به گزارش صدای دانشجو به نقل از آويني فيلم، فصل پاييزي اكران در حالي شروع خوب كلاه قرمزي را به همراه داشت كه نتوانسته بود از ابتداي سال حرفي براي گفتن داشته باشد. از طرفي فيلم هايي را هم كه حوزه هنري تحريم كرد باعث شد تا بيش از پيش وضعيت وخيم اين هنر در كشور ما نمايان شود.

فيلم هايي كه نه موضع نظام بودند و نه حرفي در حوزه فرهنگ كشورمان داشتند و از طرفي نوعي ضد فرهنگ نيز محسوب مي شوند. اقدام قابل تقدير حوزه هنري در برابر اين فيلم ها گرچه به مذاق مسئولين سينمايي كشورمان خوش نيامد ولي باعث شد قدري حاشيه امن ايجاد شده براي فيلم سازان ضد دين و انقلاب ناامن شود.

اگر مي خواهيد بدانيد كه در اين حايشه امن چه اتفاقاتي مي افتاد نگاهي به آمار و ارقام زير بياندازيد. اين تنها يك نمونه از آماري از خيانتي است كه در فيلم ها به نظام مي شود:

در ۲۵% از فيلم هايي كه به بخش مسابقۀ سي امين جشنوارۀ فيلم فجر راه يافته بودند مقولۀ دوستي دختر و پسر مطرح شده بود كه نسبت به سال ۱۳۸۹، ۱۲%، نسبت به سال ۱۳۸۸، ۱۰% افزايش، نسبت به سال ۱۳۸۷، برابر، نسبت به سال ۱۳۸۶، ۸% ، نسبت به سال ۱۳۸۵، ۱۰% افزايش و نسبت به سال ۱۳۸۴، ۵% كاهش را نشان مي دهد.

اين آمار تاسف بار در حالي اتفاق افتاده است كه در بسياري از فيلم هاي ساخته شده، فيلم سازان براي حمايت از ارزش ها يا خجالت مي كشند و يا اجازه اين كار را پيدا نمي كنند.