حجت الاسلام مسعود شفیعی کیا
از مقابله هدفدار یک جریان خاص با روحانیونی که دیروز، امروز و فردای تاریخ تشیع را به هم پیوند زده و مسئولیت تاریخی مردم را گوشزد می کنند، می توان فهمید که برخی ها خواستار منزوی کردن و به حاشیه راندن روحانیون آگاه به زمانه هستند تا منابر بصیرت به بلندگوهای سکولاریزه شده و منقطع از زمان تبدیل شوند و فقط به بیان حکایات گذشته بسنده کنند. ظاهرا عده ای می خواهند نسخه امروز دردهای جامعه ی ما به جای اینکه از قرآن وعترت و تاریخ اسلام و معارف مهدویت استخراج شود، از جانب روشن فکران غرب گرا و سیاستمداران قدرت طلب و ظاهر الصلاح  صادر شود.

ریشه ی اهانت های جعفریان به حجت الاسلام پناهیان
سایت مسدود شده « بازتاب » چندی پیش طی مصاحبه ای با آقای رسول جعفریان تلاش کرده است که از زبان وی نسبت به یکی از خادمان فرهنگ ناب محمّدی ، سخنانی رکیک و به دور از انصاف انعکاس دهد.

این سایت  با اشاره به سخنان حجت الاسلام پناهیان (دامت برکاته) که در شب عاشورا در محضر رهبر معظم انقلاب اسلامی مطرح شد، متأسفانه از قول آقای جعفریان سخنان تهمت آمیز و تأسف باری را منعکس کرد که به جای اینکه نمایانگر منطق پژوهشگری حوزوی باشد بیشتر یادآور تحکم محتسبان تکیه زده بر قدرت است.

آقایان جعفریان با اشاره به  سخنان آقای پناهیان، درباره ایشان  گفته است:
«در این باره شک نباید کرد و بدون مجامله باید گفت احتمال دارد که در وقت خطر، گروهی از کسانی که در حال حاضر با پولهای بادآورده علیه جریان های سیاسی و افرادی فعال هستند، یک مرتبه تحت هدایت یکی از این افراد که خیلی هم مجهول نیستند، راهشان را کج کرده، بدعتی در شیعه بگذارند که قابل جبران نباشد. اگر چنین شد، مسوولیت آن با افرادی است که الان سکوت کرده و یا حتی به این قبیل افراد میدان می دهند...همه می دانیم سید علی محمد باب 22 ساله بود که این ادعاها را کرد، اما عده ای بزرگتر از خودش که مشکل داشتند از او حمایت کردند و این جریان را به آنچه امروز درست شده رساندند.»

سخنان کنایه آمیز جعفریان درباره سخنرانی که در محضر رهبری بیان شده است، غیر قابل اغماض است. به راستی بازار تهمت زنی چرا این روزها رونق یافته است؟! و چرا به راحتی تهمت بابی گری به مبلغی خدوم که در طول سال های جنگ و پس از آن به تزریق روح ایمان و تعقل عاشقانه میان جوانان می پردازد، نسبت داده می شود؟

آقای جعفریان در این مصاحبه با را فراتر گذاشته و درباره ی برادر عزیزمان آقای پناهیان گفته است:

« چطور آقای ابطحی در این حکومت زندانی و محدود می شود، اما افرادی مثل پناهیان که همان حرفها را، اما در قالب انقلابی می زنند و بعد از ظهور صغری، حرف از قواعد ظهور به میان می آورند و آماده باش می دهند،  به راحتی فرصت می یابند که مدام در سیما مطالب و افکار و اندیشه های بی اساسشان منتشر شود. این شخص در کجا درس خوانده؟ چه قدر فقه می داند؟ چه قدر با مبانی فلسفی اسلام آشناست؟‌ چه قدر تاریخ اسلام خوانده؟ کجا تحصیل کرده که که در هر بابی نظر می دهد؟ آیا واقعا قرار است هر کس خوش صحبت است و چند جمله را به هم وصل می کند و حرفهای درشت و تازه می زند که هیچ کدام محک خود را نزد علما پس نداده، باید بتواند از وقت سیما که متعلق به تمام مردم است استفاده کند؟ »

ابتدا به جناب آقای جعفریان که مشتاق زندانی شدن امثال پناهیان است باید یادآوری کرد، در در بحبوحه ی جنگ که شما در موسسه ای که البته امروز آن را دچار کیش شخصیت می دانید، به کسب فضل مشغول بودید تا امروز پاسخگوی شبهات باشید (!) علیرضا پناهیان از پانزده سالگی با حضور در جبهه تعهدش را نسبت به این نظام به نمایش گذاشت و حتّی در آن سنین با برپایی جلسات مناظره با منافقین و ملحدین بر استواری فکر بسیجیان اصیل خمینی سندی محکم بود. با این وجود آقای جعفریان، امثال پناهیان را نامحرم دانسته و مقصود از منبرهای وی را شورش و تصرف حکومت عنوان می کند و می گوید :

« در همین ایام با کمال شگفتی یک منبری در حضور رهبری، کربلا را با مهدویت گره زده و نفی می کند که امام حسین علیه السلام برای برپایی حکومت اسلامی مبارزه کرده باشد، به طوری که پس از منبر به وی اعتراض شده و برداشت او نادرست خوانده می شود. این که نمی شود ما با مطهری و شریعتی و بهشتی انقلاب کنیم، با نهج البلاغه انقلاب کنیم، اما در دهه اخیر همان آن حرفها را رها کرده و با علائم الظهور که منهای روایات معدودی از آن، باقی ساخته دست فرصت طلبانی است که هر از چندی قصد شورش و تصرف حکومت را داشتند، برای کشور برنامه ریزی کنیم.»

رسول جعفریان؛ محققی زبر دست یا نظریه پرداز جریانی خاص؟
متأسفانه آقای رسول جعفریان که در گذشته با اثار فاخر تاریخی و به عنوان پژوهشگری پرتوان در حوزه شناخته می شدند، چندی است به جای تولید آثار بدیع با نظریه پردازی های موازی به توجیهات نظری یک جریان خاص سیاسی می پردازد. به عنوان نمونه در بحبوحه ی فتنه 88 در شرایطی که "عبرت گرفتن از تاریخ" و تشریح آن برای جامعه یکی راهبردهای بزرگان انقلاب اسلامی بود و در هنگامه ای که فریاد "أین عمّار ؟!" رهبری شنیده می شد، آقای جعفریان به مقابله با این دیدگاه پرداخت و در مصاحبه با نشریات و سایت های وابسته به جریان فتنه از عبرت های تاریخی به عنوان "تاریخ زدگی" نام برده و مدعی شد تطبیق شخصیت ها و اتفاقات تاریخ اسلام با شخصیت ها و و حوادث روز  ابزار انگاری تاریخ برای مقاصد سیاسی است.» ( آینده نیوز)

لازم به ذکر است آقای جعفریان در مجالس هشتم و نهم با عنایت خاص دکتر لاریجانی سمت مدیریت کتابخانه ی مجلس شورای اسلامی را عهده دار می باشد و از قرابت فکری با رئیس مجلس برخوردار است.
انقلاب اسلامی جدا از "صدر اسلام" و "انقلاب مهدی (عج)" یعنی انقلابی بی هویت و گرفتار لیبرال دمکراسی 
با دقت در خبط فکری آقای جعفریان خواهیم یافت که این انحطاط ریشه تمام انحرافات و کج روی ها در نظام و تاریخ انقلاب اسلامی است. اگر انقلاب اسلامی را به بهانه "تاریخ زدگی" از گذشته ی خود که صدر اسلام است، جدا کنند و از آینده و هدف گذاری اصلیش، یعنی "حکومت جهانی حضرت ولی عصر (عج)" تهی کنند، در این صورت انقلاب اسلامی به موجودی بی هویت و سردرگم تبدیل خواهد شد که سرنوشتی جز افتادن در دام نظام های الحادی و هدف گذاری مکاتب شکست خورده مادی نخواهد داشت.
و همان می شود که دوستان سیاسی آقای جعفریان با هجی کردن  لفظ یونانی «دمکراسی» و «پارلمان» خواندن مجلس شورای اسلامی هدف را لیبرال دمکراسی نشانه گذاری می کنند. از خاطرمان نمی رود که در دولت های آقایان رفسنجانی و خاتمی الگوی مهدوی جای خود را به توصیه های خانمان سوز  "بانک جهانی" و "صندوق بین المللی پول" داد در حالی که معمار انقلاب اسلامی حتّی در دیدارشان با مسئولان شرعی سازی بانک ها نیز این هدفگذاری را گوشزد کرده بودند:
«امیدوارم که این جمهورى اسلامى ان شاء اللَّه، برسد به مقامى که خودش را برساند به زمان ظهور امام زمان سلام اللَّه علیه.»
( صحیفه نور ج‏16ص 172- لزوم شرعى سازى فعالیت بانک ها )

پیروزی قیام عاشورا با ظهور مهدی علیه السلام تحقق می یابد 
آقای جعفریان که از پیوند زده شدن کربلا با ظهور امام زمان (عج) در سخنان آقای پناهیان آشفته شده است باید در پژوهش های خود به روایات نیز عنایت بیشتری داشته باشد چرا که بنابر روایات، خداوند پیروزی و نصرت اباعبدالله علیه السلام را در روز عاشورا توسط مهدی علیه السلام نوید داده اند ( غیبت نعمانی ص 96 – کافی 1 ص 534 ) برخی از روایات نیز نشان دهنده ی تصریح این نکته توسط اباعبدالله علیه السلام در شب عاشورا می باش. به جا بود ایشان که از مدارک تاریخی مطلع هستند "فقه الروایة" را نیز لحاظ می کردند و همچون استاد ارجمند آقای پناهیان به عبرت از تاریخ بیشتر توجه می کردند چراکه آقای پناهیان در این سخن قصد اباعبدالله علیه السلام برای برپائی حکومت اسلامی را نفی نکردند بلکه طبق اسناد روائی پیروزی نهائی حرکت حسینی را در ظهور "طالب بدم المقتول بکربلا" دانستند.

ترسیم قواعد ظهور؛ منطق امام و رهبری
ظاهرا مهمترین اشکال آقای جعفریان به  این قسمت ازآقای سخنان آقای پناهیان در حسینیه امام خمینی (ره) است:

« من از شما می‌خواهم یک سؤال بکنم، عاشوراییان! اگر همین‌جوری روند جلو برود که مانعی هم برایش نیست، امکانات هم بیشتر شده برای اینکه رشد حرکت اسلام ناب تساعدی باشد، چند سال دیگر ظهور خواهد بود؟ محاسبۀ عقلانی بکن، اینکه پیشگویی و غیبگویی نیست، قواعد ظهور را نگاه کن، چند سال دیگر کار تمام خواهد شد؟ یک محاسبه بکن، یک آمار بکش، نمودار پای تخته بکش، امکانات، رشد ما، قدرت دشمن، شکستش در مقابل ما، نمودار که کاری ندارد، می‌توانی سر انگشتی حساب کنی. سرانگشتی، نه اینکه می‌توانی وقت دقیق را اعلام کنی یا روز و تاریخ و سال را می‌توانی حساب کنی. تازه این روایت را از اباعبدالله الحسین(ع) را هم اگر نشنیدی من به شما بگویم.
الان شما نگاه کنید خدا شاهده ظهور قابل پیش‌بینی است، بروید روایات قواعد ظهور را بخوانید، من به حوادث ظهور کاری ندارم، قواعد ظهور! یعنی می‌فرماید وقتی ظهور رخ می‌دهد که غربال بشوند همه، وقتی ظهور رخ می‌دهد که خلاء تئوریک در عالم پدید می‌آید، وقتی ظهور رخ می‌دهد که ظلم فراوان شده باشد، وقتی ظهور رخ می‌دهد که قومی مقدمه‌ساز باشند، کدامش محقق نشده؟ محاسبه کنیم .»
( شب عاشورا 1434 – بیت رهبری )

آقای جعفریان در تعرضشان به این فقره از سخنان می گوید :
« این قبیل افکار در باره ظهور که برای آن قاعده درست می کنند و نمودار می کشند و  وقت ظهور تعیین می کنند و هشدار باش آمادگی برای همین نزدیکی ها می دهند،  در حالی که نه علم غیب دارند و نه دانش درست دینی و نه شرایط عالم را می شناسند، به راحتی می تواند زمینه ظهور فرقه هایی شبیه بابیت را در ایران فراهم کنند. این شخص تصور می کند که بحث ظهور، غیب است که پیشگویی کند یا علم است که از روی قواعد علم تجربی مثل خسوف و کسوف حدس بزند؟‌ اگر ادعای علم غیب دارد که وانفسا! اگر ادعای علمیت دارد که هم در موضوع و هم محمول و هم حامل همه محل تردید است. اگر به روایات هم عمل می کند، هر کسی پیش بینی وقت ظهور را کرد باید تکذیبش کرد و ما ترجیح می دهیم این کار را بکنیم. »

اگر آقای جعفریان برای یک بار هم که شده بر خلاف شیوه دوستان سیاسیشان، دیگران را کوچک نشمارند و به دقت و با دیده ناب امام و رهبری به کلام آقای پناهیان بنگرند، هرگز این سخن آقای پناهیان را توقیت نمی پندارد. آقای پناهیان نمودار رفتاری شیعه که منجر به رفع موانع ظهور می باشد را متذکر می باشند و تصریح دارند که زمان مد نظرشان نیست ، چراکه اساسا برای منتظر واقعی زمان مطرح نیست .

آقای پناهیان عقل گرائی جدا شده از غیب را "بی عقلی و دوری از واقعیت" دانسته و با توجه به روایات بیشماری که تحول روحی شیعیان و رسیدن به مراتب عالی توکل را مهمترین راه رسیدن به امام علیه السلام می دانند، بر باور و ایمان به "غیب" تأکید کرده است. بر این اساس طیفی از ابزار پرستان که این سخنان را به اشتباه و یا به عمد بابی گری و وقّاتی تعبیر می کنند چقدر از فلسفه انقلاب اسلامی دورافتاده اند؟ می توان  پیش بینی کرد که ابزار پرستان اگر بر همین باور غلط بمانند، در زمان ظهور نیز به حضرت تهمت بدعت در دین خواهند زد!

از اینها گذشته، این سوء برداشت ریشه در حاکمیت فکر غلطی در نظام دارد که در طول سال هایی که مهمترین زمان نظام سازی انقلاب اسلامی بود و در دولت های کارگزاران و دوم خرداد سپری شد، ایمان به غیب به افسانه ها سپرده و هدفگذاری حکومت جهانی امام زمان خرافه پنداشته شد واین انحراف تاجایی پیش رفت که نماینده ی آقای رفسنجانی در انتخابات سال 84 آشکارا در سیما دکتر احمدی نژاد را به دلیل نام بردن از امام زمان (عج) تمسخر می کرد!

در صورتی که این سخن امثال آقای پناهیان ترجمان دیگری از سخنان آشکار بنیانگذار جمهوری اسلامی حضرت امام خمینی است که می فرمایند :
« این قلبهایى که قبل از انقلاب توجه به دنیا داشت، توجه به آمال دنیوى داشت و از غیب کمتر توجه داشت به غیب، و از غیب کمتر جلوه‏اى در او حاصل مى‏شد، ما امروز مى‏بینیم که این جلوه‏ها حاصل شده است، و این شوق و شعفها به لقاء اللَّه براى آنها حاصل شده است، و دست عنایت خداى تبارک و تعالى به سر این ملت کشیده شده است، و ایمان آنها را تقویت فرموده است که یکى از علائم ظهور بقیة اللَّه- ارواحنا فداه است. »
(  صحیفه نور، ج‏16، ص: 130 و 129 )

کشور را روضه خوان ها اداره می کنند ؟!
انحراف فکری امثال آقای جعفریان ناشی از محجوریت افکار ناب امام خمینی است والّا ایشان سخنرانی شخصیتی چون اقای پناهیان در محضر رهبری را خطری که مراجع باید با آن مقابله کنند، نمی دانست . البته مراجع گفتن ایشان ما را یاد گفتمان برخی از همراهان فتنه می اندازد که منظورشان برخی از افراد خارج از کسوت مرجعیت بوده است چراکه مرجعیت معظم خود میاندار ترویج تفکر راستین مهدویت هستند.

البته آقای جعفریان در این سخن درباره دولت نهم ودهم نیز بی انصافی کرده و گفته است: «قریب هشت سال است که در این کشور مشتی روضه خوان و مداح ـ با همه ارزشی که از باب مرثیه خوانی برای اباعبدالله(ع) قائلیم ـ سردمدار فکر و اندیشه شده اند. در این دولت تفکر عمیق، برنامه ریزی و خرد گرایی دینی جایی ندارد، چون اساس این دولت با همین مداحی ها پیش رفت . »

جای شکرش باقی است که آقای جعفریان دولت را مفتخر به انتساب به مجالس اباعبدالله علیه السلام کرده و چون دیگران، ساحران و اجنه را اداره کننده دولت ندانسته است!

از افراط "حجتیه ای ها" تا تفریط ضد امام زمانی های باند "مهدی هاشمی"
در تاریخ انقلاب در کنار افراط حجتیه ای ها تفریط خطرناک دیگری که به واسطه ی باند "مهدی هاشمی" درارگان های مقدس نفوذ کرد را نیز شاهد بوده ایم. باند مهدی هاشمی هرگونه دم زدن از امام زمان (عج) را حجتیه گرایی می پنداشتند و امروز نیز برخی بر همین مبنا عده ای را متهم به "حجتیه جدید" می کنند.

تأکید مکرر امام خمینی و امام خامنه ای بر هدفگذاری ظهور برای نظام اسلامی 
حضرت امام خمینی از همان ابتدا هنگامی که قانون اساسی را برای رأی دادن مردم امضا کردند هدفگذاری را آن تحقق دولت کریمه عنوان کرده و فرمودند :
« آنچه که در این جزوه است «قانون اساسى جمهورى اسلامى ایران» است ... امید است ان شاء اللَّه تعالى با عمل به آن، آرمانهاى اسلامى برآورده شود؛ و تا ظهور حضرت بقیة اللَّه- أرواحنا له الفداء- باقى و مورد عمل باشد. » ( صحیفه نور ج‏11 ص 103)

و غایت و مقصود نهائی انقلاب و  نظام اسلامی را اتصال به جکومت امام زمان علیه السلام می دانستند:
« امیدوارم که این نهضت و این انقلاب منتهى بشود به ظهور امام عصر- سلام اللَّه علیه-»
( صحیفه نور ج‏13 ص 119)

« مطمئن باشید که ملت شما مصمم است پیروزى را تا حکومت اللَّه و تا ظهور بقیة اللَّه- روحى فداه- نگهبان باشد.»
( صحیفه نور ج‏14 ص 79 )

« ان شاء اللَّه، خداى تبارک و تعالى به شما کمک کند، همان طورى که تا کنون کمکهاى غیبى خداى تبارک و تعالى بوده است و این کشورى که کشور ائمه هدى و کشور صاحب الزمان- سلام اللَّه علیه- است کشورى باشد که تا ظهور موعود ایشان به استقلال خودش ادامه بدهد؛ قدرت خودش را در خدمت آن بزرگوار قرار بدهد که عالم را ان شاء اللَّه، به عدل و داد بکشد و از این‏جورهایى که بر مستضعفان مى‏گذرد جلوگیرى کند.»
( صحیفه نور ج‏14 ص 308)

رهبر معظم انقلاب حضرت امام خامنه ای نیز به این واقعیت تأکید داشته و می فرمایند:
« اگر مهدویت نباشد، معنایش این است که همه‌ى تلاش انبیاء، همه‌ى این دعوتها، این بعثتها، این زحمات طاقت‌فرسا، اینها همه‌اش بى‌فایده باشد، بى‌اثر بماند. بنابراین، مسئله‌ى مهدویت یک مسئله‌ى اصلى است.»
( 90/4/18 – نیمه شعبان )

به آقای جعفریان که دم زدن از امام زمان را دور شدن از عقلانیت می دانند باید یادآوری شود که حضرت امام حتّی سخنرانان و خطیبان را به نشانه گیری دولت مهدی امر می کردند و می فرمودند:
« سعى کنید مطالعه کنید که در خطبه هایتان چه مى‏خواهید بگویید. امیدوارم اسلام به دست شما منتشر شود تا مقدمه‏اى شود براى ظهور حضرت مهدى- عجل اللَّه تعالى فرجه الشریف-»
( صحیفه نور ج‏16  ص  260- سخن با روحانیون و ائمه جمعه)

اینکه چرا دم زنندگان از این مسلمات انقلاب متهم به بابی گری و حجتیه ای و امثال آن می شوند را باید در حاکمیت گذشته ی بی اعتقادان به این حقایق دانست که ذائقه های افراد را تغییر دادند وامروز با نظریه پردازی به دنبال تصاحب دولت و بازگرداندن کشور به گذشته هستند.

امیدوارم آقای جعفریان با توجه به زحمات قابل تقدیرشان در حوزه تاریخ اسلام از این ورطه خطرناک دور شده و به جای تهمت زنی به نیروهای مخلص انقلاب به زمینه سازی فکری ظهور بپردازد. إن شاءالله که ما و ایشان از کاروان منتظران جا نمانیم .