به گزارش پایگاه خبری تحلیلی صدای دانشجو، محمد مهدی بابایی راد دانش آموزی ساکن شهرستان بهار همدان است که با وجود سن کم موفق به اختراع و خلق نوآوری های بسیاری شده است. به گفته ی مادرش از کودکی علاقه و استعداد و توانایی خاصی در تعمیر وسایل خانه را دیدیم، در مسیری که شروع به کار کرد او را تشویق کردیم و هر وسیله ای را که نیاز بود در اختیارش قرار دادیم.

اما در ادامه گفتگوی خبرنگار صدای دانشجو با این نخبه جوان را می خوانید که خبر از یک داستان تکراری تلخ می دهد: کم لطفی مسئولین به نخبه گان و ناامیدی مخترعان از ادامه دادن این مسیر آینده ساز.

خودتان را معرفی کنید:

بنده محمد مهدی بابایی راد دانش آموز پایه یازدهم انسانی مدرسه  نمونه ی دولتی امام موسی کاظم از شهرستان بهار استان همدان هستم.

از دوران کودکی به خاطر شرایط موجود، با پدرم به صحرا می‌رفتیم. آزاد بودن ذهن به سبب دوری از محیط شهری سبب شکوفایی و فکر کردن به ایده های مختلفی در من می شد.دیدن وسایل و ابزار آلات کشاورزی و استفاده از این وسایل به من خیلی کمک کرد. از کلاس سوم شروع به کار با وسایل کردم و در پایه ششم، رتبه اول جابربن حیان در سطح کشور را کسب نمودم.

در پایه هفتم وارد جشنواره نوجوانان خوارزمی شدم و دستگاه سفالگری چند منظوره را اختراع کردم که الحمدالله سبب شد رتبه اول کشوری را کسب کنم.
در پایه هشتم دستگاه متمرکز کننده ی خورشیدی تولید برق را اختراع کردم که این اختراع نیز رتبه اول کشوری را در سال ۹۸ کسب کرد.
 در پایه ی نهم از سمت بنیاد البرز به عنوان نوجوان مخترع و نخبه در سطح کشور تقدیر شدم در این همایش بنده تنها نماینده ی استان همدان بودم که توانستم برای شهر و کشورم افتخار آفرین باشم.
 علاوه بر اختراعات در مسابقات کشوری قرآن، عترت و نماز هم شرکت کردم؛ از پایه پنجم حضور مستمر در این مسابقات داشته و اکثر مواقع موفق به کسب رتبه اول شهرستان و رتبه های برتر شهر و کشور می شدم.

چرا باوجود اختراعات مرتبط با رشته های مهندسی و تجربی رشته انسانی را ادامه داده اید؟
بنده با مشاهده ی کوتاهی های مسئولین این موضوع را متوجه شدم که در کشور ما صرف مطالب تئوری ارزش بیشتری دارد.
در حالی که علوم عملی باید با ارزش تر باشد، ما در دانشگاه ها شاهد مقالات و پایان نامه های متعدد هستیم که فقط در گوشه ای خاک می‌خورند.
سوال اینجاست که با این وجود چرا از کسانی که اقدامات عملی مفیدی انجام میدهند حمایت نمی کنیم؟! 
اهمیت تولید علم در کشور های پیشرفته آنقدر مهم است که دانشگاه هاروارد به عنوان یک مرکز تولید علم، بیشتر از کل بودجه ی ایران درآمد تولید میکند. تمامی این موارد به پی بردن به اهمیت علم است و آن را در عمل هم انجام داده اند و صرفا بر زبان ها جاری نبوده است.

تاکنون موفق به چه اختراع هایی شده اید؟
آخرین اختراع بنده دستگاه سم پاش چند منظوره هوشمند بود که کار کشاورزان را راحت تر کرده و با هزینه ی کمی بیشترین مقدار فایده را به صنعت عظیم کشاورزی در سطح کشور میرساند.
یکی دیگر از اختراعات من دستگاه متمرکز کننده ی خورشیدی است که باعث تسهیل در کار و سودمندی بیشتر در تولید می شود. این اختراع نیز در سال ۹۸ رتبه برتر کسب کرد و مانند سایر اختراعاتم شماره ثبت اختراع دارد.
 اگر این دستگاه به کار گرفته شود، با هزینه ی کمتر بازدهی بهتری حتی نسبت به پنل های خورشیدی در سطح کشور خواهیم داشت.

چه چیزی سبب شد دست به اختراع ابزارها و وسایل جدید بزنید؟
علاقه به کشف موارد جدید برای حل مشکلات و ارائه ی خدمت به مردم و ایجاد زندگی بهتر و راحت تر برای مردم دنیا، از انگیزه های قوی بنده در این مسیر سخت و طولانی است.

در نتیجه‌ اختراعات شما به کجا ختم شد؟!
پس از کسب چهار رتبه ی اول در سطح کشور، با نبود حمایت های مسئولین و ارگان ها رو به رو شدیم و همین موارد شوق ادامه ی مسیر را از من گرفت و سبب شد کارها نتیجه ی مطلوبی را به دست نیاوردند. چرا که در این مسیر صرف تولید و اختراع کافی نیست، چه بسا جوانان نخبه در سراسر ایران حضور داشته باشند ولی به دلیل عدم محبت عملی مسئولین مربوطه ، از ادامه ی راه دست می‌کشند و حتی مسیر را هم شروع نمیکنند.
صرفا برگزاری همایش و دادن لوح تقدیرها و تشویق افراد کافی نیست،  این کارها جنبه نمایشی دارد  و مقداری انگیزه‌ ی معنوی دادن سبب طی کردن مسیر به این سختی نمیشود.
باید حمایت های مسئولین همه جانبه باشد به طوری که از این حمایت ها نتیجه ی عملی حاصل شود.

واقعا تاکنون هیچ مسئولی از شما حمایت نکرده است؟
در طول مسیر واقعا این اقدام صورت نگرفته است. خانواده تا حدودی می‌توانند پشتوانه ی ما باشند و بعد از این موارد ارگان های مربوطه واقعا کوتاهی کردند که اگر کوتاهی نبود حداقل یکی از اختراعات در تولید قرار می‌گرفت و مشکلی از مشکلات کشور را حل میکرد.

با توجه به عدم حمایت مسئولین و مشکلاتی که در مسیر خود بیان کردید، آیا در آینده نیز شاهد نوآوری از شما خواهیم بود؟!
بنده به این کار بسیار علاقه دارم ولی نامهربانی های زبانی و عملی، مانع از ادامه ی مسیر میشود، چرا که اگر کار به نتیجه نرسد خستگی را در تن آدمی به جای می‌گذارد. بعد از آخرین اختراعم تاکنون تصمیمی مبنی بر اختراع محصول جدیدی نگرفته ام و انگیزه ام برای ادامه این راه بسیار کم شده است.

به کسانی که بخواهند این مسیر را شروع کنند یا ادامه دهند چه توصیه ای دارید؟!

اول از همه عزم جدی و پوشیدن کفش آهنین برای ادامه ی مسیر بسیار مهم است، چرا که اگر بگوییم سختی نیست، دروغ گفته ایم و اوضاع آنطور که بیان میشود گل و بلبل نیست.این مسیر طولانی و سخت است  ولی برای پیشرفت کشورمان لازم و ضروریست.
اگر از حمایت ها برخوردار هستند و اصطلاحا در این موارد پارتی دارند می‌توانند کار را شروع کنند و راحت هم به نتیجه برسند.

آیا تاکنون سرمایه گذاری برای تولید انبوه اختراعات به شما پیشنهادی داده است؟
بله، از همان دوران متوسطه ی اول تماس هایی گرفته شد. امید داریم که از این طریق بتوانیم به نتیجه برسیم و کار را ادامه دهیم، چرا که هدف مقدس است و کار ها مفید ان شالله.

کدام یک از مراکز، ارگان ها و افراد مربوطه می‌توانند به شما کمک کنند؟
اکثریت مراکز واقعا توانایی کمک دارند ولی کوتاهی می‌کنند، آموزش و پرورش حداقل می‌تواند آزمایشگاه های خود را مدتی مشخص در اختیار امثال بنده قرار دهد که بخشی از مشکلات ما رفع شود. در کشور آلمان در مسیر اختراع یک محصول، تمامی امکانات مادی و معنوی را در اختیار فرد قرار می دهند تا کار تولید شود و به نتیجه برسد ولی در ایران حتی یک آزمایشگاه ساده را به ما نمیدهند تا با هزینه ی خودمان محصولی اختراع کنیم.
سپاه، بسیج و ارگان های نظامی و امثالهم می‌توانند به ما سفارش اختراع دهند، چرا که میشود موارد مورد نیاز را شناسایی و با هزینه ی کمتر اختراع کرد. وزارت علوم هم قطعا می‌تواند اقداماتی در جهت کمک به ما انجام دهد. 
بنیاد ملی نخبگان هم اقداماتی انجام داده ولی در حدی نبوده که به نتیجه برسد.
 پارک علم و فناوری استان همدان چندین سال قول اجرای کارهایی را  به ما داده اما، عملا هیچ کدام از مسئولین همدان از بنده حمایتی نکردند. اگر از ناملایمت ها بگویم  زبان قاصر می‌شود که چرا مسئولین نسبت به تولید علم تا این حد بی اعتنا هستند و نتیجه ی این موارد در آینده ی نه چندان دور ایران مشخص میشود.

انتهای پیام/ج