته در کنار آن نیز مانع ادعاهای پاکستان نسبت به کشمیر شود. هند قصد دارد در این رهگذر کشوری مثل امریکا را پشت توافقنامه جدید قرار دهد تا فردا نه کشمیری‌ها و نه پاکستانی‌ها ادعای جدیدی نداشته باشند.

حضور استعمار در کشمیر

تاریخ استعمار انگلیس در منطقه هند و کشمیر نشان می‌دهد که این کشور همواره با اختلاف میان قومیت‌ها به دنبال حکومت بوده است و مسلمانان با وجود جمعیت قابل توجه در این منطقه مورد آزار و اذیت بقیه فرق بوده‌اند. امروز نیز شاهدیم که آمریکا نیز همان سیاست را دنبال می‌کند و اورتگاس سخنگوی وزارت خارجه این کشور گفته است «موضع ما در قبال کشمیر با تصمیم یک کشور تغییر نمی‌کند... از نظر ما کشمیر یک منطقه تعیین تکلیف نشده بین هند و پاکستان است که طبق رأی سازمان ملل باید در خصوص آن تصمیم‌گیری شود» این در حالی است که سازمان ملل تنها دو کشور با به آرامش دعوت می‌کند.

مشابه این موضعگیری را ما در رفتار مقامات خودمان نیز شاهد هستیم؛ سید عباس موسوی سخنگوی وزارت امور خارجه در واکنش به تحولات اخیر در خصوص جامو و کشمیر گفته که «جمهوری اسلامی ایران تصمیمات اخیر دولت هند در خصوص جامو و کشمیر را از نزدیک پیگیری می‌کند و توضیحات ارائه‌شده توسط مقامات هند و پاکستان درباره تحولات اخیر را با دقت دنبال می‌نماید».

این در حالی است که رهبر معظم انقلاب اسلامی در سال 96 به طور واضح از همه خواسته بودند که نسبت به اتفاقات مشابه و ظلم به مردم مظلوم در کشورهای همسایه مواضع روشن و شفافی داشته باشند. ایشان در دیدار خود با مسئولان قوه قضائیه این‌طور بیان کردند که «قوه‌ی قضائیه باید در موضوعاتی همچون تحریم‌ها، مصادره‌های آمریکایی‌ها، تروریسم و یا حمایت از شخصیت‌های مظلوم دنیا همچون شیخ زکزاکی و یا حمایت از مسلمانان میانمار و کشمیر، از جایگاه حقوقی وارد شود و نظر حمایتی و یا مخالفت خود را قاطعانه اعلام کند تا در دنیا منعکس شود». همچنین در خطبه‌های نماز عید فطر گفتند «در مورد مسائل دنیای اسلام هم باید عرض کنیم که زخم‌های زیادی بر پیکر امّت اسلامی است؛ مسائل یمن، جراحت بزرگی بر پیکر امّت است؛ مسائل بحرین همین‌جور؛ مسائل گوناگونی که در کشورهای اسلامی هست همین‌جور. دنیای اسلام باید به‌طور صریح از مردم یمن حمایت کند و از ظالمان و ستمگرانی که به این مردم -در روز ماه رمضان، در ماه مبارک- آن‌گونه تهاجم‌هایی انجام می‌دهند، اظهار برائت و بیزاری بکند، از مردم حمایت بکند؛ از مردم بحرین و مردم کشمیر همین‌جور».

با این تأکیدات ایشان به نظر می‌رسد که هم قوه قضائیه باید ورود جدی به پیگیری‌های حقوقی مسئله کشمیر داشته باشد و هم از وزارت امور خارجه انتظار می‌رود که به طور شفاف و مقتدرانه نسبت به ظلم آشکار به مسلمانان کشمیر موضع گیری کند.