پدرش خویلد بن اسد و مادرش فاطمه (دختر زائده بن اصم) که سلسله آنها از «لوی» با پیغمبر اکرم و سایر هاشمیان، مشترک می‌شود، خدیجه از طرف پدر با رسول خدا، عموزاده و نسب هر دو به «قصی بن کلاب» می‌رسد.

وی از خانواده اصیل و اشراف مکه است، تولد او نیز در مکه و چندین سال قبل از «عام‌الفیل» بوده، حضرت خدیجه قبل از ازدواج با رسول خدا، ۲ بار شوهر کرده بود که هر دو از دنیا رفته بودند او از شوهر دوم خود (ابوهالة بن ….تمیمی) فرزندی داشت که نامش «هند» بود که از همین جهت به او لقب «ام هند» داده بودند، عده‌ای از علمای بزرگ معتقدند که حضرت خدیجه قبلا ازدواجی نکرده بود و فرزندان منتسب به او، مربوط به خواهرش است.

در آن زمان که مردم مکه از راه تجارت امرار معاش می‌کردند خدیجه نیز از آنجا که از ثروتمندان مکه و کارهای تجارتی می‌کرد و چندین شتر در دست کارگزاران او بود که در اطراف کشورهایی مثل شام، مصر و حبشه، رفت و آمد و دادوستد داشت، وقتی آوازه درستی و امانت‌داری و خوش خلقی رسول خدا را شنید و لقب «محمد امین» را از او دید، در پی مذاکراتی که با ابوطالب، عموی پیغمبر کرد «محمدامین» را در کاروان تجارتی خود، در امور مربوط به دادوستدهایش انتخاب کرد و از آن پس پیامبر گرامی اسلام در دوران جوانی در سفرهای تجارتی برای حضرت خدیجه سود فراوانی بدست آورد.

در سفری که پیغمبر برای تجارت به شام رفت، حضرت خدیجه غلام خود «میسره» را همراه او کرد و دستور داد تا همه جا، او را همراهی و مراقبت کند، در شهر بصره در نزدیکی شام به راهبی به نام «نسطورا» برخورد کردند که او به غلام، از آینده پیغمبر و نبوت او خبر داد و از طرفی سود بسیاری عاید آنها شد که تا آن موقع در هیچ سفری به این اندازه نبود.

بعد از برگشت از شام، میسره، احوالات سفر و گفتار راهب و مشاهداتش را که از عظمت و معنویت محمد بود، برای خدیجه تعریف کرد و از همین جا بود که او را مشتاق همسری با «محمد امین» کرد.

با وجودی که مردان ثروتمندی از قریش چون «ابوجهل بن هشام» و «عقبة بن ابی معیط» از او خواستگاری کرده بودند، اما خدیجه که شیفته درستکاری و امانت داری و مکارم اخلاقی و جهات معنوی او شده بود، خود پیشنهاد ازدواج به حضرت محمد داد و برخلاف سنت‌های ازدواج در میان اعراب جاهلی آن زمان، مال و ثروت زیادی از دارایی‌اش را به محمد، هدیه کرد.

محمدامین نیز این پیشنهاد را پذیرفت و مراسم عقد آنها با حضور عموهای پیامبر و بستگان خدیجه که از همه مشهورتر پسر عموی او «ورقه بن نوفل» بود انجام و خطبه عقد توسط «ابوطالب» که بزرگ بنی هاشم و عمو و کفیل پیامبر بود، اجرا شد، مهریه آن حضرت بنا به نقل برخی تاریخ ۲۰ شتر و بنا به نقل بعضی ۱۲ اوقیه و نیم که پانصد درهم می‌شود، بود.

بر سر این جریان زنان مکه رابطه‌شان را با خدیجه قطع و او را تنها گذاشتند، حضرت رسول در آن موقع ۲۵ سال و خدیجه بنا به اقوال مختلف بین ۴۰ تا ۲۸ سالگی بوده‌اند.

حضرت خدیجه مدت ۲۵ سال در خانه پیامبر اسلام زندگی کرد و وی در سال دهم بعثت در دهم ماه رمضان و به مدت کوتاهی بعد از وفات «ابوطالب» عمو و سرپرست پیغمبر از دنیا رفت. آن سال را «عام الاحزان» سال اندوها گفته‌اند، مرقد او در «حجون مکه» در قبرستان ابوطالب کنار قبر عبدالمطلب، ابوطالب و عبد مناف است.

خبرگزاری فارس به مناسبت وفات حضرت خدیجه (س) در ۱۰ ماه رمضان، گفت‌وگویی با حجت السلام مرتضی ملکیان کارشناس مسائل مذهبی انجام داده‌ایم که این مسئول در مورد جایگاه آن حضرت این چنین اظهار کرد: بهترین تعبیرها در وصف حضرت خدیجه (س) همان تعبیرهای پیامبر اکرم (ص) است.

وی با بیان اینکه یکی از همسران پیامبر به نام عایشه بعد از وفات آن حضرت نسبت به اینکه چرا پیامبر با وجود او از حضرت خدیجه (س) یاد می‌کند حسادت می‌ورزید، افزود: حضرت در پاسخ حسادت‌های همسرش عایشه فرمودند؛ حضرت خدیجه (س) شخصی بودند که زمانی به من ایمان آورد که همه مرا تکذیب کردند.

امام جمعه شاهین شهر با بیان دو عامل مهم در پیشرفت اسلام یکی حمایت‌های همه جانبه حضرت خدیجه (س) و دومی امیرالمومنین یار با وفای پیامبر در تمام عرصه‌ها ادامه داد: اگر حمایت‌های آن حضرت و مولای متقیان امیرالمومنین (ع) نبود، شاید ما چنین شاهد پیشرفت اسلام نبودیم.

وی با اشاره به نامه کوفیان به امام حسین (ع) برای آمدن به عراق در سال ۶۰ قمری در ۱۰ رمضان گفت: امام حسین (ع) می‌فرمایند مردم با دنیایی همراهی می‌کنند که با منافع آن‌ها سازگاری داشته باشد.

ملکیان تاکید کرد: مردم کوفه قصد بیعت با عبدالله الحسین (ع) را داشتند، اما هنگامی که عبیدالله وارد کوفه شد طوری بازی کرد که امام حسین (ع) است و مردم با کمال شقاوت رودست خوردند.

وی با اشاره به وصیت نامه الهی سیاسی امام خمینی (ره) و موضوع اینکه مردم ایران بهتر از مردم کوفه در زمان امام حسین (ع) هستند، تصریح کرد: طبیعی است که حضرت مسلم نائب خاص امام معصوم بود و نباید در آنجا مردم شک و شبهه‌ای وارد می‌کردند، اما در این جا امام خمینی (ره) نائب عام امام زمان (عج) بود و مردم با کمال آگاهی او به همراهی او پرداختند.