سید محسن اسلام‌زاده مستند‌ساز در گفت‌وگو با فارس در خصوص وضعیت مستند‌سازی بحران در کشورمان گفت: مستند‌سازی بحران سال‌های سال است که در کشور ما رواج دارد و بعد از جنگ شهید آوینی توانست گروهی از نیروهای با استعداد را دور خود جمع کند و با ساماندهی آن‌ها به مناطق جنگی سفر کند و مشکلات آن‌ها را در قالب مستند به تصویر بکشد.

وی افزود: با ارزان شدن فیلم‌سازی و اینکه بچه‌های انقلاب دغدغه مستند‌سازی را داشتند گروهی به نام روایت فتح شکل گرفت اما الان شاهد هستیم که این نقش کمتر جدی گرفته می‌شود و نتوانستیم نسل جدیدی را به عنوان مستند‌ساز بحران تربیت کنیم.

این مستند‌ساز خاطرنشان کرد: البته در حال حاضر شاهد هستیم مستند‌سازان در حد توان خود فعالیت خوبی انجام می‌دهند و هر جا که بحران وجود دارند مستند‌سازان ایرانی نیز بلافاصله حضور پیدا می‌کنند و این در شرایطی است که هر روز بر گستردگی مناطق بحرانی اضافه می‌شود و به همین دلیل لازم است تا ما بتوانیم با یک برنامه ریزی مناسب مستند‌سازانی را تربیت کنیم که بتوانند در بحران آثار قابل قبولی تولید کنند.

اسلام‌زاده همچنین در پاسخ به این سؤال که چرا با وجود حضور مستند سازان ایرانی در مناطق بحران چرا این مستند‌ها در معرض دید عموم قرار نمی‌گیرد گفت: متأسفانه پخش حلقه گم شده مستند‌سازی بحران و سیاسی است و در واقع مشکل اصلی اینجا است که حلقه گمشده پخش باعث می‌شود تا امثال من که در حیطه مستند‌سازی بحران فعالیت می‌کنیم تبدیل به فیلمساز آرشیو بشویم.

وی افزود: با وجود اینکه تلاش‌های خوبی از سوی گروه‌های مختلف مستند‌سازی انجام می‌گیرد اما متاسفانه اکثر فیلم‌ها آرشیو می‌شود در حالیکه مستند‌سازان بحران به یک تجربه خوبی رسیدند و می‌‌دانند که چگونه باید در مواقع بحرانی به تولید اثر بپردازند اما انگار ما فیلم‌هایمان را تنها برای آرشیو می‌سازیم.

اسلام‌زاده که از معدود مستند‌سازانی است که در خصوص بحران لیبی به تولید مستند‌ پرداخته خاطرنشان کرد: من برای لیبی یک سال و نیم وقت گذاشتم که حاصل آن تولید یک مجموعه چند قسمتی در خصوص بحران موجود در لیبی بود در حالیکه امروز موضوعات در حال تغییر است و همین الان بحران ترکیه بوجود آمده است و پس از این مدت فهمیده‌ام که برای مستند‌سازی بحران نباید یک سال و نیم برای یک موضوع وقت گذاشت و به همین دلیل است که کیفیت مستند‌سازان اروپایی از ما بیشتر است چرا که ما می‌خواهیم از فرصت بوجود آمده نهایت استفاده را بکنیم و چندین کار از دل یک موضوع بیرون بکشیم اما آنها نهایتا از یک بحران دو مستند تولید می‌کنند.

این مستند‌ساز در ادامه خاطرنشان کرد: با وجود این تجربه‌ای که مستند‌سازان ایرانی به دست آورده‌اند و سعی می‌کنند خودشان را با شرایط روز تطبیق دهند اما متاسفانه فیلم‌های ما پشت سد اکران گیر می‌کنند و جایی برای نمایش آثار ما وجود ندارد.

وی با تأکید بر اهمیت بحران سوریه و مستند‌سازی در خصوص وجوه مختلف آن گفت: امروز بسیاری از مردم از حقیقت پنهان در سوریه آگاه نیستند در حالیکه در این کشور یک بحران جدی وجود دارد و لازم است حتی هر هفته از شرایط این کشور مستند تولید کرد و برای مردم نشان داد اما اگر هم مستندی در این شرایط ساخته شود کما اینکه گروه ما در این شرایط توانست به سوریه برود و مستندی در خصوص این کشور تولید کردیم در حلقه مفقوده پخش گرفتار می‌شود.