مادامی که امریکا به سیاست تحریم و اعمال فشار ادامه میدهد ایران هرگز دعوت به مذاکرات و تعامل مستقیم را جدی نخواهد گرفت. اگر واشنگتن واقعا به دنبال نزدیک شدن به ایران است، باید این را از طریق اقدام مبتنی بر حسن نیت نشان دهد.
به گزارش تسنیم، سایت بررسی استراتژیک و روزنامه اعتماد به نقل از خبرگزاری اینترپرس سرویس گزارش داد: معاون سابق حسن روحانی در شورای امنیت ملی گفته است : تا زمانی که امریکا تغییر نکند موضع دولت روحانی تغییر نخواهد کرد
«خبرگزاری اینترپرس سرویس، چند روز پیش با موسویان، معاون سابق حسن روحانی در شورای امنیت ملی که اکنون پژوهشگر دانشکده امور عمومی و بینالملل وودرو ویلسون دانشگاه پرینستون است گفتوگو کرده است. در بخشی از این گفتوگو آمده است:
دولت اوباما مدعی است ایران رسما به پیشنهاد اعتمادسازی که ماه فوریه در آلماتی قزاقستان عرضه شد پاسخ نداده است. به نظر شما، چرا ایران پاسخ نداده است و آیا انتظار دارید پس از مراسم تحلیف روحانی ایران پاسخ خود را بدهد؟
پیشنهاد گروه 1+5 در آلماتی شامل بیشترین خواستهها بود و در عوض این خواستهها کمترین امتیازات را عرضه کرده است. دولت روحانی برای پذیرفتن یک توافق متوازن که شامل همه خواستههای اصلی هر دو طرف بر مبنای انپیتی و در چارچوب یک بسته باشد و به صورت گام به گام با عمل متقابل متناسب اجرایی شود آمادگی خواهد داشت.
برخی در کنگره مایلند قبل از مراسم تحلیف روحانی تحریمهای بیشتری علیه ایران وضع شود. چنین کاری چه تاثیری بر چشمانداز مذاکرات خواهد داشت؟
مادامی که امریکا به سیاست تحریم و اعمال فشار ادامه میدهد ایران هرگز دعوت به مذاکرات و تعامل مستقیم را جدی نخواهد گرفت. اگر واشنگتن واقعا به دنبال نزدیک شدن به ایران است، باید این را از طریق اقدام مبتنی بر حسن نیت نشان دهد، نه اینکه خصومتها و ضدیت را افزایش دهد. ایرانیها برای عمل امریکا اهمیت قائل خواهند شد، نه برای حرف محض.
توازن نیروها در ایران میان کسانی که خواهان اتخاذ یک موضع سرسختانه در مساله هستهیی هستند و کسانی که خواهان انعطاف بیشتر هستند چگونه است و تحریمها چه تاثیری بر این بحث داخلی خواهد داشت؟
دو طرز تفکر در ایران درباره رویکرد هستهیی وجود دارد، اما بر سر حق ایران در زمینه فناوری هستهیی صلحآمیز، از جمله غنیسازی، هیچ مناقشهیی وجود ندارد. اما رویکرد گروه 1+5 و غرب در برابر پرونده هستهیی ایران نقش مهمی در توازن این طرز تفکر دارد. در مذاکرات هستهیی از سال 2003 تا 2005 با سه قدرت اروپایی (انگلیس، فرانسه و آلمان)، زمانی که من عضو گروه مذاکرهکننده ایران بودم، ایران برای حل و فصل مناقشه هستهیی مبتکر فتح باب فراگیری شد. ایران با پذیرفتن پروتکل الحاقی و ترتیبات تابعه حداکثر ممکن از شفافیت را که یک کشور عضو انپیتی میتواند از خود نشان دهد نشان داد. ما همچنین آمادگی ایران را برای اجرای تدابیر اعتمادسازی که ماهیت صلح آمیز برنامه هستهیی را نشان میداد نشان دادیم. متاسفانه ایران و همتایان اروپایی نتوانستند به یک توافق نهایی برسند زیرا امریکا همچنان به انکار حقوق مشروع ایران براساس انپیتی ادامه داد. انعطافناپذیری و موضع امریکا توازن نیروها را در ایران به سود کسانی که خواستار تندروی بودند تغییر داد. در نتیجه، اگر غرب دنبال همکاری و انعطافپذیری ایران است، باید واکنش متناسب و مناسب نشان دهد. سیاست تحریمها فقط برای یک بازی باخت- باخت خوب است. ملت ایران از تحریمها رنج برده است. غرب هم از افزایش چشمگیر ظرفیت و سطح غنیسازی ایران رنج برده است. به محض اینکه تحریمها به اجرا درآمدند، ایران تعداد سانتریفوژها را از 3000 به 12 هزار و سطح غنیسازی را از 5/3 درصد به 20 درصد افزایش داد. ذخیره اورانیوم غنی شده ایران نیز حدود 800 درصد افزایش یافت.
دیدگاه شما