به گزارش صدای دانشجو به نقل از ندای انقلاب، دراویش گنابادی برخلاف آن که همواره مدعی خودداری از دخالت در امور سیاسی می‌باشند، با ارسال نامه‌ای سرگشاده به هاشمی رفسنجانی، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام تحت عنوان " شما بگویید مصلحت ما چیست " دور جدیدی از فتنه‌گری را آغاز کردند.

دست اندرکاران این فرقه انحرافی که به خوبی می دانند پرونده اتهامی تعدادی از هم سلکان آنها به اتهام نشر اکاذیب، اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی، اخلال در نظم عمومی و تشویش اذهان عمومی در دستگاه قضایی در حال رسیدگی است در ادعایی واهی با گره زدن پرونده اتهامی یادشدگان با فتنه ۸۸ خطاب به رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام چنین آورده‌اند: « در سال ۱۳۸۸ دراویش گنابادی به صورت گسترده در انتخابات شرکت کرده و به آقای کروبی رای داده‌اند، دلیل انتخاب هم دفاع جوانمردانه و شجاعانه وی از حقوق پایمال شده دراویش در تخریب دو حسینه‌ در شهرهای قم و بروجرد بود و در واقع حمایت از ایشان جنبه سیاسی نداشت، بلکه صرفا به جهت قدردانی و تشکر از وی بود. به حوادث بعد از انتخابات واقفید. آن روزهای تلخ به تاریخ پیوسته و فراموش شده، اما برای دراویش گنابادی حکایت همچنان باقیست ! »

دراویش گنابادی در ادامه نامه خود ضمن سیاه نمایی علیه وزارت اطلاعات، چنین نوشته اند: «همانگونه که مستحضرید در شهریور ماه ۱۳۹۰ جمعی از وکلای دراویش توسط سربازان گمنام وزارت اطلاعات دستگیر و مورد ضرب و شتم قرار گرفته و ماه‌ها در زیر سخت‌ترین شرایط روحی و جسمی مورد آزار و بازجویی بوده‌اند. یکی از اساسی ترین اتهامات آنها به اصطلاح دخالت در فتنه ۸۸ است.
شاید، البته شاید! اگر منتخب دراویش پیروز انتخابات شده بود امروز وکلای ما در چنین شرایطی نبودند و ما نیز فتنه‌گر، منحرف و ضد امنیتی محسوب نمی‌شدیم. شاید! اشتباه از سوی ما بود که تصور کردیم در کشور خویش حق حیات داریم و می‌توانیم در تعیین سرنوشت خود موثر باشیم. اطلاع نداشتیم که اگر دیگران! برای ما تصمیم نگیرند و ما استقلال داشته باشیم و از کانون‌های قدرت کسب تکلیف نکنیم چه روزهای تلخی در انتظار ما خواهد بود. »

منحرفان درویش مسلک در بخش دیگری از نامه فتنه انگیزانه خود با هجمه به ارکان نظام جمهوری اسلامی از هاشمی رفسنجانی درباره انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۲ کسب تکلیف کرده و خطاب به وی چنین نگاشته‌اند: « تا انتخابات سال ۹۲ هفت ماه وقت داریم و باید اندیشه کنیم و مصلحت خویش را دریابیم، از خود می‌پرسیم چه باید کرد که به شرایط گذشته مبتلا نشویم؟ وقتی رای دادن به شخصیتی که از فیلترهای مختلفی چون شورای نگهبان و ارگان‌های دست اندر کار از جمله وزارت اطلاعات عبور کرده است می‌تواند مشکل ساز شود، تکلیف ما چیست؟ و چه تضمینی وجود دارد که مصیبت وارده بر ما حتی در ابعاد وسیعتری مجددا تکرار نگردد؟
از باب مشورت می‌پرسیم که مصلحت ما چیست؟! لطفا در چنین شرایطی یک بار دیگر تعریفی مشخص و قابل فهمی از واژه‌ی «نظام» ارائه فرمایید چرا که ظاهرا نظام به معنای هماهنگی و نظم بر اساس قانون در یک ساختار سیاسی است، در صورتی که آنچه مشهود و ملموس است خلاف آن را نشان می‌دهد.
ما تا آن زمان که واقف به معنای جدید واژه‌های آزادی، امنیت، عدالت و قانون نشده‌ایم در تشخیص مصالح سیاسی و اجتماعی خود عاجزیم. آیا جنابعالی و "مجمع تشخیص مصلحت نظام" راهکاری را برای دراویش می‌توانید ارائه دهید که وزارت اطلاعات یا ارگان و نهاد دیگری ما را به جرم تبعیت از آن مورد مواخذه و مجازات قرار ندهند؟»

دراویش گنابادی در پایان نامه سرگشاده خود با آرزوی آزادی فائزه و مهدی هاشمی رفسنجانی که به جرم دخالت در فتنه ۸۸ در زندان به سر می برند، چنین آورده‌اند: « در پایان امیدواریم هرچه سریعتر فرزندان جنابعالی و البته اشخاصی که به هر دلیل نتوانسته‌اند پی به معانی جدید واژها برده و در زندان ها بسر می‌برند آزاد شده و آزادی همه‌ی ملت ایران با هر فکر و سلیقه‌‌ای بتواند در راستای مصلحت نظام قرار بگیرد. »