به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»٬ پیش از این، ایران و آژانس بهمن و اسفند سال 90 در تهران و اردیبهشت، خرداد و شهریور 91 در وین با یکدیگر بر سر تهیه مدالیته و چارچوبی برای حل و فصل موضوعات باقی‌مانده بر سر برنامه هسته‌ای ایران مذاکره کردند، اما هنوز به توافقی بر سر چگونگی حل و فصل موضوعات دست پیدا نکرده‌اند.

«یوکیا آمانو»، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی اول خرداد سال جاری برای اولین بار در سفری یک روزه به تهران درباره درخواست‌های آژانس از ایران به ویژه اجازه بازدید و بازرسی بازرسان از سایت نظامی پارچین با مقامات کشورمان دیدار و گفت‌وگو کرد.

پس از دیدار مدیرکل آژانس با مقامات ایرانی، دور دیگری از مذاکرات اواخر خرداد ماه 91 برگزار شد.

ششمین دور از مذاکرات ایران و آژانس در حالی آغاز می‌شود که ایران به عنوان عضو آژانس اصرار دارد مشابه مدالیته 2007 برای پایان دادن به آنچه ازسوی آژانس مطالعات ادعایی نامیده می‌شود، تدوین و توافق شود.

این در حالی است که آمریکا و برخی کشورهایی که مدعی دستیابی به اسنادی علیه برنامه هسته‌‌ای ایران هستند آژانس را به شدت از توافق بر سر یک مدالیته منع می‌کنند و عملاً تاکنون مانع حل و فصل مسایل بین ایران و آژانس شده‌اند.

آبان ماه سال گذشته بود که در پی اظهارات یوکیا امانو، مبنی بر صلح آمیز نبودن فعالیتهای هسته ای ایران، جمع کثیری از دانشجویان با تشکیل حلقه انسانی حول تاسیسات هسته ای ucf، به آژانس انرژی اتمی گوشزد کردند که دستیابی به فناوری هسته ای صلح آمیز حق ایران است. دانشجویان در آن تجمع با تاکید بر این نکته که رهبری معظم انقلاب ایران، فعالیت های اتمی غیر صلح آمیز را حرام اعلام کرده، تصریح کردند که ادعاهای آژانس کذب محض است.

در زیر به باز خوانی این تجمع خاطره انگیز می پردازیم:

دانشجویان در اقدامی که جهانیان را متحیر خود کرد، با تشکیل حلقه انسانی دور تاسیسات هسته ای ucf ثابت کردند که در سال 2011 هم می شود شعار "هیهات من الذله" سرداد.

یکی از دانشجویان حاضر در این تجمع در حاشیه ای که از این حلقه انسانی بزرگ نوشته ، آورده است؛

بعد از تجدید میثاق با امام (ره) سوار اتوبوس ها شدیم. شب بسیار سردی بود و داخل اتوبوس هم با اینکه بخاری روشن بود، دست کمی از یخچال نداشت.

نجمه که لباس کافی برنداشته بود، چیزی نمانده بود یخ کند. رفتم از بوفه ی اتوبوس یکی از پتوهای آقای راننده را آوردم بهش دادم. بنده خدا عذاب وجدان داشت که پس بقیه ی بچه ها چی؟ من هم که انگار کلا مسئول توجیه کاروان بودم، این بار توجیهش کردم که بقیه حداقل لباس گرم دارند ولی تو نداری، تو بیشتر به پتو احتیاج داری.

هرچند با پتو هم، اگر مثل من سرمایی باشی، همچنان می لرزی! یکی یکی بچه ها می آمدند و از سرما شکایت می کردند. وجهه ی جالبی نداشت که بچه ها بلرزند و ما پتو داشته باشیم. هر چند یکی هم بود که این تلنگر را بزند!

خلاصه بدون پتو و لباس کافی، بعد از اذان صبح همینمان کم بود که بفهمیم راننده راه را هم گم کرده و مسجدی هم در مسیر نیست. چیزی تا قضا شدن نماز صبح نمانده بود و نگران فوت نماز بودیم. نهایتا با آب معدنی داخل اتوبوس وضو گرفتیم و نماز را در سرمای جاده خواندیم. تجربه ی فوق العاده ای بود.

***
مسیر ۶ ساعته ی تهران-اصفهان را بیشتر از ۸ ساعت در راه بودیم. به دانشگاه اصفهان که رسیدیم، دوستم را دیدم که با چند نفر از دوستان تا صبح مشغول ساختن نماد شیطان برای برنامه ی رمی جمرات بودند. کار قشنگی از آب درآمده بود. می گفت شب عیدی تا ساعت ۱۰ دنبال آجر و سیمان و بند و بساط بودند، نصفه شبی هم مشغول ملاط هم زدن و بنایی نماد.
خیلی دلمان سوخت وقتی هنگام حمل آن با وانت، در یک حرکت سهمگین، آن نماد نازنین! تکان محکمی خورد و یکدفعه شکست!!

بعدا یکی از مجریان تجمع در حلقه اشاره کردند که دوستان نماد شیطان را ساخته بودند ولی شیطان از ترسش، پایش به اینجا نرسیده خرد شد! تعبیر جالبی بود که هم ملت خندیدند و هم خستگی دوستان فراموش شد.

***
بچه های مشهد، شاهرود و کرمان هم در دانشگاه اصفهان به ما ملحق شدند. گویا بطور پراکنده از سایر شهرها هم افرادی حاضر بودند. صبحانه ی عدالتخواهانه ای خوردیم، تا راه افتادن به سمت یو سی اف فرصت یکی دو ساعته ای باقی بود. خانم فاضل صحبتی داشتند برای بچه ها در تحلیل اوضاع و تهدیدات صورت گرفته و تبیین پیام این حلقه ی انسانی. یادآوری اینکه پیام ما دیگر شعار ” انرژی هسته ای حق مسلم ماست” نیست. حتی به اینجا نیامده ایم که بگوییم اگر به ما حمله کنید، مقاومت می کنیم. بلکه می گوییم ما در مقابل تهدید شما، تهدید می کنیم.
فرم های ثبت نام نمادین عملیات استشهادی که قرار بود بین شرکت کننده ها توزیع شود، برای هدف گرفتن پایگاههای امریکا در منطقه در همین راستا بود.

*****

قبل از حلقه، سخنرانی های متعددی داشتیم. شور بالایی در سخنان دو مجری برنامه وجود داشت. زلالترین صحبت، پیام کوتاه آقای فرید شهریاری، برادر شهید شهریاری بود که با بغض، نیمه کاره ماند. شعار دلنشینی که جایش دقیقا همینجا بود سرداده شد: “معلم شهیدم راهت ادامه دارد”
نمایندگان دانشگاههای مختلف پیامشان را می خواندند. ما هم در گیرودار این قحط الرجال، بیانیه را به انگلیسی به خورد ملت دادیم که کسی هم متوجه نشد!

با ذکر سالار شهیدان، حلقه را شروع کردیم. دیگر نیازی به پخش سرودهای حماسی نبود، جمعیت پرشور و یکپارچه زمزمه می کردند: کجایید ای شهیدان خدایی…

در پایان آن تجمع دانشجویان قطعنامه‌ای قرائت شد و دانشجویان با تاكید به حق ایران در دستیابی به فناوری صلح آمیز هسته‌ای خواستار تلاش مسوولین برای صیانت از این دستاورد بزرگ شدند.

در این قطعنامه كه با آیه‌ی شریفه‌ی“ولن یجعل‌الله للكافرین علی المومنین سبیلا” آغاز می‌شود‏‌، می‌خوانیم: تضمین استقلال و حفظ عزت از جمله آرمان‌های بلند انقلاب شكوهمند اسلامی به شمار می‌رود كه ملت شریف ایران برای دست‌یابی به آن تاكنون هزینه‌های سنگین را از سر اعتقاد و ایمان پرداخته و پاسداری از هویت خویش را در صیانت از استقلال و عزت خویش جستجو نموده است.

در بخشهایی از این قطعنامه چنین آمده است؛

**ما معتقدیم آنچه كه موجبات ترس و واهمه قدرت‌های سلطه‌گر را فراهم آورده آن است كه ایران اسلامی با بهره‌گیری از دستاوردها و پیشرفت‌های علمی به الگویی برای ملت‌های آزادخواه و استقلال طلب تبدیل شود و بدین طریق راه مبارزه با سلطه هموار گردد.

**ترس از همه‌گیری تفكر انقلاب اسلامی و مردم‌سالاری دینی سبب واقعی این بهانه جویی‌هاست. ما با آگاهی از این حقیقت و درك شرایط حساس كنمونی اصرار داریم تا اصالت تاریخی خویش را به سیانت از استقلال و عزت و سربلندی ایران اسلامی به انجام رسانیم و منادی آزادی و احقاق حقوق ملت‌های دربند باشیم.

**باید با تكیه به قدرت لایزال الهی و با اعتماد به نیروی مردمی در روند گذشته دیپلماسی كشور تجدیدنظر كرده و از این پس ادبیاتی عزت‌مدارانه و توام با اعتماد به نفس آنچنان كه در شان ملت ایران است در مواجهه با دولت‌های بیگانه به كار گیرند و از غرور ملی و عزت و شرف ملت ایران حراست نمایند.

** تجربه تاریخی حكایت از آن دارد كه تنها راه مقابله با زیاده خواهی‌های دولت‌های سلطه گر مقاومت و اصرار بر حفظ اصول و ارزشهای انقلابی است و تنها از این طریق است كه می‌توان عقب نشینی را بر دشمنان تحمیل كرده و حفظ استقلال را تضمین نمود.

**این قطعنامه هم‌چنین می‌افزاید: ما فناوری صلح آمیز هسته‌یی را سرمایه‌ای ملی می‌دانیم و از مسوولان نظام قویا خواستاریم تا تمام تلاش خود را برای صیانت از این دستاورد بزرگ به كار گرفته و امانت‌داری خویش را به اثبات رساند.